Τρίτη 17 Αυγούστου 2010

ΓΙΑ 14Η ΗΜΕΡΑ ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ Ο ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΙΕΡΑΡΧΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ

Η κατάσταση της υγείας του π. Αυγουστίνου παραμένει σοβαρή, αλλά είναι σταθερή. Τα ζωτικά σημεία του σώματος· σφυγμός, πίεση, θερμοκρασία, καρδιά… μέχρι στιγμής δεν παρουσίασαν κάποιο πρόβλημα.

Το Σάββατο στις 14-8-2010 το απόγευμα στον θάλαμο του Γέροντος έγινε Ευχέλαιο με 3 ιερείς, με μοναχές της Ιεράς Μονής του Αγίου Αυγουστίνου επισκόπου Ιππώνος και πολλούς πιστούς, που βρίσκονταν εντός και εκτός του θαλάμου. Ο Γέροντας άνοιξε τα μάτια του και για αρκετή ώρα μετά το ιερό Ευχέλαιο ήταν ξύπνιος. Το Σάββατο το βράδυ, μετά την αγρυπνία της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, που έγινε στην Ιερά Μονή του Αγίου Αυγουστίνου ο π. Λαυρέντιος μετέφερε την Θεία Κοινωνία στο Νοσοκομείο και ο σεβάσμιος γέροντας κοινώνησε για δεύτερη φορά στο Νοσοκομείο Φλωρίνης των άχραντων Μυστηρίων.


Συγκινητικό στιγμιότυπο

Ευλαβής ιερεύς της Φλώρινας πήγε στον ασθενή επίσκοπο του π. Αυγουστίνο και είπε·

  • Σ’ ευχαριστούμε Γέροντα για ότι έκανες για μας. Το ψωμί που τρώμε δικό σου είναι, αλλά δεν μας έδωσες μόνο το υλικό ψωμί, αλλά μας έδωσες και την πίστη στο ΧΡΙΣΤΟ. Γέροντα σ’ ευχαριστούμε για όλα, συγχώρεσέ μας που δεν φτάσαμε στο ύψος που εσύ περίμενες…

Ο Γέροντας τότε άνοιξε τα μάτια του, τον κοίταξε κατάματα και του έσφιξε το χέρι. Μετά ένωσε τα δάκτυλά του, στην θέση που ευλογεί και προσπάθησε να σηκώσει το χέρι του.

ΣΧΟΛΙΑ

  • ΟΝΟΜΑΖΟΜΑΙ ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ, ΖΩ ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ 20 ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΗΝ ΜΑΚΡΙΝΗ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ, Ο ΠΑΝΑΓΑΘΟΣ ΘΕΟΣ ΜΕ ΑΞΙΩΣΕ ΝΑ ΓΝΩΡΙΣΩ ΑΠΟ ΚΟΝΤΑ ΤΟ ΓΕΡΟΝΤΑ, ΜΙΑ ΚΑΙ ΤΕΛΕΙΩΣΑ ΤΟ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟ ΛΥΚΕΙΟ ΤΗΣ ΦΛΩΡΙΝΑΣ.
    ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΤΟ ΘΕΟ ΠΟΥ ΕΣΤΕΙΛΕ ΚΟΝΤΑ ΜΑΣ ΣΤΗΝ ΦΛΩΡΙΝΑ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΑΤΑ. ΣΤΟ ΝΟΥ ΜΟΥ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΤΑ ΦΛΟΓΕΡΑ ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ ΤΟΥ ΓΙΑ ΧΡΙΣΤΟ ΚΑΙ ΕΛΛΑΔΑ. ΚΑΙ ΑΥΤΑ ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΜΕ ΤΗΝ ΧΑΡΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΝΑ ΤΑ ΕΧΩ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ. ΚΑΙ ΟΛΑ ΤΑ ΧΡΩΣΤΑΩ ΣΤΟ ΓΕΡΟΝΤΑ ΜΑΣ ΤΟΝ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟ. ΤΟΝ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΚΑΙ ΠΡΟΣΕΥΧΟΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΑΥΤΩΝ.
  • ΜΕ ΑΠΕΡΑΝΤΗ ΑΓΑΠΗ ΧΡΙΣΤΟΥ .
    ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
  • Σας αγαπούμε πολυ και ευχόμαστε καλή ανάρρωση.Την Ευλογία σας να έχουμε.

Ηλίας Παντέλης

Aπο Σερβία

  • Ελπίζω να είναι καλύτερα o πατήρ Αυγουστίνος. Διάβασα τα θαύματα εκείνα που έκαναν καλά τον π. Αυγουστίνο. Μπορεί και τώρα να το ξεπεράσει, γιατί λένε οτι οι πρώτες 10 μερες ειναι κρίσιμες στα εγκεφαλικά και αυτές τις έχει κατά πολύ ξεπεράσει.

Aleksandra Majher

Kαλή ανάρρωση και δύναμη

Kαλή ανάρρωση, ο Θεός να του δίνει δύναμη και «παράτα» (παράταση)όπως λέει κι ο (παππούς μου) παπαΜελέτης! (ετών 92)

Γραβάνη Κατερίνα

http://augoustinos-kantiotis.gr/

Σχόλιο Ελληνορθόδοξου:Όλοι μας οι Χριστιανοί Ορθόδοξοι άς ενώσουμε τις προσευχές μας για την υγεία του π. Αυγουστίνου. Δυστυχώς η Ιεραρχία είναι λιγάκι φειδωλή προς ανάδειξη τέτοιων Επισκόπων και η προσφορά του συγκεκριμένου επισκόπου στην Εκκλησία μας κρίνεται μέγιστη, ειδικά σε χαλεπούς καιρούς που κάποιοι δήθεν Ορθόδοξοι ταγοί του κλήρου φιλούν χέρια και πόδια παπικών... Πάντως ένα είναι σίγουρο. Ότι ο π. Αυγουστίνος Καντιώτης έχει δώσει μεγαλύτερες μάχες απο αυτήν στο Νοσοκομείο Φλώρινας με εχθρούς σαν τις αιρέσεις, τους "ψευτοκουλτουριάρηδες" του Τύπου (βλέπε Ιός), τους Σκοπιανούς (βλέπε Τσαρκνιάς και το λοιπό συνάφι), τους μαρξιστές (βλέπε εδώ) και πάει λέγοντας... Βλέπετε εκεί που κανείς δίνει αγάπη, ο άλλος θα του προσφέρει μαχαίρι δίκοπο και εκεί που κάποιος μάχεται για την Αλήθεια, το ψέμα θα κάνει οτιδήποτε για να τον σταματήσει.

Αξίζει, επίσης, να δεί κανείς και τις σωτήριες επεμβάσεις του Θεού στην ζωή του π. Αυγουστίνου, επεμβάσεις που αποδεικνύουν ότι ο Θεός προστατεύει αυτούς που αγωνίστηκαν για τη Αλήθειά Του.

Ο ΒΛΑΣΦΗΜΟΣ ΠΑΡΙΑΝΟΣ ΨΑΡΑΣ ΚΑΙ Η ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΕΚΑΤΟΝΤΑΠΥΛΙΑΝΗ


Στο Πίσω Λιβάδι της Πάρου, προπαραμονή Δεκαπενταύγουστου 1931, βρίσκονταν τρεις ομάδες ψαράδων, που ψάρευαν τις νύχτες με τα γρι-γρι στο στενό μεταξύ Πάρου και Νάξου.

Εκείνη τη νύχτα η μία ομάδα έμεινε στο μικρό λιμάνι. Οι ψαράδες το έριξαν στο πιοτό, το πιοτό έφερε το κέφι, κι εκείνο παρεξηγήσεις και βαρείες κουβέντες.

Ούτε την Παναγία δεν σεβάστηκαν οι βλάσφημοι. Του κάκου προσπαθούσαν ο Λιμενοφύλακας και ο μαγαζάτορας του μικρού λιμανιού να τους συγκρατήσουν.

Απότομα ο ουρανός βάρυνε. Η θάλασσα άρχισε να μουγγρίζει. Σε μισή ώρα το κύμα σηκώθηκε βουνό, παρασύροντας το ψαροκάϊκο και τις βάρκες με τις λάμπες, μέχρι πού τις πέταξε σπασμένες στη στεριά. Κατόπιν η θάλασσα γαλήνεψε, κι ένα καΐκι από τη Νάξο φάνηκε να μπαίνει στο λιμανάκι. Ο καπετάνιος του απόρησε βλέποντας τα συντρίμμια στη στεριά.

— Πώς έγινε αυτό; ρώτησε. Εγώ ταξίδευα με θάλασσα γυαλί!

— Ήταν θαύμα της Παναγίας, εξήγησε ένας από τους ψαράδες του γρι-γρι.

Οι περισσότεροι συμφώνησαν. Δυο-τρεις όμως μίλησαν ειρωνικά κι έδωσαν άλλη εξήγηση:

— Ήταν ανεμοστρόβιλος. Καλά πού δεν μας σήκωσε στον ουρανό τις βάρκες.

Ένας μάλιστα, ο Γρηγόρης Λιάκουρας, πρόσθεσε:

— Άντε μωρέ, πού ήταν θαύμα! Όρεξη δεν είχε η Παναγιά -να μην τη στολίσω και τώρα- να καταπιάνεται με μας τους ψαράδες.

Αυτά είπε και πήγε να δει τη ζημιά πού είχε πάθει η δική του ψαρόβαρκα. Τη βρήκε σμπαραλιασμένη. Έφτυσε τότε έξαλλος πάνω στα συντρίμμια, βλαστήμησε πάλι την Παναγία και αποσύρθηκε να κοιμηθεί.

Μόλις ξάπλωσε, είδε ολοζώντανη την Παναγία, -σαν σε όνειρο, σαν σε ξύπνιο- να τον πλησιάζει και να τον ερωτά:

— Γιατί, παιδί μου, δεν με σέβεσαι;

— Τί είν΄ αυτά που μου λες, κυρά μου; θύμωσε εκείνος. Δεν σε ξέρω καθόλου. Πότε δεν σε σεβάστηκα;

— Δεν με ξέρεις; Τότε γιατί όλο με βλαστημάς;

Στα λόγια αυτά τινάχτηκε όρθιος. Έκανε να φωνάξει, να τρέξει, αλλά δεν μπορούσε. Τα πόδια του είχαν βυθιστεί ως τα γόνατα στην άμμο. Έκανε τον σταυρό του. Και τότε είδε πάλι, ξεκάθαρα πια, την Παναγία και την άκουσε να του λέει:

— Έλα στο σπίτι μου, στην Εκατονταπυλιανή, στην Παροικία της Πάρου. Έλα εκεί να με προσκυνήσεις.

Ο Λιάκουρας έφυγε την ίδια στιγμή σχεδόν τρέχοντας. Έφθασε στην Εκατονταπυλιανή λίγο μετά την ανατολή του ήλιου. Έτρεξε γρήγορα στο εικόνισμα της Θεοτόκου. Στη θεία της μορφή αναγνώρισε τη γυναίκα του οράματός του. Γονάτισε και προσευχήθηκε ώρες ολόκληρες. Ύστερα γύρισε στο Πίσω Λιβάδι. Εκεί διαπίστωσε ένα καινούργιο θαύμα: Οι βάρκες και το ψαροκάϊκο έστεκαν στη στεριά χωρίς καμμία ζημιά!

πηγή: Ν. Καπίτογλου, Θαύματα που γίνονται σήμερα, περιοδ. Κιβωτός, τεύχ. 21 και 22, Αθήναι

εμείς αντιγράφουμε από: Ο βλάσφημος ψαράς, Εμφανίσεις και θαύματα της Παναγίας,σελ. 154-156, Έκδοση Εβδόμη, Ιερά Μονή Παρακλήτου, Ωρωπός Αττικής, 2007

ΠΗΓΗ: Απόψεις για την Ιερά Μονή Βατοπαιδίου

Η "ΙΕΡΩΣΥΝΗ" ΤΟΥ ΠΑΠΑ


Σεβ. Μητροπολίτου Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιεροθέου

Σε ένα προηγούμενο κείμενό μου έγραφα ότι ο Πάπας και οι Παπικοί δεν έχουν Ιερωσύνη, γιατί με την αιρετική διδασκαλία του Filioque και τόσες άλλες αιρέσεις που δημιούργησαν, απεκόπηκαν από την Εκκλησία του Χριστού καί, επομένως, διεκόπη η αποστολική παράδοση και διαδοχή. Αυτό εξένισε μερικούς που ισχυρίζονται ότι ο Πάπας έχει ιερωσύνη.

Θα ήθελα να κάνω μερικές συμπληρωματικές επεξηγήσεις πάνω στην άποψη αυτή.

Ο Μ. Βασίλειος αντιμετώπισε στην εποχή του διάφορα προβλήματα για το πώς θα δέχεται η Ορθόδοξη Εκκλησία στους κόλπους της τους αιρετικούς. Αφού κάνει την διάκριση μεταξύ αιρέσεως, σχίσματος και παρασυναγωγής, αναφερόμενος στους αιρετικούς που έχουν αποκλίνει, όπως λέγει ο Γεννάδιος Σχολάριος, “κατ’ ευθείαν ή πλαγίως”, “περί τι των άρθρων της πίστεως”, γράφει ότι “οι δε της Εκκλησίας αποστάντες, ουκ έτι έσχον την Χάριν του Αγίου Πνεύματος αφ’ εαυτούς· επέλιπε γαρ η μετάδοσις τω διακοπήναι την ακολουθίαν”. Δηλαδή, όσοι απομακρύνθηκαν από την Εκκλησία, λόγω διαφοράς πίστεως, έχασαν την Χάρη του Αγίου Πνεύματος και δεν μπορούν να την μεταδώσουν, γιατί διακόπηκε η αποστολική διαδοχή. Ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης παρατηρεί: “Καθώς έν μέλος κοπή από το σώμα, νεκρούται παρευθύς με το να μη μεταδίδεται πλέον εις αυτό ζωτική δύναμις· τοιουτοτρόπως και αυτοί αφ’ ου μίαν φοράν εσχίσθηκαν παρευθύς και την πνευματικήν χάριν και ενέργειαν του Αγίου Πνεύματος έχασαν, μη μεταδιδομένης ταύτης εις αυτούς δια των αφών και συνδέσμων, ήτοι δια της κατά Πνεύμα ενώσεως”.

Επομένως, εκτός της Ορθοδόξου Εκκλησίας δεν ενεργούν μυστήρια, ούτε υπάρχει ιερωσύνη, ούτε γίνεται αληθής θεία Λειτουργία. Σε αυτό το σημείο στηρίζονται και όλοι οι ιεροί Κανόνες για την απαγόρευση της συμπροσευχής με αιρετικούς.

Η Ορθόδοξη Εκκλησία τηρεί αυτήν την αρχή στην πράξη και αυτό φαίνεται από το εξής απλό γεγονός. Όταν ένας Παπικός “Ιερεύς” ή “Επίσκοπος” θέλει να γίνη Ορθόδοξος, δεν δεχόμαστε την “ιερωσύνη” που είχε, αλλά τον ξαναχειροτονούμε. Ακόμη δε αυτό γίνεται και με τους σχισματικούς, με τους οποίους δεν έχουμε διαφορά στο δόγμα, αλλά διαφορά “σέ κάποια ζητήματα εκκλησιαστικά και ευκολοϊάτρευτα”. Και σε αυτούς η Εκκλησία δεν δέχεται την “ιερωσύνη” τους, όταν έρχονται στην Εκκλησία, αλλά τους ξαναχειροτονεί, όπως έκανε πρόσφατα το Οικουμενικό Πατριαρχείο, επειδή πάσχει η κανονικότητα της Αρχιερωσύνης των “Αρχιερέων” που τους χειροτόνησαν. Αυτό σημαίνει ότι εάν ο Πάπας μετανοήση και θελήση να γίνη Ορθόδοξος, τότε, επανερχόμενος στην Εκκλησία, πρέπει να ξαναχειροτονηθή, αφού κατά τον Αριστηνό “αιρετικός, ο κατά την πίστιν αλλότριος· ο δε κατά τι ιάσιμον ζήτημα, σχισματικός”.

Αυτή είναι η βασική εκκλησιολογική θέση όπως την εκφράζει ο Μ. Βασίλειος και η όλη πρακτική της Εκκλησίας. Εφ’ όσον δεν δεχόμαστε την “ιερωσύνη” των αιρετικών, δεν δεχόμαστε και τα αποτελέσματα που απορρέουν από την “ιερωσύνη” τους. Γι’ αυτόν τον λόγο και ο Πάπας δεν θεωρείται διάδοχος του Αποστόλου Πέτρου, έστω και αν στην σημαία του Βατικανού τίθενται τα κλειδιά της Βασιλείας των Ουρανών, με την παρερμηνεία που δίδουν οι Παπικοί στον σχετικό λόγο του Χριστού (Ματθ. ις', 13-20).

"Εκκλησιαστική Παρέμβαση" Απρίλιος 2001

ΑΚΤΙΝΕΣ