ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ Ο ΚΑΙΝΟΥΡΙΟΣ ΧΡΟΝΟΣ!

Ο ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ ΠΟΙΗΤΗΣ ΚΑΙ ΔΕΣΠΟΤΗΣ
ΘΕΕ ΤΩΝ ΟΛΩΝ ΥΠΕΡΟΥΣΙΕ, ΤΗΝ ΕΝΙΑΥΣΙΟΝ
ΕΥΛΟΓΗΣΟΝ ΠΕΡΙΟΔΟΝ, ΣΩΖΩΝ ΤΩ ΕΛΕΕΙ ΣΟΥ
ΤΩ ΑΠΕΙΡΩ ΟΙΚΤΙΡΜΩΝ, ΠΑΝΤΑΣ ΤΟΥΣ
ΛΑΤΡΕΥΟΝΤΑΣ ΣΟΙ ΤΩ ΜΟΝΩ ΔΕΣΠΟΤΗ
ΚΑΙ ΕΚΒΟΩΝΤΑΣ ΦΟΒΩ:
ΛΥΤΡΩΤΑ, ΕΥΦΟΡΟΝ ΠΑΣΙ ΤΟ ΕΤΟΣ ΧΟΡΗΓΗΣΟΝ

ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟ ΤΟ 2010 ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ (εχθρούς και φίλους)

Η ΔΡΑΓΩΝΑ ΕΙΝΑΙ ΡΑΤΣΙΣΤΡΙΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟ ΞΕΡΕΙ!

Η γνωστή πλέον για τις ανιστόρητες θέσεις της Θάλεια Δραγώνα, γράφει στο βιβλίο της "Τί είναι η πατρίδα μας; " μεταξύ άλλων ''κοτσάνων'' και αυτά:

"Όποιος αξιολογεί τους Πολιτισμούς σε κατωτέρους και ανωτέρους είναι ρατσιστής και δεν το ξέρει! (σελ. 16). Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει με όποιον θεωρεί ανεπιθύμητους τους μετανάστες και τους πρόσφυγες (σελ. 20).


Στο πρώτο απόσπασμα, απο ότι βλέπουμε, η κ. Δραγώνα μας λέει ότι όποιος αξιολογεί τους πολιτισμούς σε ανώτερους ή κατώτερους είναι ρατσιστής και δεν το ξέρει. Καλά εντάξει... Ότι πεις! Αλλά αυτό της το "ρητό" φαίνεται ότι δεν το τηρεί στο παρακάτω απόσπασμα απο το βιβλίο της καθώς γράφει:



"Εξίσου ρατσιστής είναι και όποιος αποσιωπά την σημασία, την τεράστια δύναμη, την έκταση και το κύρος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας! Επίσης, όποιος αρνείται τις τουρκικές επιρροές στον Νεοελληνικό μας Πολιτισμό (σελ. 81), κι όποιος ισχυρίζεται ότι ο τουρκικός πολιτισμός έχει επιδράσει αρνητικά στους Έλληνες!... (σελ. 82). "

Εδώ η κ. Δραγώνα συγκρίνει τον Τούρκικο πολιτισμό με τον Νεοελληνικό. Και μας λέει ότι ο δικός μας πολιτισμός έχει τουρκικές επιρροές! Αυτό είναι το λιγότερο... Στο βιβλίο της αναφέρει το εξής:

"Η Ελληνική εθνική Ταυτότητα δεν υπήρχε πριν απο το 19ο αιώνα. Δημιουργήθηκε έξωθεν σε μια εποχή έντονου εθνικισμού, αποικιοκρατίας και επεκτατικού ιμπεριαλισμού"

Άρα, κατα την κα Δραγώνα, ο ελληνικός πολιτισμός δεν υπήρχε προ του 19ου αιώνα (εφόσον κατα αυτήν δεν είμαστε απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων), είναι δημιούργημα εθνικισμού και αποικιοκρατίας, ενώ ο τουρκικός πολιτισμός έχει κύρος και σημασία και μάλιστα μας επηρρέασε κιόλας.

Για να συγκρίνουμε λοιπόν τον τουρκικό πολιτισμό και τον ελληνικό, μέσα απο τα μάτια της Δραγώνα. Ο πρώτος έχει κύρος, σημασία, έκταση, δύναμη, ενώ ο δεύτερος είναι ένα εθνικιστικό γέννημα, άρτι γεννηθέν, επηρρεασμένο απο τον πρώτο, ο οποίος κάπνισε τα φούμαρα που του πούλησαν οι ξένοι (οι οποίοι το δημιούργησαν κιόλας) περί σχέσεως με κάποιον άσχετο λαό εν ονόματι (Αρχαίοι) Έλληνες. Εσείς αν πιστεύατε σε αυτά τα τερατώδη και είχατε την επιλογή να γεννηθήτε σε κάποιον απο τους δύο αυτούς πολιτισμούς, ποιόν θα διαλεγατε; Ασφαλώς τον τουρκικό! Άρα αυτή η κυρία συγκρίνει πολιτισμούς σε ανώτερους και κατώτερους!

Κατά τα άλλα όποιος κρίνει τους πολιτισμούς σε ανώτερους ή κατώτερους είναι ρατσιστής και δεν το ξέρει!

Συμπέρασμα: Η παρανόμως κρατικοδίαιτη Θάλεια Δραγώνα είναι ρατσίστρια και δεν το ξέρει!

''ΣΙΜΠΣΟΝΙΚΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ''. Η ΝΕΑ ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΒΑΤΙΚΑΝΟΥ;''

''Το Βατικανό ψηφίζει... Simpsons

Η επίσημη εφημερίδα του Βατικανού, L’ Osservatore Romano, αναγνώρισε πρόσφατα σε άρθρο της τη σημασία της δημοφιλούς τηλεοπτικής σειράς κινουμένων σχεδίων “The Simpsons”, με αφορμή τη συμπλήρωση μιας εικοσαετίας αδιάκοπης προβολής της.Το άρθρο επαίνεσε όχι μόνο το χιούμορ της γνωστής σειράς, αλλά και τις φιλοσοφικές της αναζητήσεις και τις βιτριολικές σπόντες που ρίχνει κάθε τόσο στη θρησκεία.

«Χωρίς τον Homer Simpson και τους άλλους κιτρινόδερμους χαρακτήρες πολλοί σήμερα δε θα γνώριζαν πώς να γελούν», έλεγε συγκεκριμένα το άρθρο, για να συγχαρεί τη σειρά που έφερε τα κινούμενα σχέδια στον κόσμο των ενηλίκων.

Συγκεκριμένα για το θέμα της απεικόνισης της θρησκείας, το άρθρο υποστήριζε ότι με τη συχνότητα που εμφανίζεται στη σειρά, από τα... υπνωτικά κηρύγματα του αιδεσιμότατα Lovejoy μέχρι τις συνομιλίες του Homer με το Θεό, θα μπορούσαμε να μιλάμε για τον κλάδο της “Σιμπσονικής Θεολογίας”.

Πηγή:Nooz.gr

ΠΗΓΗ:ΑΚΤΙΝΕΣ

Σχόλιο Ελληνορθόδοξου: Ασφαλώς και υπάρχει "Σιμπσονική Θεολογία''! Εδώ υπάρχει Ρωμαιοκαθολική, δε θα υπάρχει Σιμπσονική... Για να μη βάζουμε όμως το Βατικανό σε κόπο να ψάχνει και να βρίσκει ταιριαστά με τη θρησκεία του καρτούν του βρήκαμε εμείς ένα! Πρόκειται για το Ντάφυ Ντακ, ο οποίος έχει αρκετές ομοιότητες με παπικό ιερέα. Την ευλογία του να χουμε!

ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ 14.000 ΝΗΠΙΩΝ ΤΩΝ ΥΠΟ ΤΟΥ ΗΡΩΔΟΥ ΑΝΑΙΡΕΘΕΝΤΩΝ

Φωνή εν Ραμά ηκούσθη, κλαυθμός και οδυρμός πολύς· Ραχήλ κλαίουσα τα τέκνα αυτής, και ουκ ήθελεν παρακληθήναι, ότι ουκ εισί.








Περι των 14.000 παιδίων που εσφάγησαν απο τον Ηρώδη:

http://www.oodegr.com/oode/grafi/kd/nipia.htm

Ώς θύματα δεκτά, ώς νεόδρεπτα ρόδα και θεία
απαρχή, και νεόθυτοι άρνες, Χριστώ τω ώσπερ
νήπιον, γεννηθέντι, προσήχθητε, αγνώ Νήπια,
την του Ηρώδου κακίαν στηλιτεύοντα
και δυσωπούντα απαύστως υπερ των ψυχών ημών.

ΧΡΙΣΤΟΣ ΓΕΝΝΑΤΑΙ ΔΟΞΑΣΑΤΕ!

Η Γεννησις σου Χριστέ ο Θεός ημών, ανέτειλε τω

κόσμω το φως της γνώσεως. Εν αυτή γαρ οι

τοις άστροις λατρεύοντες, υπό αστέρος εδιδάσκοντο.

Σε προσκυνείν τον Ήλιον της δικαιοσύνης,

και σε γινώσκειν εξ ύψους Ανατολήν.

Κύριε Δόξα Σοι.

Η Παρθένος σήμερον τν Υπερούσιον τίκτει,


και η γη το σπήλαιον τω Απροσίτω προσάγει.


Άγγελοι μετά ποιμένων δοξολογούσι,


Μάγοι δε μετά αστέρος οδοιπορούσι


δι ημάς γαρ εγεννήθη Παιδιόν νέον,


Ο ΠΡΟ ΑΙΩΝΩΝ ΘΕΟΣ.

Ο προ Εωσφόρου εκ Πατρός αμήτωρ γεννηθείς,


επι της Γης απάτωρ εσαρκώθη σήμερον, εκ σου


όθεν Αστήρ ευαγγελίζεται Μάγοις, Άγγελοι δε


μετά Ποιμένων υμνούσι τον άσπορον τόκον σου,


ω Κεχαριτωμένη.






Χριστός γενάται δοξάσατε,


Χριστός εξ ουρανών απαντήσατε,


Χριστός επι γης, υψώθητε.


Άσατε τω Κυρίω πάσα η γη, και εν ευφροσύνη,


ανυμνήσατε λαοί, ότι δεδόξασται.


ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!

ΠΑΤΡ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ: "ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ ΣΑ ΝΑ ΜΕ ΣΤΑΥΡΩΝΟΥΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ"

«Στην Τουρκία αισθάνομαι σαν να με σταυρώνουν καθημερινά.» Με αυτή τη φράση ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος εξαπέλυσε δριμύτατο κατηγορώ κατά του τουρκικού κράτους
για την εν γένει συμπεριφορά του απέναντι στο Οικουμενικό Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης αλλά και την ελληνική κοινότητα της Πόλης.

Μιλώντας στην εκπομπή «60 minutes» του αμερικανικού τηλεοπτικού δικτύου CBS, ο Οικουμενικός Πατριάρχης για πρώτη φορά επιτίθεται ευθέως κατά του τουρκικού κράτους, καταγγέλλοντας την Άγκυρα ότι επιθυμεί την πλήρη εξαφάνιση τόσο της ελληνικής κοινότητας των 4.000 ανθρώπων όσο και του ιστορικού και ιερού ρόλου του Πατριαρχείου.

«Η τουρκική κυβέρνηση θα ήταν ευχαριστημένη εάν αφανίζονταν το Πατριαρχείο και εγκαταλείπαμε τη χώρα, όμως εμείς αυτό δεν θα το κάνουμε παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε, δεν θα αποχωρήσουμε» είπε νέτα σκέτα ο Οικουμενικός Πατριάρχης. Είναι η πρώτη φορά, εδώ και αιώνες, που ο ιστορικός ηγέτης της Ορθοδοξίας εξαπολύει ευθεία επίθεση κατά της τουρκικής κυβέρνησης, αλλά και κατά του τρόπου με τον οποίο αντιμετώπιζε παλαιότερα η Πύλη, και αργότερα η κοσμική Κεμαλική Τουρκία, τον ρόλο και την ιερή πραγματικότητα του Φαναρίου.

Όπως ανάφερε ο κ.κ. Βαρθολομαίος, παρότι η « Κωνσταντινούπολις είναι το ίδιο ιερή με την Ιερουσαλήμ» και παρότι πολλάκις έχει απευθυνθεί στις τουρκικές θεσμικές Αρχές -από τον πρωθυπουργό Ερντογάν έως και τους υπουργούς της ισλαμικής κυβέρνησης της Τουρκίας- ζητώντας χείρα βοηθείας, αυτοί του γύρισαν την πλάτη και τον άφησαν εντελώς αβοήθητο.

Παρόλα αυτά, ο Πατριάρχης σημειώνει στην τηλεοπτική του συνέντευξη, που θα παρουσιαστεί από το αμερικανικό δίκτυο στις 20 Δεκεμβρίου, ότι παρά τα προβλήματα και τις δυσκολίες τόσο το Πατριαρχείο όσο και ο ελληνισμός της Κωνσταντινούπολης «θα σταθούν στα πόδια τους».

Σε ερώτηση του δημοσιογράφου, εάν εκτός από τον θεσμικό – ιερό του ρόλο και ο ίδιος προσωπικά θεωρεί ότι σταυρώνεται από τις συνθήκες που επικρατούν στην Τουρκία, απάντησε «Ναι», λέγοντας ότι εδώ και χρόνια τόσο οι Έλληνες της Πόλης όσο και αυτοί που είναι στο Πατριαρχείο θεωρούνται από το τουρκικό κράτος «πολίτες δεύτερης κατηγορίας».

Είναι προφανές ότι η επίθεση Βαρθολομαίου κατά της Άγκυρας, και μάλιστα με τέτοιο ευθύ τρόπο, αποκτά πολιτικές διαστάσεις από την στιγμή που πολύ πρόσφατα ο πρωθυπουργός της Τουρκίας Ταγίπ Ερντογάν συναντήθηκε με τον Μπαράκ Ομπάμα στην Ουάσιγκτον. Σε αυτήν την συνάντηση ετέθη ξεκάθαρα από την αμερικανική πλευρά το ζήτημα του Πατριαρχείου, αυτό της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης, καθώς και το θέμα των Βακουφιών -θέμα που αφορά πρωτίστως στην ίδια την επιβίωση του Φαναρίου και της Ορθόδοξης Κοινότητας της Τουρκίας.

Διπλωματικοί κύκλοι στην Αθήνα εκτιμούσαν, νωρίς το μεσημέρι, πως η συνέντευξη Βαρθολομαίου εντάσσεται σε ένα συγκεκριμένο timing και ενδεχομένως να «βοηθά» -υπό προϋποθέσεις- την πρόθεση του ιδίου του Ερντογάν και των Συμβούλων του να προχωρήσουν σε ένα θετικό βήμα όσον αφορά στις σχέσεις Οικουμενικού Θρόνου και Άγκυρας.
Οι ίδιοι κύκλοι σημειώνουν πως ενδεχομένως ο Ερντογάν «χρειάζεται» μία τέτοια ενέργεια, αλλά και την παράλληλη παρέμβαση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ουάσιγκτον, ώστε να καμφθούν οι αντιδράσεις του υπερσυντηρητικού μπλοκ των εθνικιστών και των Κεμαλιστών, καθώς και των Στρατηγών, για την απελευθέρωση του καθεστώτος που διέπουν τις ισλαμικές ιερατικές σχολές.

ΡΟΜΦΑΙΑ

ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΣ ΕΥΣΕΒΙΟΣ ΒΙΤΤΗΣ

Μία ακόμη αγία ψυχή, που στήριξε χιλιάδες ψυχές στο πέρασμά της, μας άφησε πριν από λίγες μέρες. Ένας ακόμη σύγχρονος ΑΓΙΟΣ του αιώνα μας μας αποχαιρέτισε, αφήνοντας όμως ζωηρά τα ίχνη του στο αθόρυβο άγιο πέρασμά του. Έφυγε στα ογδόντα δύο του χρόνια, για να πάει κοντά σ Εκείνον, που τόσο πολύ αγάπησε και υπηρέτησε σ όλη του τη ζωή.

Πρόκειται για τον ιερομόναχο γέροντα Ευσέβιο Βίττη, που τα τελευταία του χρόνια ζούσε στο ακριτικό χωριό Φαιά Πέτρα Σιδηροκάστρου (Ν. Σερρών) όπου είχε και το ταπεινό ασκητήριό του. Το χωριό αυτό έγινε πασίγνωστο, σημείο αναφοράς κάθε πονεμένης ψυχής, όπου προσέτρεχε κόσμος πολύς όχι μόνο απ όλη την χώρα μας αλλά και από την μακρυνή μας Κύπρο και την Ευρώπη. Χιλιάδες οι ψυχές, που έβρισκαν ανάπαυση και ανακούφιση κάτω από το αγιαστικό πετραχήλι του. Αλλά και ο λόγος, που εξέπεμπε ήταν ξεχωριστός και γι’ αυτό προσέλκυε κι όλο αυτό το πλήθος.

Το πέρασμά του και η παραμονή του στα 30 περίπου χρόνια στο ακριτικό Σιδηροκάστρο, θα μείνει ανεξίτηλη πνευματικά στη μνήμη όλων αφού εκτός από την τακτική εξομολόγηση τόσων και τόσων ψυχών, που την έκανε με περισσή υπομονή, επιμέλεια και πρόγραμμα, πραγματοποιούσε παράλληλα και τις ανεπανάληπτες εβδομαδιαίες τακτικές ομιλίες του, στις πόλεις του Σιδηροκάστρου και της Ηράκλειας. Πολλοί κι εδώ οι ακροατές, που προσέρχονταν απ όλο τον Νομό Σερρών κι όχι μόνο. Όμως ο πολύτιμος χρόνος γέμιζε και με την επικοινωνία, που είχε με πολλά από τα πνευματικά του παιδιά, που είχε αποκτήσει από την μακροχρόνια διαμονή του στην Ευρώπη κυρίως με αλληλογραφία.
Δεκάδες οι επιστολές, που ελάμβανε κάθε εβδομάδα. Αγρυπνούσε καθημερινά «νουθετών ένα έκαστον», επιλύοντας τα ποικιλόμορφα προβλήματά τους με τις απαντήσεις που έστελνε, αλλά και με την μελέτη και την συγγραφή των βιβλίων, που εξέδιδε μέσω της «Ορθόδοξης Κυψέλης».

Και εκτελούσε τα καθήκοντά του αυτά συχνά με φοβερή υπομονή και εγκαρτέρηση, παρόλο που η υγεία του ήταν πολύ επιβαρυμένη. Αφού υπέφερε φοβερά από πόνους στην μέση του για πολλά χρόνια, —ακόμη κι από την Σουηδία— αλλά και με πολύ σοβαρό πρόβλημα με την καρδιά του. Τελευταία όμως προστέθηκε ακόμη μία μεγάλη δοκιμασία: Η ασθένειά του και από την επάρατη νόσο. Και τα υπέμεινε όλα αυτά πάντα με το χαμόγελο, χωρίς ν αναφέρεται σ αυτά!

Ο π. Ευσέβιος γεννήθηκετό 1927 στο χωριό Βλάστη (Μπλάτσι) της Δυτικής Μακεδονίας από ευσεβείς γονείς, που είχαν τέσσερα παιδιά. Μετά τις εγκύκλιες σπουδές του στην Μακεδονία μετέβη στην Αθήνα και στην συνέχεια στην Γαλλία, Γερμανία και Σουηδία, όπου σπούδασε σε διαφόρους κλάδους της Θεολογικής Επιστήμης και της Φιλολογίας. Απ όπου πέρασε εργάσθηκε και ιεραποστολικά. Τα περισσότερα χρόνια διέμεινε στην Σουηδία, όπου και χειροτονήθηκε πρεσβύτερος. Εκεί διέμεινε τον περισσότερο χρόνο σ ένα ησυχαστήριο του Αγίου Νικολάου κοντά στην πόλη Ratvik, το οποίο δημιούργησε ο ίδιος με σκοπό ν αφιερωθεί περισσότερο στην προσ ευχή, περισυλλογή και στην συγγραφή, όπου προσέρχονταν και τα πνευματικά του τέκνα, αρκετά από τα οποία σπούδαζαν στην χώρα αυτή. Όπως μάλιστα γράφτηκε στο Δελτίο της Μητροπόλεως Σουηδίας και πάσης Σκανδιναβίας, το 1979 το ησυχαστήριο του αποτελούσε «την ακοίμητον λυχνίαν της Μητροπόλεως Σουηδίας και το ψυχικό θεραπευτήριο των πιστών».

Λόγω όμως του ακαταλλήλου κλίματος και κατόπιν προτροπής των θεραπόντων ιατρών του, αλλά και του πνευματικού του το 1980, επέστρεψε στην Ελλάδα και κατόπιν συνεννοήσεώς του, με τον τότε Μητροπολίτη Σιδηροκάστρου Ιωάννην, εγκαταστάσθηκε στο Ησυχαστήριο του Αγίου Χρυσοστόμου και στην συνέχεια στο ασκητήριο – κελί του Οσίου Σάββα (που ήταν και άβατο) στην περιοχή της Φαιάς Πέτρας, τα οποία ανήγειρε ο ίδιος, με την βοήθεια των πνευματικών του τέκνων. Εκεί παρέμεινε πλέον για 30 περίπου χρόνια μέχρι και την οσία τελευτή του.

Παρόλο που ήταν μεγάλος Θεολόγος με πολυχρόνιες σπουδές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και γνώστης πολλών ξένων γλωσ σών αλλά και συγγραφέας πολλών θεολογικών, απολογητικών, παιδαγωγικών και ψυχοφελίμων βιβλίων καθώς και μεταφραστής ξενόγλωσσων ασκητικών κειμένων, αυτό ήταν σχεδόν άγνωστο σε πολλούς.

Η ταπείνωση και η απλότητά του ήταν τέτοια ώστε ακόμη και στα βιβλία, που εξέδιδε απέφευγε να αναφέρει έστω και περιληπτικά τους τίτλους των σπουδών του. Το μόνο που ανέφερε μπροστά από το όνομά του ήταν η λέξη «Ιερομ.» (δηλαδή ιερομόναχου).

Κλείνοντας το παρόν ν αναφέρουμε ότι στην μνήμη όλων μας μένει ο άγιος γέροντάς μας με την οσιακή μορφή του, που με την απλότητά του, την ταπείνωση, την αφιλοχρηματία και με όλες τις άλλες αρετές του οδήγησε τόσα και τόσα πνευματικά παιδιά του ως οδοδείκτης στήνοδό της σωτηρίας.

Καλή αντάμωση και καλή ανάσταση άγιε γέροντά μας! Την ευχή σου να έχουμε.

Δημητρίου Μερτζεμέκη

Από τον Ορθόδοξο Τύπο

ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΟ ΕΓΚΟΛΠΙΟ

''ΑΝΟΡΘΟΔΟΞΕΣ ΑΠΟΨΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ"

Στην εφημερίδα «EΘΝΟΣ» 15/12/2009 υπάρχει άρθρο σχετικό με κάποιες δηλώσεις του Μητροπολίτη Μεσσηνίας Xρυσόστομου.

O κ. Xρυσόστομος, ο οποίος θεωρείται ότι ανήκει στο «κλίμα» του Aρχιεπισκόπου Iερώνυμου, τάσσεται υπέρ του διαχωρισμού κράτους και Eκκλησίας λέγοντας: «δεν είναι η πρώτη φορά που το λέω, είμαι υπέρ του διαχωρισμού Eκκλησίας και Πολιτείας. Πρέπει να ξεκαθαρίσουμε τι είναι αυτό που ονομάζουμε διακριτοί ρόλοι».

Aπαντώντας επίσης σε ερώτηση για το ζήτημα της απομάκρυνσης των θρησκευτικών συμβόλων από δημόσιους χώρους δηλώνει: «Δεν έχω καμία αντίρρηση. H Eκκλησία δεν μένει στο επίπεδο των συμβόλων. Eίτε μπει είτε δεν μπει η εικόνα στο δικαστήριο, εξαρτάται από τη συνείδηση του δικαστή αν θα είναι δίκαιος ή όχι. Όπως είμαι αντίθετος και με τον όρκο. Σημασία έχει ο σεβασμός προς το σύμβολο και όχι η απλή παρουσία του. Mόνο έτσι θα διασωθεί η αξία του».

Συνεχίζει μάλιστα λέγοντας ότι στον χώρο της Eκκλησίας: «δεν ξέρω τι είναι, πάντα υπάρχει μια αόρατη δύναμη, δεν ξέρω ποια είναι αυτή, δεν μπορώ να τη χαρακτηρίσω ούτε να την προσδιορίσω, η οποία ό,τι φιλοπρόοδο υπάρχει προσπαθεί να το φρενάρει και να το φέρει πίσω».Όπως διευκρινίζει, υπήρξαν αντιδράσεις και όταν ο Mακαριστός Xριστόδουλος εισηγήθηκε απλοποίηση της αμφίεσης των ιερέων, αλλά και όταν επιχείρησε να καθιερώσει τη χρήση της δημοτικής γλώσσας στη λατρεία.

Άποψη εκφέρει και για τις προγαμιαίες σχέσεις υπογραμμίζοντας: «για τους ανθρώπους που βρίσκονται στον χώρο της Eκκλησίας η σχέση αυτή πρέπει να ιεροποιηθεί διά του γάμου. Πέραν αυτού, ο κάθε άνθρωπος που θέτει τον εαυτό του εκτός των ορίων της Eκκλησίας είναι ελεύθερος να ζήσει όπως θέλει».

O μητροπολίτης, που είναι και αντιπρόσωπος της Eκκλησίας της Eλλάδος στον Διάλογο με τους Pωμαιοκαθολικούς, ασκεί κριτική σε όσους τάσσονται κατά της «συνεννόησης» όπως λέει, κάνοντας λόγο για «ανίδεους» και για «φασισμό της σκέψης».....

ΠΗΓΗ: ΑΚΤΙΝΕΣ

Σχόλιο Ελληνορθόδοξου: http://www.impantokratoros.gr/52EECD72.el.aspx

''Ο ΙΟΣ ΤΗΣ ΓΡΙΠΗΣ ΚΑΙ ΟΙ...ΟΥΦΟΛΟΓΟΙ!''

Προ ολίγων ημερών είχα δημοσιεύσει στο παρόν ιστολόγιο(ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΟΣ) ένα άρθρο του κ. Κοεμτζόπουλου, στο οποίο ο ίδιος κατηγορούσε το νέο εμβόλιο και προέτρεπε στον κόσμο να μην το κάνει (βλ. http://ellinorthodoxosxr.blogspot.com/2009/11/blog-post_24.html). Στο άρθρο του αυτό παρουσιαζόταν ώς γατρός. Ψάξε- ψάξε όμως, βρήκα μια δημοσίευση απο την ΟΟΔΕ (blog) που ανέφερε ότι αυτός ο άνθρωπος δεν έχει καμία σχέση με την Ιατρική, αλλά ότι είναι πολιτικός μηχανικός και... ουφολόγος(!). Το ίδιο συμβαίνει και με την κυρία που την παρουσίασαν σαν πρώην... υπουργό υγείας της Φινλανδίας(κάτι τέτοιο, όπως θα διαπιστώσετε, δεν ισχύει), η οποία και αυτή ήταν κατά του εμβολιασμού. Υποστήριζε μάλιστα, ότι ολα αυτά με το εμβόλιο ήταν ένα σχέδιο του Ράμσφελντ, ο οποίος θέλει τάχα να μειώσει τον πληθυσμό της Γης απο 6 σε 5.000.000.000 ανθρώπους...



Θα ήθελα, λοιπόν, να ζητήσω συγγνώμη για αυτήν την παραπληροφόρηση, απο όλους τους αναγνώστες.



Σημ. Η δημοσίευση αυτή απο τον ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΟ δεν έχει σκοπό να αποτρέψει ή να ωθήσει τους ανθρώπους στο να κάνουν τον εμβολιασμό, αλλά να τους αποτρέψει απο την παραπληροφόρηση και τους αρκετά διαδεδομένους στο Διαδύκτιο μύθους, που θέλγουν, όντες αναληθείς.






''Τελευταία έχει κυκλοφορήσει στο διαδίκτυο ένα βίντεο στο οποίο (υποτίθεται πως) μιλάει η πρώην υπουργός υγείας της Φιλανδίας, για την λεγόμενη “γρίπη των χοίρων”.Η κυρία αυτή δεν υπήρξε ποτέ “υπουργός υγείας”, είναι ΟΥΦΟΛΟΓΟΣ που ήταν απλά υπευθυνη υγειονομικού/ιατρικού τομέα (provincial medical officer) σε μία νομαρχία-επαρχία , ούτε υπουργός, ούτε καν σύμβουλος υπουργού.

Λέγεται πως απέκτησε ” υπερφυσικές δυνάμεις” μετά που την απήγαγαν…εξωγήϊνοι: http://www.absoluteastronomy.com/topics/Rauni-Leena_Luukanen-KildeΠροσοχή, διοτι ορισμένοι απο αυτούς που θέλουν να μας “σώσουν”, είναι πολύ χειρότεροι απ’ότι φαίνεται αρχικά…στην αναμπουμπούλα χαίρεται ο λύκος.

εδω η ίδια κυρία μιλάει για εμπειρίες της με ΟΥΦΟ: http://www.youtube.com/watch?v=28WtLVyNKTA

Επίσης έχει γράψει και ένα…ενδιαφέρον άρθρο με τίτλο “Οι 100 συναντήσεις μου με Εξωγήϊνους!” :
http://ufoexperiences.blogspot.com/2005/11/my-100-encounters-with-space-aliens.html


Κυκλοφορεί και ένα κείμενο , με παρόμοιο περιεχόμενο, απο καποιον Δρ. Γ. Κοεμτζόπουλο
ψάχνωντας την ιστοσελίδα του, βρήκαμε σε τι είναι “Doctor”:


Είναι ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΜΗΧΑΝΙΚΟΣ
Στο http://www.vpalmas.com/artmine5000/site9.htm Διαβάζουμε:

ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΕΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ: Διδάκτωρ Πολιτικός Μηχανικός. Δίδασκε παλαιότερα Υπολογιστές και Ειδικά Θέματα Στατικής στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο της Αθήνας. Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος για πολλά έτη σε εταιρίες ανάπτυξης ακίνητων και κατασκευαστικές, με δραστηριότητες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Tο “εκαστος στο είδος του” , το έχουν ακούσει ορισμένοι;;; Αλλιώς να ακούσω για την υγεία μου και κανα υδραυλικό η κανα μηχανικό αυτοκινήτων. :-) ….μπααα! Αντε το πολύ – πολύ κανά κτηνίατρο…. ;-) Μπορεί ο κύριος να είναι ΑΡΙΣΤΟΣ Πο.Μηχ αλλα τι σας κάνει να νομίζετε πως οι απόψεις του έχουν οποιαδήποτε βαρύτητα στον ιατρικό τομέα;

Περαν αυτού, ο συγκεκριμένος κύριος φαίνεται να ασπάζεται το λιγότερο “ΠΕΡΙΕΡΓΕΣ” θεωρίες ουφολόγων κτλ.

Διαβάζουμε απο αγγλόφωνο κείμενο που βρήκαμε στην ιστοσελίδα του:
http://www.vpalmas.com/artmine5000/II_1D10.htm


INTRODUCTION. The following messages are coming from our Sirian friends of the Galactic Federation who are hear on Earth to help us to face all our problems (and especially the problems created by the “dark forces” who govern us), to ascend to fully conscious beings and to enter successfully the “fifth dimension”. Are copied from the “updates” of Dr. Sheldan Nidle (see his site: www.paoweb.com) who has an regular communication with them receiving these messages.

Βοηθεια σας οι εξωγήϊνοι!!!!!

Το χειρότερο είναι πως στο “ιατρικό κείμενο” που κυκλοφορεί με το όνομα του κυρίου αυτού κάποιος έχει προσθέσει μια εισαγωγή που λέει : “Άλλος ένας γιατρός που πραγματικά νοιάζεται! Που ερεύνησε για την αλήθεια, που την κοινοποίησε στους «αδρανούντες αρμόδιους» ” Πράγμα που δείχνει πως οι περισσότεροι υιοθετούν άκριτα αποψεις του οποιουδήποτε , χωρίς καν να μελετησουν το site στο οποίο παραπέμπει! Αλλιώς θα έβλεπαν πως Ο ΙΔΙΟΣ ΛΕΕΙ ΠΩΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΙΑΤΡΟΣ. Με τέτοια προχειρολογία ενημερώνεται ο κόσμος, δυστυχώς. Ολοι έχουμε ευθύνη.


Το κείμενο του Δρ. Γ. Κοεμτζόπουλου μπορείτε να το διαβάσετε σε πολλές σελίδες και στους ιστοτόπους:
http://www.augoustinos-kantiotis.gr/?p=7044
http://www.arxontariki.net/viewtopic.php?f=366&t=7691
http://zantepatriots.blogspot.com/
http://www.tvxs.gr/r227639

Πολύ περισσότερες σελίδες το αναδημοσιεύουν. Η επιλογή των παραπάνω σελίδων έγινε τυχαία μέσω του google.

Δεν μπορούμε να ξέρουμε αν υπάρχουν συμφέροντα …”ουφολόγων” πίσω απο όλα αυτα η αν απλά όσοι αναμεταδίδουν τέτοια είναι απλώς ανόητοι.

Το θέμα είναι να υπάρχει ενημέρωση ωστε να μπορούμε να επιλέξουμε αναμεσα στην ιατρική και την …ουφολογία!!! Γιατι δυστυχώς εκεί έχουμε καταντήσει με το να υιοθετούμε ΑΚΡΙΤΑ απόψεις.

Υπάρχουν και περισσότερο σοβαρά κατά την γνώμη μας άρθρα και πηγές πληροφόρησης για την Γρίπη, όπως:

http://www.google.com/hostednews/epa/article/ALeqM5i65yJG0mrN0-eh4DcnEtrtRh55bg

http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=01/11/2009&id=97348

http://www.zougla.gr/page.ashx?pid=2&aid=83324&cid=4

http://adena-gr.blogspot.com/2009/12/blog-post_8559.html

http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=106615
«αμφιλεγόμενο θέμα» ο μαζικός εμβολιασμός για τη νέα γρίπη, λέει ο δρ Χούλιο Σοτέλο, ο επιστήμονας που ανακάλυψε πρώτος στο εργαστήριο τον ιό Η1Ν1 ''




ΠΗΓΗ: ΟΟΔΕ BLOG

ΑΚΟΜΗ ΣΕ ΜΙΣΟΥΝ...

Κάποια καθάρματα βεβύλωσαν τον τάφο σου. Η ψυχή σου όμως μένει ανέγγιχτη... ΑΙΩΝΙΑ ΣΟΥ Η ΜΝΗΜΗ!

ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΑΡΩΝΕΙΑΣ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

Επιστολή διαμαρτυρίας προς την Αγία και Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος, απέστειλε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μαρωνείας και Κομοτηνής κ. Δαμασκηνός, σχετικά με το θέμα της ξαφνική απαίτηση της πολιτείας να ζητήσει την έκτακτη ενίσχυση αυτήν από την Εκκλησία.

Ο Μητροπολίτης Μαρωνείας κ. Δαμασκηνός στην επιστολή του, εκφράζει την έντονη διαμαρτυρία του για την καταβολή του Ε.Τ.Α.Κ. 3/1000, τονίζοντας ότι κινδυνεύουμε να σφραγίσουμε τα φιλανθρωπικά ιδρύματα και δυστυχώς ακόμα και τους Ναούς.

Η Επιστολή του Μητροπολίτη Μαρωνείας κ. Δαμασκηνού έχει ως εξής:

Ευλαβώς αναφέρω τη Αγία και Ιερά Συνόδω μετά λύπης και αγωνίας διά την ανακοίνωση της Δ.Ι.Σ. σχετικώς με το θέμα της οικονομικής κατάστασης της Εκκλησίας μας και την ξαφνική απαίτηση της πολιτείας να ζητήσει την έκτακτον ενίσχυσιν αυτήν από την Εκκλησία και ειδικότερα από τις ακριτικές και φτωχές Μητροπόλεις.

Εκφράζουμε την έντονον διαμαρτυρίαν μας για την έκτακτον ενίσχυσιν αυτήν συγκεκριμένα την καταβολήν του Ε.Τ.Α.Κ. 3/1000 αφού δεν δυνάμεθα να συντηρήσουμε τα φιλανθρωπικά ίδρύματα μας, τα συσσίτια μας, τους Βρεφονηπιακούς σταθμούς μας και διάφορες άλλες φιλανθρωπικές κινήσεις της Ιεράς Μητροπόλεώς μας.

Εδώ λοιπόν από τις νέες Θερμοπύλες της πατρίδος μας κρούομε τον κώδωνα του κινδύνου αφού κινδυνεύουμε να σφραγίσουμε τα φιλανθρωπικά ιδρύματα μας και δυστυχώς ακόμη και τους Ιερούς Ναούς της περιοχής μας που ενώ λάβανε μια μικρή προσφορά στρεμμάτων γης για να μπορούν να συντηρηθούν οι Ιεροί Ναοί διότι έχουν μείνει ελάχιστοι Χριστιανοί στις ενορίες της υπαίθρου μη μπορώντας ούτε καν τα τρέχοντα έξοδα μία ενορία να καλύψει αφού υπάρχουν Ιεροί Ναοί που δεν μπορούν να γίνουν έργα συντήρησης κάνοντας Θεία Λειτουργία μία με δύο φορές τον μήνα και δυστυχώς ακόμη και με ομπρέλες εκκλησιάζονται οι Χριστιανοί διότι οι στέγες των Ναών χρήζουν επισκευή και διάφορες άλλες επεμβάσεις.

Φτάνοντας στο σημείο οι εφημέριοι μας να κινδυνεύουν να δικαστούν διότι αδυνατούν να πληρώσουν το πρόστιμο πού θα καταβάλετε σε περίπτωση καθυστέρησης που ανέρχεται στις 5.000,00 ευρώ.

Με την απόφαση της Δ.Ι.Σ. διεφώνησε μόνον ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Φθιώτιδος κ. Νικόλαος ως Συνοδικός και δια ανακοινώσεως του διαφωνεί και ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Αλεξανδρουπόλεως κ. Άνθιμος με τον οποίο συμφωνεί και η ταπεινότης μου.

Ήταν θέμα του συνόλου της Ιεραρχίας της Εκκλησίας και όχι μόνον της Δ.Ι.Σ. διότι η σημασία του αφορούσε όλες τις Ιερές Μητροπόλεις της Ελλαδικής Εκκλησίας.

Πάντοτε τελικά ζητιανεύει η πολιτεία στο να αρπάξει την περιουσία της Εκκλησίας από την απελευθέρωση ακόμη της πατρίδας μας αφού η διαβεβαίωση των αγωνιστών και αυτού του ίδιου του Γέρου του Μοριά ότι αυτά που μας δώσατε για τον αγώνα αφού ακόμη και τα Ιερά σκεύη ξεπουλήσατε για να ενισχύσετε τον αγώνα για την ελευθερία, όταν ελευθερωθούμε θα σας τα επιστρέψουμε τετραπλάσια.

Φτάνοντας σήμερα να ζητιανεύουμε εμείς στις Αρχές και στους Φορείς του τόπου για να μπορέσουμε να πορευθούμε στις ανάγκες και τις προσκλήσεις της εποχής.

Δυστυχώς από τον πρώτο Βασιλιά ακόμη Όθωνα και μέχρι σήμερα φτωχότερη έγινε η Εκκλησία και εάν συνεχίσουμε έτσι θα είμαστε σε λίγο διάστημα σε πολύ πιο δυσχερή θέση συμφώνως με τη έκθεση του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ιωαννίνων κ. Θεοκλήτου ότι από το σύνολο της περιουσίας που κατείχε η Εκκλησία απέμεινε μόνο το 4%.

Υπάρχουν άλλοι τρόποι να βρει η πολιτεία εφαρμόζοντας το λόγο του Απ. Παύλου «ο δέ μεθεί ο δέ πεινάει», ας δει προσεκτικά αυτούς που έχουν δυνατότητα να έχουν τέτοια υπέρμετρη οικονομική άνεση τις περισσότερες φορές είς βάρος του φτωχού και αδυνάτου και γενικότερα του Ελληνικού Δημοσίου έτσι λοιπόν δεν είναι υπερβολή που κάποιοι δεν θα έχουν να περάσουν ούτε τις γιορτές αλλά κάποιοι όμως θα κάνουν ρεβεγιόν στα ακριβότερα κοσμικά κέντρα της Ελλάδος ή της Ευρώπης.

Είμαστε αποφασισμένοι να κρατήσουμε τα φιλανθρωπικά ιδρύματα μας ανοιχτά όχι για την προσωπική προβολή μας αλλά για τις ανάγκες των πασχόντων συνανθρώπων μας που δεκάδες είναι αυτοί που με διάφορα προβλήματα (υγείας, οικονομικά και διάφορα απρόοπτα ) μας επισκέπτονται για να βρούν μια απάλυνση στον φόβο και την αγωνία τους, φτάνοντας στο σημείο να καταβάλετε ο μισός και πλέον προσωπικός μισθός γι’ αυτούς τους σκοπούς.

Τριάντα πέντε και πλέον συναπτά έτη ως επίσκοπος της ακριτικής αυτής Ιεράς Μητροπόλεως έχοντας την ευλογία να συνεργαστώ με δυο αξιόλογους Αρχιεπισκόπους τον κυρό Σεραφείμ και κυρό Χριστόδουλο κανείς όμως δεν είδε με απόλυτο ενδιαφέρον τα προβλήματα της περιοχής και δυστυχώς η ίδια κατάσταση συνεχίζεται μέχρι σήμερον.

Εάν λοιπόν συνεχιστεί αυτός ο άδικος για εμάς χειρισμός θα αναγκαστούμε να λάβουμε μέτρα τέτοια τα οποία πραγματικά μας φέρνουν σε δύσκολη θέση έναντι αυτών που λαμβάνουν τέτοια άδικα μέτρα εις βάρος της Εκκλησίας και των αναξιοπαθούντων συνανθρώπων μας, ενθυμούμενοι ένα πραγματικό ιστορικό γεγονός από έναν κληρικό της Εκκλησίας, όταν του ζητήθηκε να αποδώσει φόρο για την περιουσία της Εκκλησίας και προσεκάλεσε τους αρμοδίους κρατικούς υπαλλήλους για να λάβουν τον φόρο πρόταξε ενώπιον αυτών τα γεμάτα αγωνία πρόσωπα των περιθαλπομένων αδελφών λέγοντάς τους ότι αυτοί είναι η περιουσία της Εκκλησίας οδηγούμενοι σ’ αυτήν την κατεύθυνση στο αναγκαστούμε να κλείσουμε τα φιλανθρωπικά ιδρύματά μας και να αναλάβει η πολιτεία όλους τους εν ανάγκη εύρισκομένους αδελφούς αφού μέχρι σήμερα το κοινωνικό κράτος είναι σχεδόν ανύπαρκτο.

Αυτή είναι η σημερινή πραγματικότητα την οποία ζούμε και καλούμεθα όλοι να αναλάβουμε τις ευθύνες και να δραστηριοποιηθούμε ανάλογα.

Ευελπιστούντες ότι ενεργήσετε με ιδιαίτερη ευαισθησία δια το μεγάλο αυτό θέμα δίνοντας λύσεις ελαφρότερες για την Εκκλησία και τον λαό του θεού.

Επί τούτοις απεκδεχόμενος τας θεοπειθείς Αυτής ευχάς και διατελώ.

Μετά βαθυτάτου σεβασμού

Ελάχιστος εν Χριστώ αδελφός

+Ο Μαρωνείας και Κομοτηνής Δαμασκηνός

ΠΗΓΗ: ΡΟΜΦΑΙΑ

" Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΥΠΕΡ-ΦΟΡΟΛΟΓΕΙΤΑΙ... ΕΠΕΙΔΗ ΠΑΡΑΓΕΙ ΕΡΓΟ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΑΣ!''

"Κεφαλή έν όψει· πυρά ομαδόν!" Αυτό τό στρατιωτικό παράγγελμα μου θυμίζει η φορολογική πολιτική της Κυβερνήσεως Γεωργίου Παπανδρέου. Ας σκύψουμε στοχαστικά πάνω στο στρατιωτικό αυτό παράγγελμα. Λέγει ο Λοχαγός στους άνδρες του: Βλέπετε κάπου να προβάλει ένα κεφάλι; πυροβολήστε εναντίον του όλοι μαζί! Ρίψτε ομαδικώς καταπάνω του!"

______Η Εκκλησία της Ελλάδος παράγει ένα καταπληκτικό έργο φιλανθρωπίας. Ο Λαός τό θαυμάζει και αποδίδει τον οφειλόμενο σεβασμό. Οι χριστιανοί μας στηρίζουν τό έργο αυτό, άλλοι με τον οβολό τους και άλλοι με την προσωπική τους εργασία. Εδώ στο Αίγιο ζούμε ένα καταπληκτικό θαύμα. Η προσφορά εθελοντικής εργασίας είναι πράγματι αξιοθαύμαστη. Ένας στρατός αμίσθων εθελοντών κυρλίων και εθελοντριών κυριών συντηρείτό φιλανθρωπικό μας έργο με την προσωπική τους εργασία. Δήτε ένα καταπληκτικό περιστατικό.

Κάποιος επιχειρηματίας, ο οποίος διατηρεί μια ανθηρή και κερδοφόρα επιχείρηση σε κεντρικό σημείο της πόλεως, χρόνια τώρα ερχόταν μια φορά την εβδομάδα, κυρίως δε κατά την Κυριακή η σε ημέρες αργίας (όπως τα Χριστούγεννα-Πάσχα κλπ), στο Γηροκομείο της Μητροπόλεως, δηλ. στον Οίκο Ευγηρίας "Ο ΑΓΙΟΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ" και εκεί, όλως αφανώς και αθορύβως, ησχολείτο με τις πιό ταπεινές εργασίες, όπως είναι η καθαριότητα της κουζίνας, με "τη λάτρα και τη λάντζα", όπως κοινώς λέγεται! Τον περασμένο μήνα μας ειδοποίησε ότι λόγω εκτάκτου προσωπικού εμποδίου θα διακόψει για λίγο την προσφορά του. Ήταν μια ανεκτίμητη προσφορά πρός τόν ίδιο τον Χριστό μας και πρός τον πάσχοντα αδελφό μας, τον ηλικιωμένο, τον έρημο, τον εγκαταλελειμμένο από παιδιά και από συγγενείς! Αυτή η άμισθη παροχή υπηρεσιών αποτελεί συγχρόνως μια προσφορά στο Ελληνικό Δημόσιο!

______Η Εκκλησία παράγει έργο! Διατηρεί τόσα και τόσα φιλανθρωπικά Ιδρύματα! Ασκεί κοινωνική Πρόνοια, υποκαθιστώντας πολλές φορές το Κράτος στον τομέα αυτό, όπως π.χ. στα Καλάβρυτα όπου δεν υπάρχει Κρατικό Ιδρυμα περιθάλψεως Γερόντων και Κατακοίτων. Το κενό αυτό καλύπτει αποκλειστικά η Ιερά Μητρόπολις ημών με δύο υ-π-ο-δ-ε-ι-γ-μ-α-τ-ι-κώς λειτουργούντα εκκλησιαστικά Ιδρύματα, για την συντήρησ των οποίων το Κράτος ΔΕΝ ΜΑΣ ΧΟΡΗΓΕΙ ούτε ΕΝΑ €.

Οι Ιεράρχες, λοιπόν, αναλίσκονται καθημερινώς για την συντήρηση και την λειτουργία των εκκλησιαστικών Ιδρυμάτων. Εμείς σε τοπικό επίπεδο για το Γηροκομείο μας στα Καλάβρυτα, αυτό που σας προανέφερα, που λειτουργεί με την επωνυμία "Καλλιμανοπούλειο Εκκλησιαστικό Διακονικό Κέντρο¨ για το χρονικό διάστημα από 1ης Ιανουαρίου έως και 30 Νοεμβρίου 2009 εδαπανήσαμε το ποσό των ΟΚΤΑΚΟΣΙΩΝ ΟΓΔΟΝΤΑ ΕΞΗ ΧΙΛΙΑΔΩΝ και ΕΞΑΚΟΣΙΩΝ ΕΒΔΟΜΗΝΤΑ ΠΕΝΤΕ (886.675) €.

Το ποσόν τούτο προσεφέρθη εμμέσως στον Κρατικό Προϋπολογισμό σαν συνεισφορά μας, αφού δαπανήθηκε για την ανακούφιση και την προστασία 35 ηλικιωμένων ανθρώπων και 46 μη αυτοεξυπη- ρετουμένων, δηλ κατακοίτων αδελφών μας. ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΝ ΠΡΟΝΟΙΑΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ θα ώφειλε να καταβάλει έξοδα σε αντίστοιχα Κρατικά Ιδρύματα.

______Η Κοινωνία αναγνωρίζει την προσφορά μας και τήν ανταποδίδει με σεβασμό προς την Εκκλησία. Προβάλλει λοιπόν η κεφαλή της Εκκλησίας, δηλ. ακούγεται η Εκκλησία, αν και η Εκκλησία ΔΕΝ ΔΙΑΦΗΜΙΖΕΙ το έργο της. Παρά ταύτα ο κόσμος βλέπει την προσφορά μας καί υποκλίνεται! Υπάρχει λοιπόν "κεφαλή έν όψει!".

______Το γεγονός αυτό φαίνεται πως ενοχλεί την Κυβέρνηση. Πρέπει έναντι οποιασδήποτε θυσίας να πληγεί η Εκκλησία, ώστε να μειωθή η επιρροή της στον Ελληνικό Λαό. Έτσι λοιπόν οι Λοχαγοί της Κυβερνήσεως, δηλ. οι νέοι Υπουργοί, άρχισαν ομαδικά πυρά εναντίον μας. Άλλοι ζητούν τον διαχωρισμό Εκκλησίας και Κράτους, άλλοι την κατάργηση των θρησκευτικών Συμβόλων, άλλοι επιχειρούν την παράλειψη της πρωϊνής προσευχής από τά Σχολεία, άλλοι κατεβάζουν τις Εικόνες από τις Αίθουσες Διδασκαλίας, (όπως συνέβη προσφάτως στην περιοχή της Δράμας), άλλοι αμφισβητούν τήν ελληνικότητα των Ελλήνων, άλλοι παραχαράσσουν, αλλοιώνουν καί παραποιούν την ιστορία του τόπου μας, άλλοι υβρίζουν τον Κύριό μας Ιησού Χριστό, λέγοντας δημοσίως ότι ΌΛΕΣ ΟΙ ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ ΤΟ ΙΔΙΟ ΕΙΝΑΙ, άλλοι εκτονώνουν την οργή τους υβρίζοντας ένα νεκρό αρχιεπίσκοπο, τον μακαριστό Χριστόδουλο!

_______Μεταξύ αυτών λοιπόν και ο Υπουργός των Οικονομικών, διά της υπέρ-φορολογήσεως της Εκκλησίας, προσπαθεί να στραγγαλίσει οικονομικά την Μητέρα Εκκλησία. Αν το επιτύχει, τότε ασφαλώς θα συρρικνωθή η κοινωνική προσφορά της Εκκλησίας και επομένως θα μειωθή το κύρος της ενώπιον του Ελληνικού Λαού. Αυτό είναι το ζητούμενο, επικαλύπτεται όμως με διάφορες δικαιολογίες και προφάσεις! Γι' αυτό λοιπόν "πυρά ομαδόν!¨ Κτυπήστε την Εκκλησία! Διάλύστε την! Δεν την θέλουμε πιά!

_____Έχουμε την ανεπιβεβαίωτη πληροφορία και την καταθέτουμε με κάθε επιφύλαξη, ότι από την υπερ-φορολόγηση αυτή εξαιρούνται η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, οι άλλες θρησκευτικές Ομολογίες, η Εβραϊκή Συναγωγή, το Άγιον 'Ορος κ.ά. Εάν η πληροφορία μας είναι ακριβής, τότε ανακύπτει ένα σοβαρό συνταγματικό πρόβλημα, διότι παραβιάζεται η ίση μεταχείριση όλων των Ελλήνων. Θα διερευνησουμε την ακρίβεια της πληροφορίας.

_______Το κακό στην προκειμένη περίπτωση είναι ότι η Διοίκηση της Εκκλησίας παρεδόθη στην Κυβέρνηση αμαχητί! Η Ιερά Σύνοδος, χωρίς να μας ερωτήσει, αποδέχθηκε ήδη την υπερ-φορολόγηση της Εκκλησίας, δηλ. των Μητροπόλεωνκαι των εκκλησιαστικών Ιδρυμάτων! Απεφάνθη όμως αναρμοδίως, διότι επί των οικονομικής φύσεως ζητημάτων των Ιερών Μητροπόλεων ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΑ!

Τα οικονομικά μιάς Μητροπόλεως ρυθμίζει ο εκασταχού Μητροπολίτης και όχι βέβαια η Κεντρική Εκκλησιαστική Διοίκηση, δηλ. η Ιερά Σύνοδος. Εκφράζω την βαθειά λύπη μου, διότι η Ιερά Σύνοδος ΔΕΝ ΚΑΤΩΡΘΩΣΕ να αρθρώσει ούτε μια έστω λέξη αντιρρητική, για να αντιμετωπίσει την Κυβερνητική ασπλαγχνία! Η μόνη αρμοδία για να αποφανθή επί του προκειμένου ήταν και παραμένει η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας, ή οποία ώφειλε να συγκληθή εκτάκτως και να αποφανθή για την αποδοχή ή την απόρριψη του κεφαλικού αυτού φόρου! Κατά τα άλλα το πολίτευμα της Εκκλησίας μας είναι Συνοδικόν!

______Ως εν παρόδω λεκτέον καί τούτο: Ακόμη και τον μέσω ΑΣΕΠ διορισμό των εκκλησιαστικών Υπαλλήλων, δηλ. των υπαλλήλων του Μητροπολιτικού Γραφείου, αποδέχθηκε η Ιερά Σύνοδος!

Ας μη εκπλαγήτε λοιπόν, όταν έπειτα από λίγο καιρό θα δήτε στα Γραφεία μας να υπηρετούν είτε κάποιοι αλλόθρησκοι, που θά έχουν την ελληνική υπηκοότητα, είτε -ακόμη χειρότερο- κάποιες πολύ μοντέρνες κυρίες καί δεσποινίδες με έξαλλη έως και προκλητική αμφίεση και εμφάνιση, για να τροφοδοτείται έτσι το κοινωνικό κοτσομπολιό κατά των Μητροπολιτών!

Δεν το αποκρύπτω. Νοιώθω προδομένος από την ίδια την Εκκλησία μου! Μάλιστα, η Διαρκής Ιερά Σύνοδος μας επρόδωσε! Συνθηκολόγησε, χωρίς να ακουσθή έστω μιά ντουφεκιά! Παραδόθηκε αμαχητί! Μοναδική εξαίρεση απετέλεσε η στάση του Σεβ. Μητροπολίτου Φθιώτιδος κ. Νικολάου καί η του Προέδρου των οικονομι- κών Υπηρεσιών Σεβ. Ιωαννίνων κ. Θεοκλήτου. Ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπός μας κ. Ιερώνυμος, ατυχήσας κατά την γνώμην μου, επρόβαλε από τις οθόνες της τηλεοράσεως, κάνοντας έκκληση πρός τον ελληνικό Λαό. Παρεκάλεσε νά ενισχυθή η Κυβέρνηση στην προσπάθεια της "κοινωνικής αλληλεγγύης" .

________Αλλά από τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπό μας και από την Διαρκή Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας μας θα περιμέναμε να ακούσουμε άλλα πράγματα. Θα περιμέναμε να συστήσει στην Κυβέρνηση την ανόρθωση της οικονομίας διά της περικοπής των δαπανών και της περιστολής πολλών περιττών εξόδων. Ο Μακαριώτατος θα έπερεπε να είπη: ΝΑΙ, Κύριε Υπουργέ επί των Οικονομικών, αποδεχόμεθα την υπερ-φορολόγηση της εκκλησια- στικής περιουσίας υπό τούς εξής όρους:

Να περικοπή κατά το ήμισυ η χρηματοδότηση των Κομμάτων από τον Κρατικό Προϋπολογισμό.

Να περικοπή επίσης κατά το ἠμισυ ο μισθός και οι συντάξεις όλων των Βουλευτών.

Να περιορισθούν οι μισθοί των λεγομένων "χρυσών παιδιών¨ των γνωστών Golden Boys όλων των Κρατικών Υπηρεσιών, των Τραπεζών, των ΔΕΚΟ κλπ.

Να αλλάξει η νομοθεσία περί της συνταξιοδοτήσεως των Βουλευτών. Γιατί άραγε πρέπει να πάρει σύνταξη ένας Βουλευτής, ο οποίος μετέσχε του Κοινοβουλίου για μία ή δύο κοινοβουλευτικές περιόδους; Ο Έλληνας πολίτης εργάζεται και φορολογείται επί 35 χρόνια καί μόνον τότε θεμελιώνει δικαίωμα συνταξιοδοτήσεως.

Να περιορισθή στο ελάχιστο ο αριθμός των Ειδικών Συμβούλων σε κάθε Υπουργείο, διότι με τρόπο αυτό τακτοποιούνται καί καλοπληρώνονται κάποιοι "ημέτεροι", κάποιοι παρατρεχάμενοι, κάποιοι "χαραμοφάϊδες".
Να αποδοθή αμέσως στο Κράτος το ειδικό τέλος, φόρος διαφημίσεως ή όπως αλλοιώς λέγεται, από τις Εταιρείες των Εκδοτικών Συγκροτημάτων καί των ΜΜΕ, οι οποίες οφείλουν εκατομμύρια € στο ελληνικό Δημόσιο.
Να περιορισθούν στο ελάχιστο οι δαπάνες του Ελληνικού Δημοσίου για Διαφήμιση! Δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να πληρώνει π.χ. το ΥΠΕΧΩΔΕ ολοσέλιδες διαφημίσεις στις Εφημερίδες Αθηνών καί Επαρχίας προκειμένου να μας γνωστοποιήσει το γεγονός, ότι ένα ακόμη κομμάτι της Εγνατίας οδού παραδόθηκε στην κυκλοφορία; Θα ήταν αρκετό ένα δελτίο Τύπου και τίποτε περισσότερο.

Να περιορισθή στο ελάχιστο η απόσπαση αστυνομικών ασφαλείας σε πολιτικά πρόσωπα. Γιατί άραγε κάθε Βουλευτής δικαιωματικά παίρνει δύο τουλάχιστον αστυνομικούς ως προσωπική του ασφάλεια; Γιατί άραγε κάποιοι "τηλεοπτικοί αστέρες", οι οποίοι χρυσοπληρώνονται, γιατί λέγω να έχουν πολυμελή αστυνομική φρουρά επί 24 ώρου βάσεως σε βάρος του Κρατικού Προϋ- πολογισμού; Αν θέλουν προστασία, ας καταφύγουν στις ιδιωτικές Εταιρείες Security!

Να περιορισθή εις τα μόλις αναγκαία έξοδα το σκέλος των Δαπανών του Κράτους για Δεξιώσεις, Εορτές, Γεύματα πολυτελείας, πολυμελείς αποστολές στο Εξωτερικό, άσκοπες μετακινήσεις κλπ.

Κάμετε λοιπόν αυτά και πολλά άλλα ακόμη, Κύριε Υπουργέ, για νά πεισθώ ότι η Πατρίδα μας διέρχεται μεγάλη οικονομική κρίση και τότε θα παρακαλέσω τους Μητροπολίτες να προβούν σε εκποίηση των Ιερών Σκευών και των τιμαλφών των Ιερών Μονών καί των Ενοριακών Ναών, όλης της Εκκλησίας, και να καταθέσουν το αντίτιμο στο Κρατικό Ταμείο, όπως το έπραξε η Μητέρα Εκκλησία και στο παρελθόν! Αλλοιώς αφήστε μας ήσυχους για να τρέφουμε, νά ντύνουμε και να ζεσταίνουμε στην αγκαλιά της Εκκλησίας τόσους και τόσους ενδεείς, οι οποίοι έχουν την ανάγκη μας.

______Αυτά καί άλλα παρόμοια θα ανέμενα να λεχθούν από την Ιερά Σύνοδο και από τον Μακαριώτατο κ. Ιερώνυμο καί όχι τό γνωστό "σφάξε με Αγά, να αγιάσω"! Διαμαρτύρομαι μεγαλοφώνως και φρονώ ταπεινά, ότι πρέπει να συνέλθει αμέσως η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας για νά αποφασίσει κυριαρχικά και τελεσίδικα. Η Εκκλησία βάλλεται καί προσβάλλεται! Καίσαρα επικαλούμαι!

________"Κεφαλή εν όψει·πυρά ομαδόν!" Στην εκκλησιαστική συνείδηση σύρεται ένα ερώτημα: Τι πράγματι συμβαίνει: Ο Πρωθυπουργός κ. Γεώργιος Παπανδρέου είναι ένας σεμνός άνθρωπος, ο οποίος σέβεται την Εκκλησία. Γιατί άραγε αυτός ο πόλεμος;

Περιβάλλεται μήπως από ένα σκληρό πυρήνα Υπουργών και Συμβούλων, οι οποίοι τελικά, χωρίς την συγκατάθεσή του, επιβάλλουν την δική τους άποψη και εφαρμόζουν μια σκληρή πολιτική κατά της Εκκλησίας; Ή, αντιθέτως, ο κ. Γεώργιος Παπανδρέου στον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών εμφανίζεται με ένα ιλαρό πρόσωπο, αλλά μυστικά στον σκληρό αυτό πυρήνα δίδει ο ίδιος τις εντολές μιάς άκαμπτης πολιτικής; Σύντομα ο καιρός θά μας δείξει τι ακριβώς συμβαίνει. Εμείς προσωπικά αποδεχόμεθα την πρώτη εκδοχή, επειδή γνωρίζουμε τον άνδρα και εμπιστευόμεθα στην ευγένεια του χαρακτήρος του. Ο αείμνηστος Ανδρέας Παπανδρέου εθυσίασε κάποτε τον Μεγαλο-υπουργό του Αντώνη Τρίτση για να μή διαρρήξει τους δεσμούς της Κυβερνήσεως με την Εκκλησία! Ο νεώτερος Παπανδρέου τι θα πράξει; 'Ιδωμεν.

_______Η Εκκλησία δεν φοβάται τούς διωγμούς! Επέζησε μέσα από τις κατακόμβες και θα επιζήσει καί τώρα. Για τους διώκτες της Εκκλησίας λυπούμαι. Πολεμούν τόν Χριστό! Ας το σκεφθούν λιγάκι.

_____Ο Πρωθυπουργός κ. Κωνσταντίνος Καραμανλής, ο νεώτερος, με την υπόθεση Βατοπεδίου, παρέδωσε την Εκκλησία στη χλεύη των δημοσιογράφων, παραγνωρίζοντας το γεγονός, ότι το Άγιον Όρος, σεβαστό κατά πάντα, δεν υπάγεται στη διοικητική αρμοδιότητα της Εκκλησίας της Ελλάδος! Άφησε τη χλεύη να σέρνεται εναντίον μας επί ένα περίπου χρόνο! Εμείς όμως, αν και αμέτοχοι, εμείς λέγω οι της Ελλαδικής Εκκλησίας Κληρικοί καί Μοναχοί εισπράξαμε στο πετσί μας την αισχύνη και την απαξίωση! Στό τέλος ο Κωνστ. Καραμανλής για το ανοσιούργημα αυτό κατά της Εκκλησίας πληρώθηκε πολύ ακριβά! Έπεσε αδόξως! Καταποντίστηκε!

_____Ο Γεώργιος Παπανδρέου άραγε τι θα κάνει; Έρχεται να δρέψει τους καρπούς μιάς "προ-κατ"απαξιώσεως της Εκκλησίας, την οποία πονηρά διέπλεξε καί με τέχνη εξετέλεσε ο κ. Ρουσσόπουλος; Καλόν θα ήταν τώρα ο κ. Παπανδρέου να ανορθώσει το φρόνημα των πιστών και την αγάπη τους πρός την Εκκλησία, διότι οι άνθρωποι της Εκκλησίας ΔΕΝ ΚΛΕΒΟΥΝ! Τότε και το οικονομικό πρόβλημα της Χώρας θα ελύετο. Ενώ τώρα μέ τά σκληρά εισπρακτικά μέτρα του κ. Παπακωνσταντίνου θα ευνοηθούν καί πάλι οι κλέφτες του Δημοσίου Χρήματος και θα πληρώσει τά σπασμένα ο φτωχός Λαός, όπως πολύ εύστοχα παρατήρησε ο Μητροπολίτης Ιωαννίνων κ. Θεόκλητος.

Ας προσέξει πολύ ο κ. Πρωθυπουργός, διότι "ζεί Κύριος ο Θεός" και εκδικείται! "Αργεί ο Θεός, αλλά δεν λησμονεί" λέγει ο θυμόσοφος Λαός μας.

+ Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ & ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ

Αίγιον, 9 Δεκεμβρίου 2009

ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ, ΚΑΝΟΝΑΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΕΙΚΟΝΑ ΠΡΑΟΤΗΤΟΣ

Κανόνα πίστεως και εικόνα πραότητος,

εγκρατείας διδάσκαλον ανεδείξε σε τη ποίμνη σου,

η των πραγμάτων αλήθεια,

δια τούτο εκτήσω τη ταπεινώσει τα υψηλά,

τη πτωχεία τα πλούσια,

Πάτερ Ιεράρχα Νικόλαε,

πρέσβευε Χριστώ τω Θεώ σωθήναι τας ψυχάς ημών.

ΑΓΙΑ ΒΑΡΒΑΡΑ Η ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΣ

Αποτελεί κόσμημα των μαρτύρων του 3ου αιώνα μ. Χ. Ο πατέρας της ήταν ένας από τους πιο πλούσιους ειδωλολάτρες της Ηλιουπόλεως και ονομαζόταν Διόσκουρος. Μοναχοκόρη η Βαρβάρα, διακρινόταν για την ομορφιά του σώματός της, την ευφυΐα και σωφροσύνη της. Στη χριστιανική πίστη κατήχησε και είλκυσε τη Βαρβάρα μια ευσεβής χριστιανή γυναίκα.

Τη ζωή της μέσα στο ειδωλολατρικό περιβάλλον η Βαρβάρα περνούσε «εν πάση ευσεβεία και σεμνότητα» (A΄ Τιμ., 2:2). Δηλαδή με κάθε ευσέβεια και σεμνότητα. Όμως, το γεγονός αυτό το μυστικό δεν έμεινε για πολύ καιρό μυστικό. Ο Διόσκουρος έμαθε ότι η κόρη του είναι χριστιανή και εκνευρισμένος διέταξε τον αυστηρό περιορισμό της. Αλλά η Βαρβάρα κατόρθωσε και δραπέτευσε. Ο πατέρας της τότε εξαπέλυσε άγριο κυνηγητό μέσα στις σπηλιές και τα δάση, όπου κρυβόταν η κόρη του. Τελικά, κατόρθωσε και τη συνέλαβε.

Αλλά ο άσπλαχνος και πωρωμένος, ειδωλολάτρης πατέρας παρέδωσε την κόρη του στον ηγεμόνα Μαρκιανό. Αυτός, αφού στην αρχή δεν κατόρθωσε με δελεαστικούς τρόπους να μεταβάλει την πίστη της, διέταξε και τη μαστίγωσαν ανελέητα. Κατόπιν τη φυλάκισε, αλλά μέσα εκεί ο Θεός θεράπευσε τις πληγές της Βαρβάρας και ενίσχυσε το θάρρος της. Τότε ο ηγεμόνας θέλησε να τη διαπομπεύσει δημόσια γυμνή. Αλλά ενώ έβγαζαν τα ρούχα της, άλλα ωραιότερα εμφανίζονταν στο σώμα της.
Ο ηγεμόνας βλέποντας το θαύμα, διέταξε να αποκεφαλιστεί. Χωρίς καθυστέρηση, ο ίδιος ο πατέρας της ανέλαβε και την αποκεφάλισε.

Απολυτίκιο

«Της Τριάδος τήν δόξαν ανακηρύττουσα, εν τω λουτρω τρεις θυρίδας υπεσημήνω σοφως, κοινωνίν πατρικήν λιπουσα πανσεμνέ• οθεν ηγώνισαι λαμπρως, ως παρθένος ευκλεής, Βαρβάρα Μεγαλομάρτυς. Αλλά μή παύση πρεσβεύειν, ελεηθηναι τάς ψυχάς ήμων»

ΣΤΥΛΟΣ ΑΣΕΙΣΤΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

ΑΓΙΟΣ ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ Ο ΠΑΦΛΑΓΩΝ, Ο ΦΥΛΑΚΑΣ ΤΩΝ ΝΗΠΙΩΝ


http://egolpio.wordpress.com/2009/11/25/stylianos/

ΤΟ ΝΕΟ ΕΜΒΟΛΙΟ. Η ΑΠΟΨΗ ΕΝΟΣ ΙΑΤΡΟΥ

ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ: http://ellinorthodoxosxr.blogspot.com/2009/12/blog-post_13.html



Η άποψη του ιατρού Γ. Κοεμτζόπουλου για το νέο περίφημο εμβόλιο κατά της Η1Ν1

http://www.augoustinos-kantiotis.gr/?p=7044

ΕΚΟΙΜΗΘΗ Ο ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΣΕΡΒΙΑΣ κ. ΠΑΥΛΟΣ

EKTAKTO - Ο Πατριάρχης της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, Παύλος, 95 ετών, εκοιμήθη σήμερα σε νοσοκομείο του Βελιγραδίου, μετέδωσε
το κρατικό τηλεοπτικό δίκτυο RTS.

Το πρακτορείο ειδήσεων Beta είχε μεταδώσει νωρίτερα ότι ο Πατριάρχης Παύλος πέθανε σήμερα σε νοσοκομείο στο Βελιγράδι.

Ο Μητροπολίτης Αμφιλόχιος, ο οποίος υπηρετούσε ως αναπληρωτής του Παύλου εδώ και χρόνια, δήλωσε ότι μόλις έμαθε ότι ο Πατριάρχης "πέθανε", διευκρίνισε το RTS.

Ο πατριάρχης της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας είχε εισαχθεί στο στρατιωτικό νοσοκομείο στο Βελιγράδι πριν από δύο χρόνια για διάφορα προβλήματα υγείας, η ακριβής φύση των οποίων δεν αποκαλύφθηκε ποτέ από τους θρησκευτικούς ηγέτες.

Ο Παύλος ανέλαβε ως επικεφαλής της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, το 1990, λίγο πριν την αιματηρή κατάρρευση της πρώην Γιουγκοσλαβικής Ομοσπονδίας.

Η Ορθόδοξη Εκκλησία ανέκτησε μεγάλη επιρροή στον πληθυσμό την περίοδο που άσκησε τα καθήκοντα του.

ΡΟΜΦΑΙΑ

ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ, Ο ΦΙΛΟΣ ΜΑΣ!

Παραταύτα, ο Νεκτάριος διατηρούσε στα βάθη της καρδιάς του τον διάπυρο πόθο της ησυχίας και της ειρήνης του μοναχικού βίου.

Επω­φελήθηκε έτσι από την επιθυμία πού εξέφρασαν ορισμένες πνευματικές θυγατέρες του, για να ιδρύσει ένα γυναικείο μοναστήρι στη νήσο Αίγινα (μεταξύ 1904 και 1907), όπου και αποσύρθηκε στα 1908, αφού πα­ραιτήθηκε από τη διεύθυνση της εκκλησιαστικής σχολής. Παρά τις ανα­ρίθμητες φροντίδες και δυσκολίες, ο άγιος μερίμνησε να οργανώσει μια κοινοβιακή αδελφότητα, πιστή στο πνεύμα των αγίων Πατέρων. Εδαπάνησε αφειδώς τις σωματικές και ψυχικές του δυνάμεις στην ανέ­γερση κτηρίων, στην τέλεση των ιερών ακολουθιών και στην πνευμα­τική καθοδήγηση κάθε μαθήτριας του ξεχωριστά. Τον έβλεπες συχνά να εργάζεται στον κήπο, φορώντας ένα τριμμένο ράσο, ή να διορθώνει τα υποδήματα των μοναζουσών.

Και όταν γινόταν άφαντος για ώρες πολλές, μάντευες ότι ήταν κλεισμένος στο κελλί του για να ανατείνει τον νου του προς τον Θεό, διά της νοεράς προσευχής. Παρ’ όλο πού εμάκρυνε από κάθε επαφή με τον κόσμο και είχε αυστηρώς ρυθμίσει τις επισκέψεις στο μοναστήρι, η φήμη των αρετών και χαρισμάτων, πού αξιώθηκε από τον Θεό, εξαπλώθηκε στην περιοχή και οι πιστοί έρχον­ταν προς αυτόν, ελκόμενοι όπως το μέταλλο από τον μαγνήτη.

Θεράπευσε πολλούς λαϊκούς και μοναχές από τις ασθένειες πού τους τα­λαιπωρούσαν, έφερε τη βροχή στο νησί πού υπέφερε από την ξηρασία, ανακούφιζε, παρηγορούσε, στήριζε...

Ήταν τα πάντα τοις πάσι, δυνάμενος τα πάντα διά του Χριστού πού ενοικούσε σε αυτόν διά της Χάριτος του Αγίου Πνεύματος. Είχε οικειότητα με τους αγίους και την Πανα­γία πού συχνά του φανερώνονταν κατά τη θεία Λειτουργία ή στο κελλί του. Παρά τις δυσκολίες της περιόδου μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, απαγόρευσε αυστηρά στις μοναχές του να αποθηκεύουν οτιδήποτε για την τροφή τους, αλλά διέταξε να μοιράζουν το πλεόνασμα στους φτω­χούς, εναποθέτοντας τη μέριμνα της συντηρήσεως της μονής στην Πρό­νοια του Θεού.

Πέραν των άλλων καθηκόντων του, ο Νεκτάριος βρήκε τον χρόνο να συντάξει πλήθος έργων θεολογίας, ηθικής και εκκλησια­στικής ιστορίας για τη στερέωση της Εκκλησίας της Ελλάδος στην ιερά Παράδοση των Πατέρων, πού αγνοούνταν τότε συχνά εξαιτίας δυ­τικών επιδράσεων. Ζώντας λοιπόν ως εν σαρκί άγγελος και αυγάζοντας γύρω του τις ακτίνες του ακτίστου φωτός της Χάριτος, ο μακά­ριος υπέστη πάλι συκοφαντίες και άδικες κατηγορίες για το μοναστήρι του, από μέλη της ιεραρχίας. Υπέμεινε τις τελευταίες αυτές δοκιμασίες με την υπομονή του Χριστού: αγόγγυστα και δίχως να εξανίσταται.

Τότε προσβλήθηκε από μία επώδυνη αρρώστια για περισσότερο από ενάμιση χρόνο. Ευχαρίστησε τον Θεό για τη δοκιμασία αυτή και προσ­πάθησε να κρατήσει μυστική την ασθένειά του μέχρι τις τελευταίες στιγμές του. Αφού πήγε να προσκυνήσει για τελευταία φορά την εικόνα της Θεοτόκου πού βρισκόταν όχι μακριά από το μοναστήρι, ανήγγειλε στις μαθήτριες του την επικείμενη εκδημία του και μεταφέρθηκε σε ένα νοσοκομείο στην Αθήνα, όπου μετά από πενήντα ημέρες οδύνης την οποία υπέμεινε με μία υπομονή πού οικοδομούσε όλους όσοι τον πλη­σίαζαν, παρέδωσε εν ειρήνη την ψυχή του στον Θεό στις 8 Νοεμβρίου του 1920. Οι πιστοί της Αίγινας, οι μαθήτριες του και όλοι οι χριστιανοί πού τον είχαν πλησιάσει, έκλαψαν για την απώλεια του πράου και σπλαγχνικού μαθητή του Χριστού, πού όλη του τη ζωή υπέστη διαβο­λές, διώξεις και άδικες κατηγορίες παίρνοντας ως τύπον και υπογραμμό του τα θεία Πάθη του Κυρίου. Ο Θεός όμως τον εδόξασε και από την ώρα της κοιμήσεώς του τα θαύματα περίσσευσαν και περισσεύουν καθημερινά ως σήμερα για εκείνους πού πλησιάζουν με πίστη τα λείψανά του ή εμπιστεύονται την ισχυρή του μεσιτεία.

Το σώμα του αγίου παρέμεινε θαυματουργικά άφθαρτο περισσότερο από είκοσι χρόνια, αναδίδοντας ουράνια και λεπτή ευωδία. Στα 1953, όταν έλυωσε τελικά κατά τούς φυσικούς νόμους, έγινε η ανακομιδή των λειψάνων του και διαπιστώθηκε τότε ότι αναδιδόταν έντονα η ίδια ευωδία. Δεν έπαυσε έκτοτε να χαροποιεί τούς πιστούς πού πλησιάζουν τα τίμια αυτά λείψανα, δίνοντάς τους τη διαβεβαίωση ότι ο άγιος Νε­κτάριος βρήκε τη θέση του κοντά στον Θεό, στις μονές των αγίων. Η τιμή του αναγνωρίσθηκε επισήμως το 1961 και η εξιστόρηση των θαυμά­των του δεν παύει να γράφεται καθημερινά.

Ο τάφος του, στην Αίγινα, έγινε ένα από τα πιο πολυσύχναστα προσκυνήματα στην Ελλάδα.

Από το ΝΕΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗ

ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΤΗΣ ΙΤΑΛΙΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΕΔΑΔ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΣΤΑΥΡΟΥ ΣΤΙΣ ΣΧΟΛΙΚΕΣ ΑΙΘΟΥΣΕΣ

Άθεοι Ταλιμπάν τού ιδεολογήματος τού "Εθνικού Κράτους" επιβάλλουν την παράλογη ιδεολογία τους με δικαστικές αποφάσεις

Αντιδράσεις στη Ρώμη

Πηγή: http://www.tanea.gr/default.asp?pid=41&nid=1070725

Υπό το πρόσχημα τού... σεβασμού τής διαφορετικότητας, οι άθεες μειονότητες τών Ταλιμπάν τού Διαφωτισμού τής Δύσης ΚΑΤΑΠΙΕΖΟΥΝ τις θρησκευτικές πλειονότητες τών χωρών τους, δήθεν για να μην... ενοχλούν τις μειονότητες! Και τα ερωτήματα είναι: Γιατί να ενοχληθεί μία μειονότητα από το θρησκευτικό σύμβολο τής πλειονότητας τής χώρας; Αυτοί δεν πρέπει να σεβασθούν την πίστη τής πλειονότητας;

Και γιατί δεν κατεβάζουν επίσης και τις σημαίες και τα εθνικά σύμβολα, για να μην... ενοχλούν τις εθνικές μειονότητες τής χώρας; Ο Αθεϊστικός παραλογισμός και η ιδεολογική τρομοκρατία τού Διαφωτισμού δείχνουν το σκοταδιστικό του πρόσωπο, φανερώνονται στο ακόλουθο άρθρο από την εφημερίδα "Τα Νέα", που δημοσίευσε την ακόλουθη είδηση:

"Το ΕΔΑΔ καταδίκασε την Ιταλία για την ύπαρξη σταυρού στις σχολικές αίθουσες. Ο σταυρός κρίθηκε ότι είναι ενάντια στο δικαίωμα των γονέων να ανατρέφουν τα παιδιά τους σύμφωνα με τις πεποιθήσεις τους και στο δικαίωμα των μαθητών στην ελευθερία θρησκεύματος.
Η ενάγουσα ήταν η Σόλιε Λάουτσι, μια Ιταλίδα από το Αμπανο Τέρμε.

Τα παιδιά της, Ντατάικο και Σάμι Αλμπερτίν, ηλικίας 11 και 13 ετών αντίστοιχα, παρακολουθούσαν μαθήματα στο δημόσιο σχολείο της πόλης. Σε όλες τις τάξεις του σχολείου υπήρχε κρεμασμένος σταυρός. Η Λάουτσι έκρινε ότι η ύπαρξη σταυρού ήταν αντίθετη με το λαϊκό χαρακτήρα του Κράτους και του σχολείου. Επικαλέστηκε μάλιστα και μία δικαστική απόφαση που είχε κρίνει την ύπαρξη σταυρού στα εκλογικά κέντρα αντίθετη προς το λαϊκό χαρακτήρα του κράτους.

Στο Συνταγματικό Δικαστήριο της Ιταλίας η κυβέρνηση υποστήριξε ότι η ύπαρξη σταυρού στις τάξεις είναι λογική, καθώς ο σταυρός δεν είναι μόνο θρησκευτικό σύμβολο, αλλά και «σημαία» της μοναδικής εκκλησίας που αναφέρεται στο ιταλικό Σύνταγμα, σύμβολο του ίδιου του Κράτους.

Ωστόσο, οι δικαστές στο Στρασβούργο έκριναν ότι ο σταυρός μπορεί εύκολα να ερμηνευθεί από τους μαθητές όλων των ηλικιών ως θρησκευτικό σύμβολο, σύμβολο που μπορεί να ενοχλήσει μαθητές άλλων θρησκευμάτων ή άθεους. Επεδίκασε μάλιστα το ποσό των 5.000 ευρώ στην ενάγουσα για ηθική βλάβη.Η Ιταλίδα υπουργός Παιδείας κατεφέρθηκε εναντίον της «ιδεολογικής» απόφασης του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

«Η ύπαρξη σταυρού στις σχολικές αίθουσες δεν σημαίνει προσκόληση στον καθολικισμό, αλλά είναι ένα σύμβολο της παράδοσής μας» δήλωσε η υπουργός σύμφωνα με το πρακτορείο Ansa".

Μετά απ' αυτό το δημοσίευμα, δικαίως θα ρωτήσουμε κι εμείς:

1. Γιατί να ενοχληθούν οι μειονότητες από το θρησκευτικό σύμβολο της ΠΛΕΙΟΝΟΤΗΤΑΣ μιας χώρας, σε μια ευνομούμενη Δημοκρατική κοινωνία; Μήπως τελικά, οι μειονότητες είναι αυτές που ΔΕΝ σέβονται την ελευθερία τών συμπολιτών τους να θρησκεύουν;

2. Μήπως πρέπει να κατεβάσουμε τις σημαίες και τα λοιπά εθνικά μας σύμβολα από τα σχολεία, για να μην ενοχλούμε τους αλλοεθνείς που ζουν στη χώρα μας; Εάν δεν τους ενοχλεί η εθνότητά μας με τα εθνικά μας σύμβολα, γιατί να τους ενοχλεί η θρησκεία μας με τα δικά της σύμβολα;

3. Μήπως πρέπει στα σχολεία μας να κυκλοφορούν τα παιδιά μας με κουκούλες, για να μη φαίνεται το λευκό τους δέρμα, στους μαύρους, μελαμψούς ή κίτρινους συμμαθητές τους που έχουν άλλο χρώμα δέρματος, μήπως και τους κάνουν να νιώσουν μειονεκτικά;

Εάν λοιπόν δεν ενοχλεί το εθνικό σύμβολο, ή το χρώμα τού δέρματος, γιατί λυσσάνε με τα θρησκευτικά σύμβολα τής κάθε πίστης; Μήπως αυτό που τους ενδιαφέρει τελικά, ΔΕΝ είναι η δήθεν ελευθερία τών μειονοτήτων, (μια και ΔΕΝ τίθεται θέμα ελευθερίας τους εδώ), αλλά στόχο έχουν ΝΑ ΕΠΙΒΑΛΛΟΥΝ με το ζόρι στους πληθυσμούς τον θρησκευτικό αποχρωματισμό τους, ως ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟ ΔΟΓΜΑ τού Φράγκικου Διαφωτισμού, που με δόλο και ΒΙΑ τόσους αιώνες επιβάλλεται στις χώρες τής γης;

Είναι καιρός οι λαοί να ξυπνήσουν και να αντιπαρατεθούν σθεναρά σε όλες αυτές τις αθεϊστικές μειονότητες που προσπαθούν να επιβάλλουν την παράλογη θέλησή τους, και την αθεϊστική θρησκεία τους με απαγορεύσεις και σοφιστείες. Και τουλάχιστον στη χώρα μας, πρέπει από τώρα να σκεφθούμε τρόπους να ακυρώσουμε τα αθεϊστικά τους σχέδια, που ΣΥΝΤΟΜΑ θα χτυπήσουν και τη δική μας πόρτα.

Ν. Μ.

ΠΗΓΗ: ΟΟΔΕ

Σχόλιο: Κύριε, όπλον κατά του διαβόλου τον Σταυρόν Σου ημίν δέδωκας, φρίττει γαρ και τρέμει μη φέρων καθοράν αυτού την δύναμιν, ότι νεκρούς ανιστά και θάνατον κατήργησε, δια τούτο υμνούμεν την ταφήν Σου και την Έγερσιν.

ΔΕΝ ΠΟΛΕΜΟΥΝ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΑΝ ΗΡΩΕΣ ΑΛΛΑ ΟΙ ΗΡΩΕΣ ΣΑΝ ΕΛΛΗΝΕΣ...

ΜΕΓΑΝ ΕΥΡΑΤΟ ΕΝ ΤΟΙΣ ΚΙΝΔΥΝΟΙΣ ΣΕ ΥΠΕΡΜΑΧΟΝ Η ΟΙΚΟΥΜΕΝΗ...

Μέγαν εύρατο εν τοις κινδύνοις, σε υπέρμαχον η οικουμένη, αθλοφόρε τα έθνη τροπούμενον. Ως ουν Λυαίου καθείλες την δύναμιν, εν τω σταδίω θαρρύνας τον Νέστορα, ούτως Άγιε, μεγαλομάρτυς Δημήτριε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος

ΣΟΒΑΡΗ ΕΠΕΜΒΑΣΗ ΚΑΡΔΙΑΣ ΓΙΑ ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΑ ΣΤΗΝ ΙΝΔΟΝΗΣΙΑ ΚΑΙ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΣΥΛΛΟΓΗΣ ΤΡΟΦΙΜΩΝ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΓΙΑ ΚΟΓΚΟ

http://ierapostoli.wordpress.com/2009/10/15/epeigouses_anakoinoseis/


Δύο επείγουσες ανακοινώσεις : Σοβαρή επέμβαση καρδιάς για πρεσβυτέρα στην Ινδονησία ( ανάγκη οικονομικής ενίσχυσης ). Ανακοίνωση συλλογής τροφίμων στη Θεσσαλονίκη για Κογκό.

ΒΑΣΑΝΙΣΑΝ ΜΕΧΡΙ ΘΑΝΑΤΟΥ 20ΧΡΟΝΟ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟ ΣΤΟ ΠΑΚΙΣΤΑΝ

Και εδώ... θέλουμε τζαμιά...



http://spyros1000.blogspot.com/2009/10/20-video.html

ΑΓΙΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ. ΝΑ ΜΗΝ ΚΟΙΝΩΝΟΥΜΕ ΑΝΑΞΙΩΣ

Αφιερωμένο στους πεντηκοστιανούς – θύματα του διαστρεβλωτή πεντηκοστιανού “πατρολόγου”. ΑΥΤΑ ΤΑ ΠΑΤΕΡΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ δεν θα σας τα παρουσιάσει ποτέ αγαπητοί!

Το παρακάτω απόσπασμα της ΠΒ ομιλίας του Αγίου Χρυσοστόμου στο Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον, είναι αντιγραφή από τον δωδέκατο τόμο της συλλογής ΕΠΕ (ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΑΤΕΡΕΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ [ΠΑΤΕΡΙΚΑΙ ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΠΑΛΑΜΑΣ»]), σελίδες 213-221.
αναδημοσίευση από τη σελίδα του π.Μελετίου Βαδραχανη

«Δι’ αυτό πρέπει από παντού να γρηγορώμεν· διότι δεν είναι μικρά η τιμωρία δι’ όσους μετέχουν εις τα μυστήρια αναξίως. Σκέψου πώς αγανακτείς εναντίον του προδότου, εναντίον εκείνων που τον εσταύρωσαν. Πρόσεξε όμως μήπως και συ γίνης ένοχος του σώματος και του αίματος του Χριστού. Εκείνοι κατέσφαξαν το πανάγιον σώμα, συ δε το δέχεσαι με ακάθαρτον ψυχήν ύστερα από τόσας ευεργεσίας. Ούτε βεβαίως του ήρεσε να γίνη άνθρωπος, να ραπισθή και να σφαγή, αλλά και να συμφύρη τον εαυτόν Του μαζί μας. Και όχι μόνον με την πίστιν, αλλά και εις την πραγματικότητα μας κάμνει σώμα ιδικόν Του.
Διατί λοιπόν δεν έπρεπε να είναι καθαρώτερος εκείνος ο οποίος απολαμβάνει αυτήν την θυσίαν; Από ποιαν ηλιακήν ακτίνα (δεν πρέπει να είναι καθαρώτερο) το χέρι το οποίο κατακόπτει αυτήν την σάρκα, το στόμα το οποίον γεμίζει με πυρ πνευματικόν, η γλώσσα η οποία κοκκινίζει με το πιο φρικτόν αίμα; Σκέψου ποιας τιμής ηξιώθης; ποιαν τράπεζαν απολαμβάνεις! Εκείνο το οποίον οι άγγελοι όταν το βλέπουν φρίττουν και δεν τολμούν να το ατενίσουν χωρίς δέος, εξ αιτίας της λάμψεως η οποία εκπέμπεται από εκεί, με αυτό εμείς τρεφόμεθα, με αυτό συμφυρόμεθα και έχομεν γίνει εμείς ένα σώμα Χριστού και μια σάρκα.

«Ποιος θα διαλαλήση τας εξουσίας του Κυρίου; Ποιος θα κάμη να ακουσθούν όλαι αι δοξολογίαι Του;» (Ψαλμ. 105, 2)



… Και μια δι’ ημάς ας υπάρχη θλίψις, το να μη μετέχωμεν εις την τροφήν αυτήν. Δεν είναι έργα ανθρώπινης δυνάμεως όσα προτίθενται. Εκείνος ο οποίος έκαμεν αυτά τότε εις εκείνο το Δείπνον, αυτός τελεί και τώρα τα μυστήρια αυτά. Εμείς επέχομεν θέσιν υπηρετών· ενώ εκείνος που τα αγιάζει και τα μεταβάλλει είναι Αυτός.

Ας μη είναι λοιπόν κανείς Ιούδας παρών, κανείς φιλάργυρος. Εάν κανείς δεν είναι μαθητής Εκείνου, ας αποχωρήση· δεν τους δέχεται αυτούς η τράπεζα. Διότι «μαζί με τους μαθητάς μου εορτάζω το Πάσχα», λέγει. Η τράπεζα αυτή είναι η ίδια εκείνη και δεν έχει τίποτε το υποδεέστερον. Διότι εκείνην δεν την δημιουργεί ο Χριστός και αυτήν άνθρωπος· αλλά και αυτήν ο Ίδιος. Αυτό είναι εκείνο το υπερώον, όπου ήσαν τότε συγκεντρωμένοι. Από εδώ εξήλθαν εις το όρος των Ελαιών.

… Κανείς απάνθρωπος ας μη προσέλθη, κανείς σκληρός και ανελέητος, κανείς τελείως ακάθαρτος.

Αυτά τα λέγω εις σας που μεταλαμβάνετε και εις σας οι οποίοι διακονείτε εις τα μυστήρια. Διότι θεωρώ αναγκαίον να ομιλήσω και προς σας, δια να παρέχετε αυτά τα δώρα με πολλήν προθυμίαν. Δεν είναι μικρά η ευθύνη σας, εάν επιτρέψετε εις κάποιον να μετάσχη της τραπέζης αυτής, ενώ γνωρίζετε ότι έχει κάνει κάποιαν πονηρίαν. Το αίμα αυτού θα ζητηθή από τας ιδικάς σας χείρας. Και αν ακόμη είναι στρατηγός, ή ύπαρχος, ή ακόμη ο ίδιος ο βασιλεύς, και προσέρχεται αναξίως, εμπόδισέ τον· έχεις μεγαλυτέραν από εκείνον ισχύν.


Συ όμως, εάν μεν σου είχαν εμπιστευθή να φυλάσσης μιαν πηγήν ύδατος καθαράν δια το ποίμνιον και έβλεπες ένα πρόβατον να έχη εις το στόμα του πολύν βούρκον, δεν θα το άφηνες να σκύψη κάτω και να θολώση την πηγήν· τώρα όμως σου έχει ανατεθή η φύλαξις πηγής, όχι ύδατος αλλά αίματος και πνεύματος, και ενώ βλέπεις να προσέρχωνται μερικοί έχοντες αμαρτίαν χειροτέραν από χώμα και βούρκον, δεν αγανακτείς ούτε τους εμποδίζεις; Ποιαν λοιπόν συγγνώμην ημπορείς να έχης; Δι’ αυτό ο Θεός σας ετίμησε με αυτήν την τιμήν, δια να διακρίνετε αυτά. Αυτό είναι η αξία σας, αυτό η ασφάλειά σας, αυτό η αμοιβή σας όλη, και όχι να περιφέρεσθε φέροντες λευκόν και γυαλιστερόν χιτωνίσκον.


Και από πού γνωρίζω, λέγει, τον δείνα και τον δείνα; Δεν ομιλώ δια τους αγνώστους, αλλά δια τους γνωστούς. Να ειπώ κάτι πιο φρικώδες; Δεν είναι τόσον κακόν να ευρίσκωνται μέσα εις τον ναόν οι αποπατούντες, όσον αυτοί, οι οποίοι, λέγει ο Παύλος, ότι κατεπάτησαν τον Χριστόν, και το αίμα της Διαθήκης το θεωρούν κοινόν και υβρίζουν την χάριν του Πνεύματος (Εβρ. 10, 29). Διότι είναι χειρότερος από δαιμονισμένον αυτός που έχει αμαρτήσει και προσέρχεται εις την κοινωνίαν. Διότι εκείνοι μεν, επειδή είναι δαιμονισμένοι, δεν τιμωρούνται· αυτοί δε, όταν προσέρχωνται αναξίως, παραδίδονται εις αιωνίαν τιμωρίαν.

Ας μη απομακρύνωμεν μόνον αυτούς λοιπόν, αλλά γενικώς όλους εκείνους τους οποίος βλέπομεν να προσέρχωνται αναξίως. Κανείς να μη κοινωνή από τους μη χριστιανούς. Να μη γίνεται δεκτός κανένας Ιούδας, δια να μη πάθη αυτά που έπαθεν ο Ιούδας. Σώμα Χριστού είναι και αυτό εδώ το πλήθος. Πρόσεχε λοιπόν, συ ο οποίος διακονείς τα μυστήρια, να μη παροξύνης τον Δεσπότην με το να μη καθαρίζης το σώμα αυτό· μη δίδης ξίφος αντί της τροφής.

Αλλά και αν ακόμη εκείνος έρχεται να συμμετάση εις τα μυστήρια από άγνοιαν, εμπόδισέ τον, μη τον φοβηθής. Φοβήσου τον Θεόν και όχι τον άνθρωπον. Αν φοβηθής άνθρωπον, θα γίνης καταγέλαστος και από αυτόν· ενώ εάν φοβηθής τον Θεόν, θα γίνης σεβαστός και εις τους ανθρώπους. Εάν δε συ δεν τολμάς, φέρε μου τον εις εμένα. Δεν θα επιτρέψω να γίνωνται τέτοια. Προτιμώ να αποχωρισθώ την ψυχήν μου, παρά να μεταδώσω το αίμα του Δεσπότου αναξίως. Και προτιμώ να χύσω το αίμα το ιδικό μου, παρά να μεταδώσω αίμα τόσον φρικώδες εκεί που δεν πρέπει. Εάν δε κάποιος δεν αντελήφθη τον αμαρτωλόν αφού κατέβαλε πολλήν προσπάθειαν, δεν είναι έγκλημα. Διότι αυτά τα είπα δια τους φανερούς. Διότι εάν διορθώσωμεν αυτούς, και τους αγνώστους γρήγορα θα μας τους γνωρίση ο Θεός· ενώ εάν αφήσωμεν αυτούς, διατί να μας κάνη γνωστούς εκείνους;

Αυτά δε τα λέγω, όχι δια να εμποδίζωμεν και να αποκόπτωμεν μόνον, αλλά και δια να τους επαναφέρωμεν αφού τους διορθώσαμεν, και δια να τους φροντίζωμεν. Διότι έτσι μόνον και ο Θεός θα μας συγχωρήση και πολλούς που μεταλαμβάνουν επαξίως θα εύρωμεν, και δια την ιδικήν μας προσπάθειαν, αλλά και δια την φροντίδα υπέρ των άλλων θα απολαύσωμεν πολύν μισθόν· τον οποίον είθε όλοι ημείς να επιτύχωμεν με την χάριν και φιλανθρωπίαν του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, εις τον οποίον ανήκει η δόξα αιωνίως. Αμήν.»

ΜΕΛΕΤΙΟΣ ΑΠ. ΒΑΔΡΑΧΑΝΗΣ

ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ

ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΟΝ ΕΓΚΟΛΠΙΟΝ

''ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΤΕ, ΠΟΙΑ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΠΟΦΑΣΗ;''

Δημοσιεύθηκε επιστολή του Οικουμενικού Πατριάρχου[1] απευθυνομένη προς τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών με τη οποία ο Πατριάρχης διαμαρτύρεται εντόνως για την σύνταξη και κυκλοφορία της «Ομολογίας Πίστεως κατά του Οικουμενισμού», η οποία έχει υπογραφεί από πλήθος λαϊκών και κληρικών και από ορισμένους Αρχιερείς. Ο Παναγιώτατος δεν απαντά επί της ουσίας της Ομολογίας, αλλά μέμφεται τους συντάκτες και υπογράψαντες, επειδή:

1. στην Ομολογία αναγράφεται, κατά τον Οικουμενικό Πατριάρχη, ότι «πάντες οι επικοινωνούντες προς τους ετεροδόξους … θέτουν εαυτούς αυτομάτως εκτός Εκκλησίας».
2. όσοι αρνούνται το διαχριστιανικό διάλογο, αντιτίθενται εις «συνοδικάς αποφάσεις πασών ανεξαιρέτως των Ορθοδόξων Εκκλησιών, περιλαμβανομένης και της καθ’ Υμάς Αγιωτάτης Εκκλησίας της Ελλάδος, ως είναι η ομόφωνος απόφασις της Γ΄ Προσυνοδικής Πανορθοδόξου Διασκέψεως (1986)».
Α. Όμως:
1. Το κείμενο της ομολογίας πουθενά δε λέει ότι είναι αξιοκατάκριτοι «πάντες οι επικοινωνούντες προς τους ετεροδόξους», αλλά όσοι αποδέχονται και κηρύσσουν πράξει και λόγω την «παναίρεση» – κατά τον π. Ι. Πόποβιτς – του Οικουμενισμού ! Επίσης, η Ομολογία πουθενά δε λέει ότι και αυτοί ακόμα οι οικουμενιστές «θέτουν εαυτούς αυτομάτως εκτός Εκκλησίας», όπως αναφέρει ο Πατριάρχης στην επιστολή Του ! Άλλωστε οι συντάκτες της «Ομολογίας», ως εντρυφείς θεολόγοι γνωρίζουν πολύ καλά ότι δε νοείται έξοδος από την Εκκλησία «αυτομάτως» ! Η «Ομολογία» επί λέξει αναφέρει : «θέτοντας ουσιαστικώς εαυτούς εκτός Εκκλησίας» (παράγραφος 8). Παρέλκει η ανάλυση της τεράστιας διαφοράς μεταξύ του «αυτομάτως» και του «ουσιαστικώς» !
2. Αναφέρει ο Οικουμενικός Πατριάρχης ότι «τας μετά των ετεροδόξων επαφάς εγκρίνουν δια συνοδικών αποφάσεων πάσαι αι Ορθόδοξοι Εκκλησίαι» και κατά συνέπεια όσοι ασκούν κριτική στα συμβαίνοντα στο διάλογο αντιτίθενται σε Πανορθόδοξες αποφάσεις !
Ας μας επιτραπεί – με όλο το σεβασμό μας στον Πατριάρχη του Γένους – να ρωτήσουμε και δημοσίως, διότι σε κατ’ ιδίαν επιστολές δε δίδονται απαντήσεις από τους αρμοδίους του Θρόνου :
a. Ποια «Πανορθόδοξη απόφαση» κατήργησε την εγκύκλιο της περί τον Πατριάρχη Αθηναγόρα Συνόδου του Οικουμ. Πατριαρχείου με την οποία καταδικάζονταν απερίφραστα οι συμπροσευχές ως «αντικείμεναι προς τους ιερούς κανόνας και αμβλύνουσαι την ομολογιακήν ευθιξίαν των Ορθοδόξων» ; Είναι σύμφωνη με αυτή την εγκύκλιο της Ι. Συνόδου του Πατριαρχείου η σημερινή συμπεριφορά τινών στο θέμα των συμπροσευχών ;

b. Ποια «Πανορθόδοξη απόφαση» επέτρεψε στον Πάπα όχι απλώς να παρίσταται, αλλά ενδεδυμένος με τα άμφιά του να λαμβάνει σχεδόν ενεργό μέρος σε Πατριαρχική Θ. Λειτουργία;

c. Ποια «Πανορθόδοξη απόφαση» υποχρέωσε τον Οικουμενικό Πατριάρχη να δώσει και να λάβει λειτουργικό ασπασμό με τον Πάπα κατά τη Θ. Ευχαριστία της Θρονικής Εορτής το 2006 ;

d. Ποια «Πανορθόδοξη απόφαση» έδωσε άδεια στον Πάπα να προσευχηθεί εκ μέρους του Ορθοδόξου πληρώματος με το «Πάτερ ημών» στην επισημότερη (ας επιτραπεί) Θ. Λειτουργία στον Πατριαρχικό Ναό ;

e. Ποια «Πανορθόδοξη απόφαση» παραχώρησε στον Πάπα το βήμα του Πατριαρχικού Ναού για να κηρύξει «γυμνή τη κεφαλή» το παπικό πρωτείο ; Από το βήμα των Αγίων Αλεξάνδρου, Γρηγορίου, Χρυσοστόμου, Φωτίου, Φιλοθέου να διακηρύσσεται η πλάνη ! Δεν είναι βεβήλωση αυτό ;

f. Ποια «Πανορθόδοξη απόφαση» αποφάσισε να υμνηθεί ο εμμένων εν τη αιρέσει Πάπας ως «σεπτός Ποιμένας και Πρόεδρος» και μάλιστα εντός του Πατριαρχικού Ναού και παρουσία του Πατριάρχου ;

g. Ποια «Πανορθόδοξη απόφαση» επέτρεψε να υμνηθεί από την Πρωτόθρονη Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως η αίρεση του Παπισμού ως «Εκκλησία σεπτή, Καθέδρα του Πέτρου» και μάλιστα εντός του Πατριαρχικού Ναού και παρουσία του Πατριάρχου ;

h. Ποια «Πανορθόδοξη απόφαση» κατήργησε τους 16 Ιερούς Κανόνες (Αγ. Πατέρων, Τοπικών και Οικουμενικών Συνόδων), απεφάνθη ότι επιτρέπονται στο εξής οι συμπροσευχές με αιρετικούς και δεν συνιστούν πλέον κανονικό παράπτωμα ;

i. Ποια «Πανορθόδοξη απόφαση» ενέκρινε τη σύνταξη κανονισμού για την «ομολογιακή» ή «διομολογιακή» κοινή προσευχή στις συναντήσεις του ΠΣΕ ;

j. Ποια «Πανορθόδοξη απόφαση» επικρότησε το προκλητικό κείμενο της Θ΄ ΓΣ του ΠΣΕ στο Porto Alegre (2006), σύμφωνα με το οποίο «κάθε εκκλησία (από τις 340 προτεσταντικές ομάδες του ΠΣΕ) είναι Εκκλησία καθολική, αλλά όχι στην ολότητά της. Κάθε εκκλησία εκπληρώνει την καθολικότητά της, όταν είναι σε κοινωνία με τις άλλες εκκλησίες» ! Επίσης στο ίδιο κείμενο αναγνωρίστηκε εκκλησιαστική υπόσταση σε όλες τις προτεσταντικές αιρετικές «εκκλησίες» του Π.Σ.Ε. και έγινε αποδεκτό ότι η πληθώρα των κακοδοξιών και των πλανών τους, είναι «διαφορετικοί τρόποι διατύπωσης της ίδιας Πίστης» και «ποικιλία Χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος»! Είναι δυνατόν να υπάρχει Πανορθόδοξη έγκριση για τις βλασφημίες αυτές ; …

k. Ποια «Πανορθόδοξη απόφαση» εξουσιοδότησε τον Οικουμενικό Πατριάρχη να προσφέρει Άγιο Ποτήριο στον Ουνίτη Αρχιεπίσκοπο Αθηνών ; Δεν έχει καταδικαστεί η Ουνία απερίφραστα σε «συνοδικάς αποφάσεις πασών ανεξαιρέτως των Ορθοδόξων Εκκλησιών, … ως είναι η ομόφωνος απόφασις της Γ΄ Προσυνοδικής Πανορθοδόξου Διασκέψεως (1986)» ; Γιατί περιφρονούνται έτσι ωμά οι ομόφωνες Πανορθόδοξες Αποφάσεις που ρητά καταδικάζουν την Ουνία ; Γιατί αυτή η επιλεκτική χρήση των «Πανορθοδόξων αποφάσεων» ;

Επιπλέον :

I. Δε σκέφτηκε ο Πατριάρχης μας ότι αυτό το Άγ. Ποτήριο που προσέφερε ως δώρο στον Ουνίτη Αρχιεπίσκοπο είναι πικρό ποτήρι για την Εκκλησία της Ελλάδος, αλλά και για τις λοιπές Ορθόδοξες Εκκλησίες που ακόμα και σήμερα στενάζουν από τις μεθοδεύσεις των Ουνιτών ; Πώς θα ακούσουν οι δεινοπαθήσαντες και δεινοπαθούντες από την Ουνία αδελφοί μας στην Αν. Ευρώπη αλλά και τη Μ. Ανατολή την ενέργεια αυτή του Πατριάρχου μας ; Δεν αποτελεί πρόκληση στην Πανορθόδοξη ενότητα ;
II. Πως θα αισθανόταν ο Πατριάρχης μας αν ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών προσέφερε Αγ. Ποτήριο στον παπα-Ευθύμ ;! [2] (συγγνώμη για τη σκληρότητα του λόγου !)

Και τα ερωτήματα αυτά δεν έχουν τέλος … αλλά ούτε και απαντήσεις …
Αυτά τα λίγα για να πάψει η δικαιολογία περί των δήθεν «πανορθοδόξων αποφάσεων» ! Μακάρι οι πρωτοστατούντες σήμερα στο διάλογο να σέβονταν και να τηρούσαν όλες τις πανορθόδοξες αποφάσεις! Όλες όμως, όχι κατ’ επιλογήν ! Διότι ποτέ και καμία Πανορθόδοξη Σύνοδος δεν αλλοίωσε την Ορθόδοξη εκκλησιολογία, δεν κατήργησε Ι. Κανόνες επικυρωμένους από τρεις Οικουμενικές Συνόδους και δεν έδωσε σε κανένα το δικαίωμα αθετήσεως της εκκλησιαστικής παραδόσεως και τάξεως, όπως πολλάκις συμβαίνει σήμερα στον οικουμενικό χώρο. Αν ποτέ συνέβαινε αυτό, τότε, η οποιαδήποτε – ακόμα και «Πανορθόδοξη» – Σύνοδος θα αυτοαναιρείτο και θα μετατρεπόταν σε «συνέδριο ανόμων» και «συναγωγή πονηρευομένων». Άλλωστε η «οικουμενικότης» ή η «ληστρικότης» μιας συνόδου δεν προσδιορίζεται από τον αριθμό και την εκπροσώπηση των συμμετεχόντων, αλλά πρωτίστως από τις αποφάσεις της !

Β. Κατά συνέπεια, όσοι κατηγορούν τους ασκούντες κριτική στα των διαλόγων ότι τάχα είναι εναντίον του διαλόγου, αν δεν συκοφαντούν διαστρέφοντας συνειδητά την πραγματικότητα, κάνουν πολύ μεγάλο λάθος !

Διότι, ΟΧΙ ! ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΟΥ ! Δε νοείται Ορθόδοξος που να αρνείται το διάλογο. Διότι πρώτος ο ίδιος ο Χριστός μας διαλέγεται με τους αμαρτωλούς. Αλλά, ας προσέξουμε, είναι ο ίδιος ο Χριστός μας που ταυτόχρονα αρνήθηκε το διάλογο. Αρνήθηκε να διαλεχθεί παρ’ ότι προκλήθηκε. Αρνήθηκε να κάνει διάλογο με τον Πιλάτο, τους Αρχιερείς του Μ. Συνεδρίου και τον βασιλέα Ηρώδη !

Συμφωνούμε λοιπόν με το διάλογο, όπως ο Κύριός μας !

Αντιτιθέμεθα όμως στο διάλογο, όπως ο ίδιος ο Κύριός μας. Όταν δεν πληρούνται κάποιες σαφώς καθορισμένες από την εκκλησιαστική Παράδοση προϋποθέσεις. Αντιτιθέμεθα λοιπόν στο διάλογο, στο «ανούσιο παίγνιο», κατά την καταγγελία του επί 20ετία συμπροέδρου, Αρχιεπισκόπου Αυστραλίας Στυλιανού, όπως αυτός διεξάγεται σήμερα. Αναφέρω τρία μόνο σημεία :
1. Συστηματική περιφρόνηση της εκκλησιαστικής παραδόσεως με τις ολοένα αυξανόμενες και εντεινόμενες συμπροσευχές ! Ξεπεράσαμε τις απλές συμπροσευχές και πηγαίνουμε ολοταχώς σε συλλείτουργα - για την ώρα ατελή … Και το χειρότερο : προσπαθούμε να επιβάλουμε την ανομία μας ως νόμο του Θεού (βλ. γνωμοδότηση Φειδά για τις συμπροσευχές) !
2. Κάποιοι «επαγγελματίες» (σύμφωνα με τον καθηγητή Βέλτση) του διαλόγου αποφασίζουν ερήμην του λαού του Θεού (λαϊκών και κληρικών), ακόμα ερήμην και αυτών των Συνόδων των Αυτοκεφάλων Εκκλησιών.
Παράδειγμα : έξι Αυτοκέφαλες Εκκλησίες, δηλ περίπου η μισή Ορθοδοξία ! (Πατριαρχείο Ιεροσολύμων, Εκκλησία Σερβίας, Βουλγαρίας, Γεωργίας, Ελλάδος, Τσεχίας και Σλοβακίας) δεν συμμετείχαν και εν Συνόδω καταδίκασαν το κείμενο της συμφωνίας του Balamand (Ζ΄ συνάντηση Μικτής Επιτροπής-1993) ως απαράδεκτο εξ απόψεως Ορθοδόξου, ξένο προς την Ορθόδοξη Παράδοση και αντίθετο με τις αποφάσεις των Πανορθοδόξων Διασκέψεων (βλ. την από 8.12.1994 επιστολή της Ι. Συνόδου Εκκλησίας της Ελλάδος προς τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο) ! Και όμως, δεν συγκινήθηκε ουδείς των «επαγγελματιών» και ο διάλογος συνεχίζεται, με τους Ορθοδόξους αντιπροσώπους να θεωρούν το κείμενο αυτό έγκυρο και ως βάση συζητήσεως στην πορεία του διαλόγου ! Δείχνει αυτή η συμπεριφορά σεβασμό στις Συνόδους των έξι Αυτοκεφάλων Εκκλησιών; Μήπως δείχνει αυτή η συμπεριφορά σεβασμό στην Πανορθόδοξη ενότητα ;
3. Σε Πανορθόδοξες αποφάσεις καταδικάζεται επανειλημμένως η Ουνία. Και όμως στο διάλογο συμμετέχουν και … Ουνίτες ! Πού υπάρχει λοιπόν σεβασμός στις Πανορθόδοξες αποφάσεις στο διάλογο, όπως διεξάγεται σήμερα ;
Ποιος, επομένως, περιφρονεί τις Πανορθόδοξες αποφάσεις ; Οι ασκούντες κριτική με θεολογικό λόγο, ή οι συμπράττοντες σε «ανούσιο παίγνιο» ;

Γ. Κάποιοι διαμαρτυρήθηκαν διότι, όπως είπαν, η Ομολογία Πίστεως τους … «εξωεκκλησιάζει» !
Όμως ας προσέξουμε όλοι καλά :
1. Κανένας ας μην ανησυχεί, ας μη θορυβείται, διότι ουδείς «εξωεκκλησιάζεται» με υπογραφές ! Όσες υπογραφές και αν μαζέψουμε και λαϊκών και κληρικών και Αρχιερέων !
2. Κανένας όμως ας μην εφησυχάζει ότι τάχα με τις υπογραφές του μπορεί να «εξωεκκλησιάσει» κάποιους και έτσι να ξεμπερδέψει με τις διαμαρτυρίες τους ! Η οποιαδήποτε φίμωση της άλλης άποψης δεν μπορεί να γίνει σήμερα αποδεκτή ούτε στην Εκκλησία ούτε στην κοινωνία μας !
3. Ο καθένας μας όμως ας γρηγορεί, διότι υπάρχει κίνδυνος να «εξωεκκλησιασθεί» μόνος του, όχι «αυτομάτως»(!) αλλά «ουσιαστικώς» εξ αιτίας των λόγων και της συμπεριφοράς του. Η επισημοποίησή του «εξωεκκλησιασμού» μπορεί να καθυστερήσει ή και να μην εκφραστεί σε αυτή τη ζωή ! Στην άλλη ζωή όμως τι γίνεται ;

Ας μη ξεχνάμε την περίπτωση του Αγ. Μαξίμου του Ομολογητού : απλός μοναχός πολέμησε για την πίστη και την παράδοση της Εκκλησίας μας με ολόκληρη σχεδόν την Πενταρχία (Πατριάρχες Ρώμης, Κωνσταντινουπόλεως, Αλεξανδρείας και Αντιοχείας), την «επίσημη» «Εκκλησία», που είχε υποταχθεί στην αίρεση ! Κανένα δεν «εξωεκκλησίασε» . τον «εξωεκκλησίασαν», αντίθετα, οι ισχυροί κατά κόσμον Πατριάρχες κλπ και πέθανε εξόριστος ! Αλλά έρχεται μετά θάνατον η Στ΄ Οικουμενική Σύνοδος και στηρίζεται στη θεολογία του απλού μοναχού Μαξίμου και δικαιώνει τον απλό μοναχό Μάξιμο και καθαιρεί, καταδικάζει και αναθεματίζει ως αιρετικούς ΕΠΤΑ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΣ και άλλους Επισκόπους !

Για την ιστορία καταδικάστηκαν :
· ο Πάπας Ρώμης Ονώριος !
· οι 4 Οικουμενικοί Πατριάρχες Κωνσταντινουπόλεως : Σέργιος, Πύρρος, Παύλος Β΄ και Πέτρος !
· ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας Κύρος !
· ο Πατριάρχης Αντιοχείας Μακάριος ! και
· οι επίσκοποι Στέφανος, Πολυχρόνιος και Κωνσταντίνος !

Δ. Στο τέλος της επιστολής Του ο Οικουμενικός Πατριάρχης ζητά από τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και την περί αυτόν «τιμίαν Ιεραρχίαν όπως το ταχύτερον δυνατόν λάβη επισήμως θέσιν έναντι της φερομένης «Ομολογίας Πίστεως» και των υπογραψάντων αυτήν κληρικών αυτής» !
Είναι άξιον απορίας γιατί ο Οικουμενικός Πατριάρχης και η περί Αυτόν Σύνοδος ζητούν από την Εκκλησία της Ελλάδος να πάρει θέση και δεν επελήφθησαν οι ίδιοι «των υπογραψάντων κληρικών», όπως είχε γίνει παλαιότερα με τον αείμνηστο Χριστόδουλο ; Θα αποφεύγονταν έτσι πιθανά προβλήματα ενότητος στην Ιεραρχία μας !

· Αναμφίβολα είναι ιδιαίτερα λυπηρό να αντιμετωπίζει ο Πατέρας την αγωνία των παιδιών του ως εχθρική ενέργεια και να στέκεται «έναντι …των κληρικών», δηλ. των παιδιών του !
· Ιδιαίτερα λυπηρό ο Πατέρας να πρωτοστατεί στο διάλογο εκτός του σπιτιού, με όλη τη γειτονιά, τους εγγύς και τους μακράν, και να αρνείται συστηματικά να συζητήσει με τα παιδιά του τις δικαιολογημένες ή και αδικαιολόγητες έστω επιφυλάξεις τους !
· Ιδιαίτερα λυπηρό να διεξάγει «Θεολογικό Διάλογο» με τους ετεροδόξους και να αρνείται να διαλεχθεί με θεολογικό λόγο με τους ομοδόξους συν-διακόνους Του στο Σώμα του Χριστού !
· Ιδιαίτερα λυπηρό να ζητά τη λήψη μέτρων «έναντι» των παιδιών του – άραγε, ποίων μέτρων ; μήπως προληπτικής λογοκρισίας και φίμωσης της άλλης άποψης ; πού βρισκόμαστε !

Όμως, αλίμονο στον πατέρα που περιφρονεί την κραυγή αγωνίας των παιδιών του. Ο ίδιος κλονίζει στη συνείδησή τους το πατρικό κύρος. Και μη μας διαφεύγει ότι η πατρική αυθεντία δεν επιβάλλεται με τη φίμωση της κριτικής, αλλά εμπνέεται ακόμα και στα “άτακτα” παιδιά. Αν αυτό ισχύει στη βιολογική πατρότητα, πολλώ μάλλον έχει εφαρμογή στην πνευματική !

Πάντως, ας γίνει σε όλους απολύτως σαφές, ότι οι Αρχιερείς, οι Αγιορείτες και λοιποί Καθηγούμενοι με τις Αδελφότητές τους και άλλοι κληρικοί και μοναχοί και λαϊκοί από πολλές Ορθόδοξες Εκκλησίες που ενώπιον του Θεού και της συνειδήσεώς μας υπογράφοντας την «Ομολογία Πίστεως κατά του Οικουμενισμού» εκφράζουμε τη θλίψη και διαφωνία μας στη συστηματική περιφρόνηση της εκκλησιαστικής μας παραδόσεως που συντελείται στον οικουμενικό χώρο, είμαστε και θα παραμείνουμε μέλη της Εκκλησίας μας ό,τι και αν συμβεί ! Ακόμα και αν οι Πατέρες μας μας πικράνουν και μας αρνηθούν την πατρότητα με τη συμπεριφορά τους, θα παραμείνουμε μέλη της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας !

Δείτε ολόκληρη την επιστολή εδώ: http://www.oodegr.com/oode/papismos/eksagelies/poia_panorthodoksi_1.htm

ΟΙ ΥΠΟΓΡΑΦΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ

Την Ομολογία Πίστεως υπο­γράφουν οι ακόλουθοι (περίπου 8.600 άτομα) ενδει­κτικώς. Την υπέγραψαν και θα την υπογράψουν πολλοί περισσότεροι:

http://www.impantokratoros.gr/ABF82395.el.aspx

Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΣΤΟ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΑΓΩΝΑ

Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΣΤΟΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΑΓΩΝΑ*

ΠΗΓΗ: ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ ΕΠΙΚΑΙΡΑ ΘΕΜΑΤΑ - ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ»

*Από το βιβλίο «Η Εκκλησία στο Μακεδονικό Α­γώνα» της Ρούλας Παπαδημητρίου, που κυκλοφόρησαν το 1991 οι εκδόσεις της Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, δανειζόμαστε μερικές μόνον σελίδες με την συμπλήρωση των 100 χρόνων από τον θάνατο του ηρωικού και μεγάλου ευεργέτου της Μακεδονίας, Παύλου Μελά (1904-2004). Αξίζει να τα προσέξουμε και ασφαλιστούμε στον μόνον Αγαθόν και Φιλάνθρωπον Προστάτην μας Θεάνθρωπον Ιησούν Χριστόν, με την πιστή τήρηση των εντολών Του.

Ήρωες ιερείς

Κοντά σ' αυτούς που ηγούνταν στον Αγώνα, στις Μητροπόλεις, στα Μοναστήρια, στους Ναούς, κινού­νταν μια στρατιά από Ιερείς, μάρτυρες της Χριστιανικής πίστης, που έδωσαν μέσα σε μύριες ταλαιπωρίες, κινδύνους και στερήσεις, όλη τους την ψυχή, αρκετοί και την ζωή τους για να σώσουν την Μακεδονία.

Στη διήγησή μας θα αναφέρουμε ονόματα που διέσωσε η Ιστορία. Ο χρόνος και η έρευνα θα φέρουν στο φως πολλά ακόμα ονόματα, γιατί η μελέτη του Μακεδονικού Αγώνα δεν έχει ολοκληρωθεί κι όλο έρχονται νέα στοιχεία στο φως.

Το 1902 ο Άγγλος Γενικός Πρόξενος στη Θεσσαλονίκη, δίνει σε έκθεσή του την εικόνα της εποχής: «Η δολοφονία, γράφει, είναι το κυριώτερο όπλο των κομιτατζήδων. Δεν υποχωρούν προ ουδενός. Οι Έλληνες είναι κυρίως τα θύματά τους. Κατά χιλιάδες φονεύθηκαν τα τελευταία χρόνια».
Την άλλη χρονιά, το 1903, δημοσιεύθηκε η Βρετανική Κυανή Βίβλος, που συνοψίζει την δράση των Κομιτατζήδων ως εξής: «Αθώων και αόπλων εκβιάσεις. Ληστείαι, δολοφονίαι ανδρών και γυναικών. Ανελεήμονα βασανιστήρια και κατακρεουργήσεις ιερέων, διδασκάλων και ιατρών, εμπρησμοί Ναών. Αναρχική δυναμίτιδα εναντίον παντός φίλου της τάξεως και του νόμου. Καταστροφές περιουσιών Χριστιανών Ορθοδόξων, αλλά και Μουσουλμάνων. Γενική τρομοκρατία, πλημμύρα αίματος με σφαγές και απαγωγές».

Έτσι έβλεπαν οι ξένοι την κατάσταση στη Μακεδονία και τα δεινοπαθήματα του λαού της.

Κύριος στόχος των Κομιτατζήδων ήταν οι στυλοβάτες της ορθόδοξης χριστιανικής πίστης, οι Έλληνες ιερείς. Πάνω από διακόσιοι, λένε οι μαρτυρίες, βρήκαν οικτρό θάνατο στον Αγώνα.

Θα μνημονεύσουμε εδώ μερικούς από τους πρωτοπόρους, ενώ στη συνέχεια θα συναντήσουμε και άλλους, καθώς θα προχωρεί η αφήγησή μας.
Στο Νερέτι, το 1902, ο γενναίος και ατρόμητος ιερέας παπα-Κωνσταντίνου, ενώ πήγαινε στον «δεκατιστή» να παραδώσει 60 λίρες φόρο του χωριού, στο δρόμο τον έπιασαν οι κομιτατζήδες, του πήραν τις λίρες και το ρολόι, του έκοψαν τις φλέβες, τρύπησαν το σώμα του με μαχαιριές και τον αποτελείωσαν πυροβολώντας τον.

Τον παπα-Ηλία από την Ποσδίβιστα, το 1902, τον συνέλαβαν, του έκοψαν τα χέρια, τα πόδια, τα αυτιά, του έβγαλαν τα μάτια και τέλος τον αποκεφάλισαν.

Στο Ρόκοβο, το 1903, σκότωσαν τον ιερέα και τον δάσκαλο. Στην Προκοπάνα, μετά από φρικτά βασανιστήρια, σκότωσαν επίσης τον ιερέα και τον δάσκαλο. Στο Κρουσοράτι τον ιερέα κι ένα ξάδελφό του. Στο Σκρα έσφαξαν τον παπα-Γιώργο Τσάντσο. Στην Μπραδίβιτσα τον παπα-Χρήστο. Στην Τζουμαγιά τον ιερέα παπα-Γιάννη (οι παραπάνω ιερείς αναφέρονται στο βιβλίο «Παύλος Μελάς», της Ναταλίας Μελά).

Ο Πομόλεφ, όταν στο Λέχοβο ξέφυγε από τα χέρια του ο ηρωικός Καβαλιεράτος, σκυλιάζοντας από το κακό του, για να εκδικηθεί συνέλαβε τον παπα-Γιώργη Ζήκο, γέρο 70 χρονών και τον γιο του Δημήτρη. Τους τυράννησε απάνθρωπα. Μα ούτε ο παπάς, ούτε ο γιος του, που ήταν και ανάπηρος από βόλι Βούλγαρου στο πόδι, πρόδωσαν το παραμικρό. Τότε το θηρίο, ξερρίζωσε τα γένεια του γέροντα, του 'κοψε τα μαλλιά. Απείλησε τον γιο του. Μα πάλι δεν πήρε λέξη. Αφηνιασμένος από το κακό του, διέταξε να τους θάψουν ζωντανούς. Έβαλε πατέρα και γιο κι έσκαψαν μόνοι τον τάφο τους. Τους τοποθέτησαν μαζί, τους σκέπασαν με χώμα ως τον λαιμό. Δύο μερόνυχτα τυραννίστηκαν. Ο γέρος δεν τράβηξε τα μάτια από τον γιο του, να τον παρηγορεί και να του δίνει θάρρος. Πρώτος ο γιος λυτρώθηκε. Ύστερα ο πατέρας.

Το φρικτό μαρτύριο αναστάτωσε την περιοχή, έκανε κάθε ελληνική καρδιά να ματώσει. Δεν άφησε μάτι αδάκρυτο. Μια άλλη στυγερή δολοφονία, που προκάλεσε φρίκη και αποτροπιασμό στον Ελληνισμό, ήταν του παπα-Δημήτρη, από το Στρέμπενο. Ο παπα-Δημήτρης ήταν ένας από τους πιο ψυχωμένους ιερείς. Από τότε που ήρθε στην Καστοριά ο Μητροπολίτης Γερμανός βρισκόταν σε στενή επικοινωνία μαζί του. Όταν ο Μητροπολίτης τον ρώτησε ποιον έκρινε κατάλληλο για να ορίσει αρχηγό στα μέρη τους, αδίστακτα ο παπα-Δημήτρης σύστησε τον ανεψιό του, τον λεβέντη Βαγγέλη Γεωργίου, γνωστό ως Στρεμπενιώτη. Ο ίδιος οδήγησε στην Καστοριά, στη Μητρόπολη, τον Βαγγέλη. Ο Μητροπολίτης ενθουσιάστηκε από την λεβεντιά και το γενναίο φρόνημα του νέου. Το ίδιο ενθουσιάστηκε αργότερα και ο Ίων Δραγούμης, όταν ήρθε στη Μακεδονία κι έγραφε στον πατέρα του: «αν σε κάποιον ήθελα να μοιάσω, είναι ο Βαγγέλης Στρεμπενιώτης»....

Οι εθνομάρτυρες παπα-Δημήτρης από το Στρέμπενο Καστοριάς με τους δύο γιους του Γεώργιο και παπα-Δημήτρη. Κοντά τους αναθάρρευαν οι χωρικοί και ένιωθαν ασφαλείς.

Οι Βούλγαροι, που ήξεραν τη δράση του τολμηρού ιερωμένου, από τους πρώτους τον είχαν ξεγραμμένο, γιατί στεκόταν εμπόδιο στα σχέδιά τους. Μα εκείνος δεν φοβόταν κανένα. Πήγαινε συχνά στην Καστοριά, έδινε πολύτιμες πληροφορίες στον Δεσπότη, έπαιρνε τις εντολές του και ήταν ένας βασικός σύνδεσμος. Οι χωρικοί, βλέποντας τη θαρραλέα δράση του, κοντά του αναθάρρευαν και ένιωθαν ασφαλισμένοι. Έμεναν πιστοί στο Πατριαρχείο και αρνούνται το Σχίσμα. Αρχές Νοεμβρίου του 1902, ο παπα-Δημήτρης πήγε πάλι στην Καστοριά να συναντήσει τον Δεσπότη. Έμεινε μερικές μέρες και στις επτά του μηνός ξέσπασε άγρια θύελλα στα μέρη εκείνα. Χιόνια, βοριάδες, κρύο, σκοτάδι.
-Θα φύγω, είπε.-Δεν είναι φρόνιμο να φύγεις απόψε, με τέτοιο καιρό, αποκρίθηκε ο Δεσπότης.-Ακριβώς ετούτος ο καιρός είναι για μένα προστασία, Σεβασμιώτατε, απάντησε εκείνος. Με τέτοια αντάρα ποιος τριγυρνά στις ερημιές; Δεν θα συντύχω κανέναν από δαύτους.

Κι ο αντρειωμένος ιερέας ξεκίνησε. Πάλαιψε με τα στοιχεία της φύσης όλη νύχτα κι ήταν πια κοντά στο χωριό, πριν από τα ξημερώματα. Μα εκεί που έφτανε με ανακούφιση, να αναπαυθεί στη ζεστή γωνιά του σπιτιού του, άξαφνα, μέσα στο σκοτάδι που τον έζωνε, ξεπετάχτηκαν οι φονιάδες. Ρίχτηκαν στον σεβαστό γέροντα και τον κατακομμάτιασαν. Πνιγμένο στο αίμα του, τον βρήκαν τα ξημερώματα αγωγιάτες που περνούσαν από εκεί. Τον έφεραν στο χωριό, στους δικούς του, που όταν τον αντίκρυσαν, σπάραξαν στον θρήνο. Η είδηση διαδόθηκε σαν αστραπή. Όλοι μούδιασαν από τη φρίκη. Έχαναν τον καλό τους προστάτη, τον πνευματικό τους πατέρα. Ο νεώτερος γιος του, ο Νικόλας, μετά την κηδεία πήρε το δρόμο για την Καστοριά. Παρουσιάστηκε στον Δεσπότη Γερμανό, που ήταν απαρηγόρητος για το χαμό του ηρωικού ιερωμένου. Τον δέχτηκε σαν παιδί του. Ο Νικόλας τον παρακάλεσε, σαν μάθημα για τους άνομους και τιμή για τον πατέρα του, να χειροτονήσει εκείνον ιερέα με το όνομά του, παπα-Δημήτρη και να τον βάλει στη θέση του. Συγκινημένος ο Μητροπολίτης τον χειροτόνησε αμέσως. Το θάρρος και το γενναίο φρόνημα του γιου, σκόρπισε στις ψυχές των Ελλήνων παρηγοριά και ανάταση. Ο άλλος γιος του αδικοχαμένου παπα-Δημήτρη, που βρισκόταν στην Αθήνα, σαν έμαθε τη δολοφονία του πατέρα του, κατατάχτηκε στο πρώτο Σώμα που συγκροτήθηκε εκεί για τη Μακεδονία. Ήρθε και πολέμησε ηρωικά. Έλαβε μέρος στις πιο σκληρές και επικίνδυνες μάχες, ώσπου έδωσε τη ζωή του στον βωμό της Πατρίδας, την 20ή Ιουλίου 1905, στο χωριό Κέλλη της Φλώρινας. Ο ανεψιός του, ο ξακουστός Βαγγέλης Στρεμπενιώτης, σε πολλές συμπλοκές και μάχες, πήρε το αίμα του θείου του πίσω, ώσπου έπεσε κι αυτός σε δόλια ενέδρα και χάθηκε άδικα. Έτσι, ολόκληρη η οικογένεια του ηρωικού παπα-Δημήτρη, δόθηκε θυσία για την λευτεριά της Μακεδονίας.
* * *
Κι οι θυσίες των ιερέων, που αυτούς κατά κύριο λόγο είχαν στο μάτι οι Βούλγαροι, συνεχίζονταν. Ο άγριος βοεβόδας Σαντάσκυ, στο χωριό Τραπεζίτσα Σερρών, έσφαξε με τα ίδια του τα χέρια τον ιερέα... Άλλος αποτρόπαιος βοεβόδας, ο Γιουβάν-Καρασούλι, στο χωριό Κονοπλάτι Σερρών, μπήκε με τους οπαδούς του στην εκκλησία, που λειτουργούσε ο Έλληνας ιερέας. Τον άρπαξε από τα μαλλιά, τον ανάγκασε να σκύψει στην Αγία Τράπεζα και εκεί επάνω, με την σπάθα του τον αποκεφάλισε. Τότε γύρισε στον Σχισματικό παπά που τον ακολουθούσε και τον διέταξε να λειτουργήσει. Εκείνος φόρεσε τα άμφια του σφαγμένου Έλληνα ιερέα και, δίπλα στο πτώμα του, συνέχισε την λειτουργία σαν τίποτε να μην είχε συμβεί, ενώ το εκκλησίασμα είχε παγώσει από φόβο και φρίκη. Τέτοιοι Χριστιανοί ήταν οι Βούλγαροι. Άγιες Τράπεζες, Άγιες Εικόνες, Σταυροί, Άμφια, Δισκοπότηρα, άνθρωποι, είχαν αξία μόνο αν ήταν στα χέρια τους. Στα χέρια των ορθοδόξων Ελλήνων ήταν για πέταμα, για σφάξιμο!....
(Από τις σελίδες του βιβλίου 29-34).
* * *
Το τραγικό τέλος του Παύλου Μελά
Η φήμη πως έφτασε πια στην Μακεδονία ο αρχηγός των Ελλήνων, κάνει τους Βούλγαρους να φεύγουν από παντού τρομαγμένοι, να κρυφτούν. Ενώ οι Έλληνες, όπου περνούν, τρέχουν θαρραλέα να τον προϋπαντήσουν. Φέρνουν τα παιδιά τους να του φιλήσουν το χέρι και του λένε: «Καταλάβαμε την καλοσύνη σου. Είδαμε το φως το αληθινό...». Η πονεμένη ψυχή του πλημμυρίζει αγάπη. Η καρδιά του γεμίζει έλεος. Πασχίζει για την λύτρωση, σαν αληθινός Χριστιανός.
Ο Αγώνας έπαιρνε τη συστηματική του μορφή. Ο Πύρζας του είπε:
-Καπετάνιε, τώρα πρέπει να έχωμε και ένα σύνθημα.-Μάλιστα, αποκρίθηκε. Ε, παιδιά, δια πρώτην φο­ράν και δια γούρικο, θα έχωμε το σύνθημα «Πατρίς -Μακεδονία». Όλοι ενθουσιάστηκαν. «Πατρίς - Μακεδονία».... Μετά το Νερέτι η ομάδα των Μακεδονομάχων αποφασίζει να ανηφορίσει στο Ζέλοβο. Πριν φτάσουν στο Ζέλοβο, σταμάτησαν στην Σιάτιστα (Μελά). Μπήκαν στο χωριό. Ήταν κατάκοποι και καταμουσκεμένοι. Κατέλυσαν σε φιλικά σπίτια. Την επομένη ήρθε η σπιτονοικοκυρά όπου έμενε ο Μελάς και τους είπε ότι φάνηκε τουρκικός στρατός. Τους είχε προδώσει ο Μήτρο Βλάχος, και έρχονταν να συγκρουστούν με τους Έλληνες αντάρτες. Δόθηκε μάχη σκληρή. Ο Παύλος Μελάς καθοδηγούσε όλους. Αντιστάθηκαν μέσα από το σπίτι γενναία. Ώσπου νύχτωσε. Σαν καταλάγιασε η μάχη σκέφτηκαν να κάνουν έξοδο, μη και βάλουν φωτιά στο σπίτι οι Τούρκοι και καούν ζωντανοί. Πρώτος ο Παύλος Μελάς προχώρησε προς την αυλή. Τότε ακούστηκε ένας πυροβολισμός. Στράφηκε προς τον Πύρζα που τον ακολου­θούσε και του είπε:
-Με πήρε το βόλι στη μέση...
Ο Πύρζας τον άρπαξε στην αγκαλιά και τον έφερε μέσα στο σπίτι. Τον κάθησε σ' έναν σοφά. Πονούσε πολύ. Ένιωθε το τέλος του. Έβγαλε τον σταυρό του από τον λαιμό, τον έβαλε στα χέρια του πιστού του Πύρζα. «Να τον δώσεις στην γυναίκα μου, είπε. Το τουφέκι μου στον γιο μου. Να τους πεις ότι έκανα το καθήκον μου...». Έβγαλε τις φωτογραφίες τους και τις καταφιλούσε. Πονούσε, πονούσε....
-Παιδιά, σκοτώστε με... παρακαλούσε. Πώς θα μ' αφήσετε στους Τούρκους;-Δεν θα σ' αφήσουμε Αρχηγέ. Κοντά σου είμαστε... έλεγε με σπαραγμό ο Πύρζας και τον καταφιλούσε. Σε λίγο, ξεψύχησε μέσα στα χέρια του. Ήταν Τετάρτη 13 Οκτωβρίου 1904. Ο ξαφνικός θάνατος του Αρχηγού, κείνη την ώρα, μέσα στην κρύα νύχτα, κεραυνοβόλησε τον Πύρζα και τα παλικάρια του, που ήταν περικυκλωμένοι από πάνοπλους εχθρούς. Μα έπρεπε να σφίξουν την καρδιά τους και να εκτελέσουν το ύστατο χρέος. Έσκαψαν έναν τάφο κι έτσι χωρίς ιερέα, χωρίς ψαλμό, έθαψαν εκείνον που ήταν Χριστιανός ως τα κατάβαθα της ψυχής του. Μα οι Βούλγαροι, που αγρυπνούσαν και καιροφυλα­κτούσαν, υποπτεύονταν πως κάποιος από τους σημαίνο­ντες Έλληνες σκοτώθηκε, ζητούσαν το σώμα, να το πάρουν, να το διαπομπεύσουν. Ο Πύρζας και οι άλλοι πιστοί που αγρυπνούσαν και πρόσεχαν κάθε κίνηση, ξέθαψαν το σώμα. Και για να μην αναγνωριστεί από τους Τούρκους ή τους Βουλγάρους, μ' όλη τη φρίκη που τους προκαλούσε η πράξη, δεν δίστασαν να του κόψουν το ωραίο κεφάλι, με τα βασιλεμένα βλέφαρα. Το τύλιξαν σε λευκό πανί και το έ­κρυψαν σ' ένα σάκκο. Το κορμί το κάλυψαν με μια κουβέρτα και ο Γεώργιος Σούλιος, που υπηρετούσε τσαούσης στην τουρκική χωροφυλακή, παρέμεινε να το φυλά­γει, ως να ειδοποιηθούν οι δικοί τους στην Καστοριά και νάρθουν να το πάρουν για την κανονική ταφή. Στους Βούλγαρους που έρχονταν και το ζητούσαν, άπλωνε την σπάθα του και τους απομάκρυνε. Με σπαραγμένη την ψυχή, έμεινε φύλακας φρουρός ώσπου ήρθαν οι δικοί μας και το παρέλαβαν. Το μετέφεραν στην Μητρόπολη της Καστοριάς. Απαρηγόρητος ο Μητροπολίτης Γερμανός δέχτηκε νεκρό, εκείνον που περίμενε σωτήρα. Με θρήνους εναπόθεσε το λείψανο στο μικρό Βυζαντινό εκκλησάκι των Αγίων Ταξιαρχών, στην αυλή της Μητρόπολης. Το κομμένο κεφάλι του Ήρωα, άλλα πιστά παλικάρια το μετέφεραν στο Πισοδέρι και το παρέδωσαν στον απαρηγόρητο παπα-Σταύρο Τσάμη. Ο παπα-Σταύρος, που περίμενε να τον δεχτεί με κλαδιά βαΐων και με θούρια, έπρεπε τώρα να κηδέψει κάτω από την Αγία Τράπεζα της Εκκλησίας της Αγίας Παρασκευής το κεφάλι του ήρωα και να ψάλλει μια ακόμη φορά -μοίρα σκληρή- την νεκρώσιμη ακολουθία, για χάρη του. Σταλμένος στο Πισοδέρι, από τον Πρόξενο Μοναστηρίου, ο Βασίλειος Αγοραστός, σε γράμμα του προς τον Ίωνα Δραγούμη περιγράφει την τραγική σκηνή: «όταν ήδη ήσαν τα πάντα έτοιμα, εξεκινήσαμεν εν τω σκότει, φέροντες μεθ' ημών πάντα τα χρειώδη, εγώ δε τον σάκκον, τον οποίον εναπέθεσα προ της Εικόνος της Μητρός του Χριστού, μέχρις ότου εξορυχθεί ο ταφίσκος. Εκεί, εν τω παρεκκλησίω, προ της Ωραίας Πύλης, αφού εξωρύχθη ο ταφίσκος, εκόμισα το κιβώτιον, εν ω επιστρώσας το σάβανον, έθηκα ιδίαις μου χερσί την τιμίαν κεφαλήν, κοσμήσας δι' ανθέων του δάσους της Αγίας Τριάδος. Κατόπιν ανάψαντες λαμπάδα ηρξάμεθα να ψάλλωμεν εν ολολυγμοίς την νεκρώσιμον ακολουθίαν. Η Ακολουθία εψάλη ολόκληρος. Εδώκαμεν τον τελευταίον ασπασμόν και αφού αφήρεσα εκ της ε­στεμμένης κεφαλής του μεγάλου τούτου τέκνου της Ελ­λάδος ολίγα άνθη, άτινα απέκρυψα εις το χαρτοφυλά­κιόν μου, εκάλυψα δια του ετέρου ημίσεως του σαβάνου και επιθέσας το κάλυμμα του κιβωτίου, επεσώρευσα χώμα επ' αυτού και προσήρμωσα καλώς την πλάκα. Όταν δε επείσθην ότι ουδέν ίχνος εσώζετο, δυνάμενον να προδώση την γενομένην ταύτην μυστικήν πράξιν, εξήλθομεν του παρεκκλησίου και εισήλθομεν εν τω παρακειμένω Ναώ, όπου προ της Εικόνος της Παναγίας ωρκίσθημεν ότι ουδέν ουδενί θέλομεν είπει εξ όσων είδομεν ή επράξαμεν...». Ο Μητροπολίτης Γερμανός, σε επιστολή του προς τον Ίωνα Δραγούμη περιγράφει την κηδεία του σώματος του Παύλου Μελά: «... Τη δε επαύριον Κυριακήν, όρθρου βαθέως, περιέδεσα τας μαρτυρικάς χείρας του Ήρωος με εν μετάξινον μαντίλιόν μου, κατέθεσα επί του στήθους του εν Ευαγγέλιον, ένα Σταυρόν και μίαν Εικόνα, και πριν αρχίσει η Λειτουργία, ετελέσαμεν την κηδείαν του. Πεπνιγμένος εν λυγμοίς, ανέγνωσα τας ευχάς εντός του Μητροπολιτικού Ναού και μετέφερα ο ίδιος εις τον παρακείμενον περίβολον του Βυζαντινού Ναού των Ταξιαρχών το σεπτόν σκήνος του, τον κατέβρεξα με πύρινα δάκρυα και απελθών έπεσα επί της στρωμνής μου, όπως θρηνήσω τον αοίδιμον Ήρωα...». Και τελειώνει την επιστολή του με τα λόγια: «Δεν θα λησμονήσω επί ζωής τας οδυνηράς πίκρας ας διήλθον τας ημέρας αυτάς, εξακολουθώ δε ευρισκόμενος νοερώς εν μέσω ημών και συνοδυρόμενος υμίν...» *.
Έτσι η Εκκλησία, την οποία υπηρέτησε ο μεγάλος Ήρωας, παραστάθηκε στη θανή του.
(Από τις σελίδες του βιβλίου 92-96).
* Το 1907 ο Μητροπολίτης Γερμανός κατόρθωσε με άδεια της Τουρκικής Αρχής να φέρει τα οστά της κεφαλής του Ήρωα από το Πισοδέρι στην Καστοριά και τα έθαψε μαζί με το σώμα, παρουσία και της συζύγου του Ναταλίας, που ταξίδεψε για να παραστεί. Το 1950, τα λείψανα του Ήρωα μεταφέρθηκαν οριστικά στο εκκλησάκι των Ταξιαρχών σε καλλιτεχνική Κρύπτη.
* * *
Ο Μητροπολίτης Γερμανός ουσιαστικός αρχηγός του Αγώνα
Ο θάνατος του Παύλου Μελά, στην εκτέλεση του καθήκοντος, έπεσε σαν κεραυνός στην Μακεδονία, στην ελεύθερη Ελλάδα και στον απανταχού Ελληνισμό. Η θυσία του παλικαριού, τόνωσε στις ψυχές τον πόθο για την ελευθερία της Μακεδονίας. Άναψε την φλόγα που πύρωσε και καταύγασε τα γύρω. Όπως το είπε ο Μητροπολίτης Γερμανός, αποχαιρετώντας τον Ήρωα στο μικρό Βυζαντινό εκκλησάκι των Ταξιαρχών, «Ο Παύλος Μελάς δεν πέθανε. Τώρα αρχίζει η πραγματική του ζωή. Η θυσία του θα εμπνεύσει όλους, μικρούς-μεγάλους. Ο Αγώνας θα φουντώσει ως την επιτυχία». Τα λόγια του στάθηκαν προφητικά. Από την στιγμή εκείνη νεαροί Έλληνες πολεμιστές από την Ελλάδα, με τους ντόπιους οπλαρχηγούς και τα παλικάρια τους, έσπευσαν να ενισχύσουν τον Αγώνα, με ένα σκοπό: να φανούν αντάξιοί του. Τον πόθο αυτό συνδαύλιζε με το παράδειγμά του και με τον λόγο του ο Μητροπολίτης Γερμανός Καραβαγγέλης. Δεν ήταν ο άνθρωπος που αποθαρρυνόταν από συμφορές και από εμπόδια. κάθε άλλο. Όσο περισσότερες δυσκολίες συναντούσε, τόσο περισσότερο επέμενε. Ακράδαντη η πίστη του στον Θεό και στο Ελληνικό δίκαιο. Αυτή η πίστη εμψύχωνε όλους....
(Από τη σελίδα του βιβλίου 97).
* * *
Το δράμα της Γραδέσνιτσας
Ο Σεπτέμβρης του 1905, βύθισε την Γραδέσνιτσα, το κεφαλοχώρι του ελληνικότατου Μορίχοβου, πέρα από το Μοναστήρι, κέντρο 120 χωριών, σε μαύρο πένθος. Την περιοχή του Μορίχοβου υπερασπιζόταν ο γενναιότατος οπλαρχηγός Ζώης. Μα κείνες τις μέρες αναγκάστηκε να τρέξει να βοηθήσει σε άλλη περιοχή. Το έμαθαν οι Βούλγαροι και χύμηξαν με μεγάλες δυνάμεις. Έβαλαν παντού φωτιά. Μέσα στον πανικό χτυπούσαν γέρους, γυναίκες, παιδιά, με λόγχες και με τσεκούρια. Οι άνδρες έλειπαν στα χωράφια κι ήταν ανυπεράσπιστοι. Πολλοί σκοτώθηκαν και άλλοι κάηκαν ζωντανοί. Ο ηρωικός ιερέας της Γραδέσνιτσας, ο παπα-Δημήτρης, έτρεχε προς όλες τις κατευθύνσεις, τους εκλιπαρούσε να λυπηθούν τα παιδιά, τους ανήμπορους, προσπαθούσε να σώσει όσους μπορούσε. Μα ο σχισματικός παπάς Γκιούρο, από την Καράτζοβα, τον κτύπησε και έπεσε βαριά πληγωμένος. Εκεί που κείτονταν βογκώντας, τον πλησίασε ο Βούλγαρος παπάς και του είπε χαιρέκακα:
-Παπα-Δημήτρη, ήρθα να σε σκοτώσω με τα ιδία μου τα χέρια, να μάθεις να υπερασπίζεσαι τους Έλληνές σου. Κι ο βαριά πληγωμένος γενναίος Έλληνας ιερέας του απάντησε. -Σαν έτσι νιώθεις την χριστιανοσύνη, θα στο πληρώσει ο Θεός. Και τον έφτυσε κατάμουτρα. Τότε εκείνος βύθισε λυσσαλέα το μαχαίρι στον λαιμό του. Πριν ξεψυχήσει ο παπα-Δημήτρης, ζητωκραύγασε για την Ελλάδα. Αυτό έκανε τον Βούλγαρο να φρενιάσει. Και νεκρό τον κτυπούσε με το μαχαίρι λυσσασμένος....
(Από τη σελίδα του βιβλίου 131).
* * *
Το τέλος του ηρωϊκού Κώτα
... Η θλιβερή συνοδεία πέρασε μπροστά από την Μητρόπολη. Στρατιώτες πάνοπλοι φύλαγαν τον κατάδικο, που προχωρούσε αριμάνειος. Κατευθύνονταν προς το Ατ-Παζάρ, όπου ήταν στημένη η αγχόνη.
Μα σε μια στροφή, παλικάρια Κρητικοί, που περίμεναν επίτηδες, έκαναν φασαρία. Πάνω στη φασαρία, ο Κώτας ξέφυγε. Τον κυνήγησαν. Τον έφτασαν. Αν και είχε τα χέρια δεμένα, πάλεψε εναντίον τους και μάτωσε πολλούς. Μα ο αγώνας απέβη μάταιος. Γύρω του είχε ολάκαιρη δύναμη στρατού. Διέξοδος δεν υπήρχε. Με περηφάνια και αψηφισιά δόθηκε στο μοιραίο. Ντρόπιασε τους φονιάδες. Δεν δέχτηκε να του κλείσουν τα μάτια. Ανέβηκε στο ικρίωμα, τους ατένισε και είπε:
-Είμαι Έλλην και έζησα με την περηφάνια της μεγάλης μου φυλής. Πεθαίνω ευχαριστημένος, γιατί πεθαίνω χάριν της Εθνικής μου Ιδέας... Εύχομαι τα παιδιά μου να συνεχίσουν το έργο μου. Δεν άφησε να τον εγγίσουν οι δήμιοι. Πέρασε μόνος τη θηλειά στο λαιμό και με μια κίνηση έσπρωξε το σκαμνί κάτω από τα πόδια του και αυτοαπαγχονίστηκε, αφήνοντας όλους άλαλους. Το πένθος άπλωσε σε κάθε ελληνική καρδιά. Σιωπηλά τα πλήθη των πιστών, θρηνώντας παρήλασαν μπροστά από τον απαγχονισμένο ήρωα, αποτίοντας ύστατο φόρο τιμής. Ύστερα οι Τούρκοι παρέδωσαν στην Μητρόπολη το σώμα για την ταφή. Στο Μητροπολιτικό Ναό, ο Μητροπολίτης, οι ιερείς και το πλήθος των πιστών, με θρήνους ξενύχτησαν τον τιμημένο νεκρό. Την άλλη μέρα τον κήδεψαν σαν εθνικό Ήρωα τον πολυλατρεμένο καπετάν Κώτα, τον θρύλο των Κορεστείων και του Ελληνισμού.
(Από τις σελίδες του βιβλίου 134, 135).
* * *
Η θυσία του Τέλλου Άγρα
....Στις 7 Ιουνίου της χρονιάς του 1907, μια άλλη τραγωδία συνεκλόνισε το Πανελλήνιο. Η θυσία του Τέλλου Άγρα, του ανθυπολοχαγού Αγαπηνού, του Ήρωα του Βάλτου των Γιαννιτσών. Αφού νίκησε και κατετρόπωσε τους Βούλγαρους, έβαλε στο νου να συμφιλιωθεί μαζί τους. «Έχομε χρέος, όλοι οι Χριστιανοί, έλεγε, να δώσουμε τα χέρια και να πολεμήσωμε μαζί, να αποτινάξουμε τον τουρκικό ζυγό». Μάταια φίλοι και συνεργάτες τον απέτρεψαν από το σχέδιό του. Μάταια προσπαθούσαν να τον πείσουν ότι Βούλγαρος φονιάς, χριστιανός και φίλος δεν γίνεται. Συνεννοήθηκε κρυφά μαζί τους. Πήγε να τους συναντή­σει έξω από τη Νάουσα. Μόνος και άοπλος. Με τα χέρια γεμάτα από αγάπη. Όταν οι Βούλγαροι τον είδαν να έρχεται ανυπεράσπιστος, χύμηξαν σαν όρνεα επάνω του. Τον άρπαξαν, τον έδεσαν σαν τον Χριστό, τον παίδεψαν μέρες και μέρες. Μαζί με το πιστό του πρωτοπαλίκαρο, τον Μίγγα, που κρυφά τον ακολούθησε. Σέρνοντάς τους από χωριό σε χωριό, όπου ήταν δικοί τους, τους υπέβαλλαν σε εξευτελισμούς και μαρτύρια, που νους ανθρώπινος δεν ήταν δυνατόν να επινοήσει. Τέλος, τον κρέμασαν στα κλωνιά μιας καρυδιάς, μαζί και τον Μίγγα, στο χωριό Βλάντοβο που φέρνει τώρα το δοξασμένο όνομά του, Άγρας.
Η θυσία του αγνού ήρωα, του αγνού Χριστιανού, που πίστεψε στην αγάπη και τόσο δόλια προδόθηκε, συ­νεκλόνισε μια ακόμη φορά κάθε Ελληνική ψυχή.
(Από τη σελίδα του βιβλίου 154).
* * *
Ο Εθνομάρτυρας Μητροπολίτης Γρεβενών Αιμιλιανός
Μέσα σ' αυτόν τον αναβρασμό, τον Μάρτιο του 1910, ο Πατριάρχης έστειλε στην Μητρόπολη Γρεβενών, που χήρευε γιατί είχε απομακρυνθεί ο Μητροπολίτης Αγαθάγγελος, τον νεαρό Επίσκοπο Πέτρας Αιμιλιανό Λαζαρίδη. Η κατάσταση στην περιοχή Γρεβενών ήταν τόσο έκρυθμη, όσο και στο Μοναστήρι. Κι εδώ υπήρχε η δίωξη που είχαν εξαπολύσει οι Τούρκοι, το όργιο το εγκληματικό των Βουλγάρων και επιπλέον και η ρουμανική προπαγάνδα, που την ενεθάρρυναν οι Νεότουρκοι. Όπως όλοι, έτσι και ο Μητροπολίτης Αιμιλιανός στην αρχή είχε πιστέψει στις εξαγγελίες των Νεοτούρκων. Για να δει πολύ γρήγορα την αλήθεια. Όσο ο καιρός περνούσε, οι Νεότουρκοι άρχισαν να δολοφονούν τους Μακεδονομάχους και να καταδιώκουν τους κληρικούς. Ο Μητροπολίτης Αιμιλιανός, νέος, γενναίος, αποφασισμένος για κάθε θυσία, ύψωσε το ανάστημα. Με τακτικές Εκθέσεις προς το Πατριαρχείο και την Ελληνική Κυβέρνηση, έκανε γνωστή την κατάσταση που επικρατούσε και τα μαρτύρια των Ελλήνων. Επισκεπτόταν τα χωριά για να εμψυχώσει τους ιερείς και τους δασκάλους, να τονώσει το ηθικό των κατοίκων. Η θαρραλέα στάση του διαρκώς αύξανε το μίσος των εχθρών. Το μόνο που επεδίωκαν ήταν να τον εξοντώσουν, να τον βγάλουν από τη μέση. Ιδίως ο Μπεκήρ αφέντης, ο ισχυρός Τούρκος, μένεα έπνεε εναντίον του. Όμως τίποτε δεν δείλιαζε τον ατρόμητο Μητροπολίτη. Συνεχίζοντας το παράδειγμα των προκατόχων του, εξακολουθούσε το έργο του. Είχε γίνει ο καλός ποιμένας που όλοι λάτρευαν. Την μοιραία 1η Οκτωβρίου 1911, μετά από περιοδεία, πήγε στο χωριό Σνίχοβο (Αιμιλιανό) να λειτουργήσει, να έρθει σε επικοινωνία με τους πιστούς. Το απόγευμα αποφάσισε να επιστρέψει στα Γρεβενά. Οι χωρικοί τον παρακαλούσαν να αναβάλει την αναχώρηση, γιατί είχαν πληροφορηθεί ότι Νεότουρκοι και Ρουμανίζοντες καιροφυλακτούσαν στα γύρω μέρη με κακές προθέσεις. Μα ο Μητροπολίτης δεν ήθελε να υποχωρήσει. Δεν δείλιαζε εκείνος. Το καθήκον μόνο λογάριαζε. Ξεκίνησε. Στον δρόμο, σε μια χαράδρα, οι εχθροί περίμεναν. Ανεπεράσπιστος καθώς ήταν, τον συνέλαβαν, μαζί με τον διάκονο που τον συνόδευε, τον Δημήτρη Αναγνώστου και τον αγωγιάτη τους. Αφού τους βασάνισαν, τους κατακρεούργησαν κατά τον πιο φρικτό, απάνθρωπο τρόπο. Μόνο την 6η Οκτωβρίου, ψάχνοντας, βρήκαν τα πτώματα στην οικτρή εκείνη κατάσταση. Τους μετέφε­ραν στα Γρεβενά, όπου η κηδεία τους έγινε σε κατανυκτική ατμόσφαιρα θρήνου και πένθους, την 11η Οκτωβρίου. Εκεί, στην Μητρόπολη, αναπαύεται ο Αγωνιστής του Χριστού και του Έθνους, ο οποίος έβαψε με το αίμα του την Μακεδονική γη, που υπερασπίστηκε με όλη την ψυχή του. Ήρωας της Μεγάλης Ιδέας, Εθνομάρτυρας. Ο Μητροπολίτης Αιμιλιανός ήταν το τελευταίο θύμα της θηριωδίας των εχθρών του Γένους. Τον ηρωικό του θάνατο θρήνησε όλος ο Ελληνισμός. Στα Γρεβενά, στήθηκε η προτομή του στην κεντρική Πλατεία. Και τα δύο τελευταία χωριά που επισκέφθηκε, πήραν το όνομά του τιμητικά. Το ένα «Δεσπότης», το άλλο «Αιμιλιανός», ενώ το 1990 ο διάδοχός του Μητροπολίτης Γρεβενών Σέργιος έστησε τον ανδριάντα του στον αύλειο χώρο του Μητροπολιτικού Οίκου, δίπλα στον ανδριάντα του αγίου Κοσμά του Αιτωλού. Κι ύστερα, μετά τόσων χρόνων αγώνα, τόσες θυσίες, τόσα μαρτύρια, τόσους ηρωισμούς, τόσο αίμα, τόσους νεκρούς, ευδόκησε ο Θεός και χάρισε στην Ελληνική Μακεδονία την ελευθερία, με τους ένδοξους Πολέμους του 1912-13. Στον Μακεδονικό Αγώνα, τον μοναδικό αυτό Αγώνα, που διεξήχθη εθελοντικά, για το ύψιστο αγαθό της ελευθερίας, η Εκκλησία είχε από την αρχή τον πρώτο λόγο. Η Εκκλησία στάθηκε ο ακρογωνιαίος λίθος που στήριξε το οικοδόμημα, που χάρισε θάρρος, ελπίδα, δύναμη, ώστε το τελικό αποτέλεσμα να είναι ευνοϊκό, όπως το πόθησε ο Ελληνισμός. Η Εκκλησία θυσιάστηκε. Από τον Πατριάρχη, τους Αρχιερείς, τον Κλήρο, τους Μοναχούς, η Εκκλησία έδωσε το μεγάλο παράδειγμα της αυταπάρνησης και της ανδρείας. Στους ιερείς που θυσιάστηκαν αξίζει, όσο και στους αγωνιστές, η δόξα. Θα τελειώσουμε το ευλαβικό αυτό αφιέρωμά μας, με τα λόγια του Παύλου Μελά: «Πάντοτε κατά τους αγώνας του Έθνους μας προΐστατο η Εκκλησία. Έτσι, τώρα προ πάντων, στην Μακεδονία, ότε κατ' Αυτής κυρίως στρέφονται αι επιθέσεις των εχθρών, η Εκκλησία και πάλιν θα προστατεύση τον Αγώνα».
(Από τις σελίδες του βιβλίου 168-171).
* * *
* «Τί σημαίνει εις άνθρωπος; Ενός ανδρός το αίμα εάν ποτίση το χώμα της Μακεδονίας θα ξυπνήσωμεν οι κοιμώμενοι, θα εγκαρδιωθώσιν οι τρομοκρατηθέντες, θα φυτρώσωσιν επί της ευγενούς γης εκδικηταί και σωτήρες».
(Παύλος Μελάς)
* «Πονώ και αγωνιώ για την πορεία του ελληνικού Έθνους, το οποίο συνεχώς αφελληνίζεται, αποχριστιανίζεται, αποχρωματίζεται, αποκόπτεται από τις ρίζες του και χάνει τα στοιχεία της ταυτότητάς του».

(Αρχιμ. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος)

ΠΗΓΗ: ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ ΕΠΙΚΑΙΡΑ ΘΕΜΑΤΑ ΕΚΔΟΣΕΙΣ

«ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ»

http://www.impantokratoros.gr/FC21A6BD.el.aspx