Τετάρτη 23 Ιουνίου 2010

ΜΕΤΕΝΣΑΡΚΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ

Αναφέρεται η δοξασία της μετενσαρκώσεως στην Αγία Γραφή, ή μήπως και αυτό είναι ένα κόλπο για να παραμυθιάζουν οι ανατολικολιγούρηδες αφελείς Χριστιανούς, με σκοπό να τους παρασύρουν στις σέχτες τους; Ο Αρχιμανδρίτης Ιωάννης Κωστώφ δίνει την απάντηση.


Μ(ανώλης) Μ(ελινός): ... Ποιά είναι η σχέση της (μετενσάρκωσης) με την Αγία Γραφή;

π. Ι(ωάννης): Η Αγία Γραφή την απορρίπτει τελείως. Ας θυμηθούμε ένα βασικό χωρίο της προς Εβραίους Επιστολής, το: "Απόκειται τοίς ανθρώποις άπαξ αποθανείν, μετά δε τούτο κρίσις" (θ' 27). Μια φορά θα διχωριστεί η ψυχή απο το σώμα. Εξάλλου όλη η Αγία Γραφή μιλά για την κρίση των ανθώπων, τόσο μετά το θάνατο, όσο και κατά τη Β' Παρουσία του Κυρίου. Ήδη στη συζήτηση μας αυτή αναφερθήκαμε πολλές φορές στο θέμα της κρίσεως. Η πίστη, όμως, στη μετενσάρκωση οδηγεί τους ανθρώπους στον ηθικό αμοραλισμό: "Κάντε ότι θέλετε. δεν υπάρχει κρίση των πεπραγμένων! Το μόνο που θα λαμβάνει χώραν θα είναι μια εναλλαγή "οχημάτων" για τη ψυχή σας. Σήμερα θα είναι σ' ένα ανθρώπινο σώμα, αύριο σ' ένα άλλο, μετά απο εκατό χρόνια θα μπεί σ' ένα ζώο, ύστερα σε φυτό και πάει λέγοντας... Δεν υπάρχει κανείς που να σας ζητήσει λογαριασμό! Θαυμάσιο κόλπο του διαβόλου για άγρα οπαδών...

Μ.Μ: Θα ξέρετε, βέβαια, ότι πολοί πάνε να στηρίξουν τη μετενσάρκωση στα λόγια του Κυρίου: "Ηλίας ήδη ήλθε... Τότε συνήκαν οι μαθηταί ότι περί Ιωάννου του Βαπτιστού είπεν αυτοίς" (Ματθ. ιζ' 12-13). Να, ισχυρίζονται, ο ίδιος ο Κύριος λέει ότι ο Πρόδρομος είναι η μετενσάρκωση του Ηλία.

π.Ι: Ώ, της ανοησίας! Για να λάβει χώραν μετενσάρκωση πρέπει να έχει επέλθει, σύμφωνα με τους οπαδούς της, προηγουμένως θάνατος και η ψυχή να είναι ελεύθερη, χωρίς σώμα δηλαδή, για να μπορέσει να εισέλθει σε καινούργιο. Έ, ο Προφήτης Ηλίας είναι, σύμφωνα με τη Γραφή, ο ένας απο τους δύο ανθρώπους- ο άλλος είναι ο Ενώχ- που δεν έχει πεθάνει! Πώς, λοιπόν, θα γινόταν μετενσάρκωσή του στον Πρόδρομο; Τέτοια μυαλά κουβαλάνε οι αρνητές της πίστεως! Τί σχέση, τώρα, έχουν ο Προφήτης Ηλίας και ο Πρόδρομος; Την ξεκαθαρίζει ο Αρχάγγελος Γαβριήλ στον πατέρα του Τιμίου Προδρόμου: Ο Ιωάννης θα είναι "εν πνεύματι και δυνάμει Ηλιού"(Λουκ. α' 17) θα έχει δηλαδή το προφητικό χάρισμα και τη παρρησία του Προφήτη Ηλία. Απλώς αυτό! Τίποτε άλλο!

Απο το υπέροχο βιβλίο του πατρός Ιωάννου Κωστώφ "Πίστη και Λογική", σελ. 274-275.

ΦΙΛΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΝΩΣΙΣ "ΚΟΣΜΑΣ ΦΛΑΜΙΑΤΟΣ": "ΑΠΟΔΕΧΟΝΤΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ;"


Φιλορθόδοξος Ένωσις Κοσμάς Φλαμιάτος


Έδρα: Βασ. Ηρακλείου 30, 546 24 Θεσσαλονίκη ― Ενημερωτικο Δελτιο 19


ΘΑΥΜΑΣΤΕ ΕΓΓΡΑΦΟ ΤΟΥ ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ


ΚΑΙ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ


Αποδέχονται αυτό το επίπεδο δικαιοσύνης στην Εκκλησία;


Γιατί μοναστήρια και πνευματικοί πατέρες μένουν απαθείς στην συντελούμενη αδικία;


Στην εφημ. της Καλαμάτας «Φωνή» (21/6/2010) και υπό τον τίτλο «Διωγμός μοναχής» δημοσιεύεται το υπ' αριθ. 294/10,7-6-2010 Έγγραφο του μητροπολίτη Μεσσηνίας κ. Χρυσοστόμου Σαββάτου προς μοναχή 75 ετών της Ι. Μ. Αγ. Κων/νου και Ελένης Καλαμάτας, δίνοντας συνέχεια στον άδικο και αντικανονικό διωγμό που από πέρυσι άρχισε εναντίον της Ι. Μονής, σύμφωνα με τις δημοσιεύσεις των εφημερίδων. Το περιεχόμενο του Εγγράφου είναι το εξής:


"Οσιωτάτη μοναχή, κατόπιν της απειθούς και ανυπακόου συμπεριφοράς σας, του ανεπίτρεπτου περιεχομένου των κατά συρροήν εγγράφων σας, ως και του τελευταίου υπ' αριθ. 126/10, της 4ης Ιουνίου 2010 και του αναιδούς τρόπου εκφράσεως προς το πρόσωπον ημών, εντελλόμεθα υμίν όπως μεταβήτε_επί_εξάμηνον (6μηνον) από της λήψεως του_παρόντος, δια παραμονήν και άσκησιν, εις την Ιεράν Μονήν Χρυσοκελλαριάς.


Εις περίπτωσιν μη υπακοής θα υποστήτε τα υπό των Ιερών κανόνων οριζόμενα.


Ο Μεσσηνίας Χρυσόστομος».


Σχόλια στα παραπάνω:


1. Όπως σημειώνεται στην εφημερίδα: «τα έγγραφα των οποίων ποιείται μνείαν ο μητροπολίτης κ.κ. Χρυσόστομος», του τα έστελναν «κατόπιν συναποφάσεως απασών των μοναζουσών, των οποίων αύτη ετύγχανε εκπρόσωπος». Ο Μητροπολίτης, λοιπόν, τιμωρεί αντιπροσωπευτικά!


2. Κανένα παράδειγμα από τα ανεπίτρεπτα τάχα παραπτώματα της μοναχής δεν περιέχεται στο Έγγραφο, παρά μόνο χαρακτηρισμοί κατ’ αυτής κατά την προσωπική «κρίση» του Μητροπολίτη, ο οποίος τους βρίσκει «αναιδείς» χωρίς και να τους παρουσιάζει. Και αυθαίρετα προβαίνει σε εκδίκηση-τιμωρία, στέλνοντας την 75 χρονών μοναχή στην εξορία! Υπακοή κατά τον Μητροπολίτη φαίνεται ότι είναι η συμμόρφωση της μοναχής προς τις άδικες διαταγές του, η ισοπέδωση της προσωπικότητός της, η αφαίρεση της θεόσδοτης ελευθερίας της.


3. Ερωτώνται οι νομικοί κύκλοι της Εκκλησίας, οι ηγούμενοι των μοναστηριών να μας ενημερώσουν:


α) Μια μοναχή κρίνεται από τον Μητροπολίτη ή από το ηγουμενοσυμβούλιο της Ι. Μονής;


β) Η ποινή επιβάλλεται χωρίς να κληθεί σε εξέταση η μοναχή, χωρίς δίκη, απολογία, απόφαση εκκλησιαστικού δικαστηρίου, κ.λπ.;


γ) Η χριστιανική αγάπη επιτρέπει την μη συμπαράσταση στη γυναικεία αυτή Ι. Μονή, που πάνω από ένα χρόνο ταλαιπωρείται, ευρισκόμενη στο στόχαστρο του Μητροπολίτη; Ποια ενέργεια συμπαράστασης έδειξαν μέχρι σήμερα τα υπόλοιπα μοναστήρια, που βλέπουν πως η αδικία και η αυθαιρεσία από μερικούς εκκλησιαστικούς ταγούς αποβαίνει πλέον ανεξέλεγκτη;


Θεσσαλονίκη, 23 Ιουνίου 2010


Για την «Φιλορθόδοξο Ένωσι “Κοσµάς Φλαµιάτος”»



Ο Πρόεδρος Λαυρέντιος Ντετζιόρτζιο



Ο Γραµµατέας Παναγιώτης Σηµάτης


ΠΗΓΗ: ΑΚΤΙΝΕΣ


Σχόλιο Ελληνορθόδοξου: Απ’ ότι φαίνεται ο Σεβασμιότατος Μεσσηνίας ΤΩΡΑ θυμήθηκε τους Ιερούς Κανόνες! Σε άλλες περιπτώσεις τους γράφει εις τα παλαιότερα των υποδήματων του (θυμηθείτε πόσο εκτιμάει την Ορθόδοξη Θεολογία και ποια είναι η στάση του απέναντι στον παπισμό). Μάλλον η μνήμη του Αγίου Μεσσηνίας, όσον αφορά στους Ιερούς Κανόνες, είναι επιλεκτική…

Π. ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΖΗΣΗΣ, ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΣΤΟΥΣ ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ ΚΛΗΡΙΚΟΥΣ ΤΗΣ ΣΕΡΒΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ


1. O νέος Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς στύλος Ορθοδοξίας


Συμμεριζόμαστε την χαρά της Σέρβικης Ορθοδόξου Εκκλησίας για την επίσημη συναρίθμηση του οσίου Γέροντος Ιουστίνου Πόποβιτς μεταξύ των Αγίων της Ορθοδόξου Εκκλησίας. O Άγιος Ιουστίνος αναδείχθηκε μεγάλη θεολογική και εκκλησιαστική μορφή του 20ου αιώνος, με κύρια χαρακτηριστικά βίου τούς διωγμούς που υπέστη από το άθεο καθεστώς της χώρας του, την ασκητική μετά ταύτα πολιτεία του στην Ιερά Μονή του Τσέλιε, και την διά συγγραφών απογύμνωση του καταστροφικού ανθρωποκεντρισμού της Ευρώπης, ιδιαίτερα δε των επί εκκλησιαστικού πεδίου παραγώγων αλλά και αιτίων του, του Παπισμού και του Προτεσταντισμού. Στον φωτισμένο νου του οσίου Ιουστίνου, ο οποίος ως νέος απολογητής, φιλόσοφος και ομολογητής τιμά το όνομα του παλαιού αγίου Ιουστίνου, φιλοσόφου και μάρτυρος, οφείλουμε την διαυγέστατη εκτίμηση ότι ο υπό πολλών επαινούμενος και ακολουθούμενος σήμερα Οικουμενισμός είναι η μεγάλη «παναίρεση» του 20ου αιώνος, συμπερίληψη όλων των αιρέσεων, και ότι στην ιστορία της Θείας Οικονομίας υπάρχουν τρεις πτώσεις του Αδάμ, του Ιούδα και του πάπα.......


Η θεολογική του σκέψη και τα σοφά θεολογικά του συγγράμματα, που αγκαλιάζουν τούς περισσοτέρους τομείς του εκκλησιαστικού βίου, σε συνδυασμό με την οσία ζωή και πολιτεία του, εσφράγισαν με πατερικά αποτυπώματα όχι μόνον την Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία, αλλά την καθόλου Εκκλησία. O άγιος Ιουστίνος είναι οικουμενικός πατήρ και διδάσκαλος της Εκκλησίας, στύλος και στήριγμα της απέναντι στις αιρέσεις του Παπισμού και του Οικουμενισμού.


2. Εκ των τεσσάρων επιφανών μαθητών του οι τρεις παρεξέκλιναν

Όλοι οι Ορθόδοξοι με ικανοποίηση προσβλέπαμε στους τέσσερις επιφανείς μαθητές του, τον μητροπολίτη Μαυροβουνίου Αμφιλόχιο (Ράντοβιτς), τον επίσκοπον Μπάτσκας Ειρηναίο (Μπουλοβιτς), τον πρώην επίσκοπο Ζαχουμίου και Ερζεγοβίνης Αθανάσιο (Γιέβτιτς) και τον επίσκοπο Ράσκας και Πριζρένης Αρτέμιο (Ραντοσάβλιεβιτς). Άπαντες, ελληνομαθέστατοι και πατερικώτατοι, ήσαν το καύχημα της Σερβικής Εκκλησίας· οι τρείς πρώτοι μάλιστα και ως καθηγηταί της Θεολογικής Σχολής του Βελιγραδίου διεμόρφωσαν και διαμορφώνουν την κατεύθυνση των θεολογικών σπουδών, ενώ ο τέταρτος, ο επίσκοπος Αρτέμιος, διδάκτωρ και αυτός της Θεολογίας, δεν υστερεί σε θεολογική παιδεία και συγγραφική παραγωγή. Έχει μάλιστα το ιδιάζον πλεονέκτημα ότι δεν είναι μόνον επίσκοπος -ποιμήν, αλλά και πνευματικός πατήρ, Γέροντας, πολλών μοναχών και μοναζουσών, αληθινό πρότυπο μοναχού ο ίδιος. Η επαρχία του, το μαρτυρικό Κοσσυφοπέδιο, είναι γεμάτη από μοναστήρια, στα οποία η πλειονότης των μοναχών είναι πνευματικά παιδιά του.

O επίσκοπος Αρτέμιος ακολουθεί τον όσιο Ιουστίνο, εκτός της ασκητικής βιοτής και της μοναστικής παραδόσεως, και εις τον μετά παρρησίας έλεγχο του Παπισμού και του Οικουμενισμού. Με υπόμνημα που υπέβαλε το 1998 στην Ιεραρχία της Σερβικής Εκκλησίας αποφασί­σθηκε τότε η αποχώρηση της εν λόγω Εκκλησίας από το Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών, η οποία δυστυχώς δεν πραγματοποιήθηκε με­τά από επέμβαση άλλων δυνάμεων και υποχώρηση των αναφερθέντων τριών ισχυρών ιεραρχών. Μετέσχε στο μεγάλο συνέδριο που πραγματοποιή­σαμε στην Θεσσαλονίκη, για τον Οικουμενισμό με θέμα: «Οικουμενισμός. Γένεση-Προσδοκίες-Διαψεύσεις» (20-24 Σεπτεμβρίου 2004). Η ορθοδοξότατη και γενναία εισήγησή του δημοσιεύθηκε στα Πρακτικά του εν λόγω ιστορικού συνεδρίου. Στα εκδιδόμενα από τον ίδιο έντυπα στην επισκοπή του σταθερά διαφωτίζει το ποίμνιο του ελέγχοντας τον Παπι­σμό και τον Οικουμενισμό, το ίδιο δε πράττει και ο συνεργάτης του πρωτοσύγκελλος Συμεών, συγκρουσθείς πολλάκις επί θεολογικών θε­μάτων με τον επίσκοπο πρώην Ερζεγοβίνης Αθανάσιο Γιέβτιτς. Υπέ­γραψε μετά ευάριθμων άλλων Ελλήνων επισκόπων και πολυαρίθμων κληρικών, μοναχών και λαϊκών την γνωστή «Ομολογία Πίστεως κατά του Οικουμενισμού», που ετοίμασε και διέδωσε με μεγάλη επιτυχία η «Σύναξη Κληρικών και Μοναχών», η οποία ετάραξε και ενόχλησε πο­λύ τους εκ των Ορθοδόξων Οικουμενιστάς. To κείμενο της «Ομολογίας» με δική του φροντίδα μεταφράσθηκε στα σερβικά, κυκλοφορήθηκε σε μικρό τευχίδιο και υπογράφτηκε από πολλούς Σέρβους, κληρικούς και μοναχους.


O ομολογητής επίσκοπος αναφέρθηκε πολλές φορές με υπομνήματα προς την Ιερά Σύνοδο της Σερβικής Εκκλησίας, στην διαβρωτική οικουμενιστική διδασκαλία επισκόπου-καθηγητού της Θεολογικής Σχο­λής του Βελιγραδίου, χωρίς να κατορθώσει την λήψη οποιωνδήποτε μέτρων, διότι ο εν λόγω καθηγητής προστατεύεται από την ισχυρή τρι­άδα των μνημονευθέντων ιεραρχών-καθηγητών, κινουμένων δυστυχώς τώρα όχι επί της γραμμής των Αγίων Πατέρων και του Γέροντος των Αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς, αλλ' επί τα ίχνη των ισχυρών συγχρόνων Οικουμενιστών, συγχρωτιζόμενοι και φωτογραφούμενοι μετά του πάπα και των καρδιναλίων του και προωθούντες πλέον ανοικτά στην πολύπαθη, μαρτυρική και αγιοτόκο Σερβία τον φιλοπαπισμό και τον Οικουμενισμό.


O ένας μάλιστα εκ των τριών, ο επίσκοπος Αθανάσιος Γιέβτιτς, δύο φορές επετέθη υβριστικά και απαξιωτικά κατά το παρελθόν έτος ενα­ντίον των συνταξάντων και υπογραψάντων την «Όμολογία Πίστεως»· την πρώτη φορά στο συνέδριο που διοργάνωσε τον Ιούλιο του 2009 η ανδρική Ιερά Μονή του Οσίου Νικοδήμου (Γουμένισσα) για τον Άγιο Νικόδημο, προκαλέσας μεγάλη λύπη και οργή στους πατέρες της Μονης που είχαν υπογράψει την «Ομολογία» και που τον άκουγαν επίσης να αμφισβητεί ανοικτά διδασκαλίες και γνώμες του Αγίου Νικοδήμου· την δεύτερη φορά, έπραξε το ίδιο στο συνέδριο που οργάνωσε η Ιε­ρά Μητρόπολη Βεροίας τον Νοέμβριο του 2009, με αφορμή την αγιοκατάταξη των μελών της οικογενείας του Αγίου Γρηγορίου Παλαμά.

Η συνέχεια εδώ.