ΑΓΙΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ. ΝΑ ΜΗΝ ΚΟΙΝΩΝΟΥΜΕ ΑΝΑΞΙΩΣ

Αφιερωμένο στους πεντηκοστιανούς – θύματα του διαστρεβλωτή πεντηκοστιανού “πατρολόγου”. ΑΥΤΑ ΤΑ ΠΑΤΕΡΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ δεν θα σας τα παρουσιάσει ποτέ αγαπητοί!

Το παρακάτω απόσπασμα της ΠΒ ομιλίας του Αγίου Χρυσοστόμου στο Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον, είναι αντιγραφή από τον δωδέκατο τόμο της συλλογής ΕΠΕ (ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΑΤΕΡΕΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ [ΠΑΤΕΡΙΚΑΙ ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΠΑΛΑΜΑΣ»]), σελίδες 213-221.
αναδημοσίευση από τη σελίδα του π.Μελετίου Βαδραχανη

«Δι’ αυτό πρέπει από παντού να γρηγορώμεν· διότι δεν είναι μικρά η τιμωρία δι’ όσους μετέχουν εις τα μυστήρια αναξίως. Σκέψου πώς αγανακτείς εναντίον του προδότου, εναντίον εκείνων που τον εσταύρωσαν. Πρόσεξε όμως μήπως και συ γίνης ένοχος του σώματος και του αίματος του Χριστού. Εκείνοι κατέσφαξαν το πανάγιον σώμα, συ δε το δέχεσαι με ακάθαρτον ψυχήν ύστερα από τόσας ευεργεσίας. Ούτε βεβαίως του ήρεσε να γίνη άνθρωπος, να ραπισθή και να σφαγή, αλλά και να συμφύρη τον εαυτόν Του μαζί μας. Και όχι μόνον με την πίστιν, αλλά και εις την πραγματικότητα μας κάμνει σώμα ιδικόν Του.
Διατί λοιπόν δεν έπρεπε να είναι καθαρώτερος εκείνος ο οποίος απολαμβάνει αυτήν την θυσίαν; Από ποιαν ηλιακήν ακτίνα (δεν πρέπει να είναι καθαρώτερο) το χέρι το οποίο κατακόπτει αυτήν την σάρκα, το στόμα το οποίον γεμίζει με πυρ πνευματικόν, η γλώσσα η οποία κοκκινίζει με το πιο φρικτόν αίμα; Σκέψου ποιας τιμής ηξιώθης; ποιαν τράπεζαν απολαμβάνεις! Εκείνο το οποίον οι άγγελοι όταν το βλέπουν φρίττουν και δεν τολμούν να το ατενίσουν χωρίς δέος, εξ αιτίας της λάμψεως η οποία εκπέμπεται από εκεί, με αυτό εμείς τρεφόμεθα, με αυτό συμφυρόμεθα και έχομεν γίνει εμείς ένα σώμα Χριστού και μια σάρκα.

«Ποιος θα διαλαλήση τας εξουσίας του Κυρίου; Ποιος θα κάμη να ακουσθούν όλαι αι δοξολογίαι Του;» (Ψαλμ. 105, 2)



… Και μια δι’ ημάς ας υπάρχη θλίψις, το να μη μετέχωμεν εις την τροφήν αυτήν. Δεν είναι έργα ανθρώπινης δυνάμεως όσα προτίθενται. Εκείνος ο οποίος έκαμεν αυτά τότε εις εκείνο το Δείπνον, αυτός τελεί και τώρα τα μυστήρια αυτά. Εμείς επέχομεν θέσιν υπηρετών· ενώ εκείνος που τα αγιάζει και τα μεταβάλλει είναι Αυτός.

Ας μη είναι λοιπόν κανείς Ιούδας παρών, κανείς φιλάργυρος. Εάν κανείς δεν είναι μαθητής Εκείνου, ας αποχωρήση· δεν τους δέχεται αυτούς η τράπεζα. Διότι «μαζί με τους μαθητάς μου εορτάζω το Πάσχα», λέγει. Η τράπεζα αυτή είναι η ίδια εκείνη και δεν έχει τίποτε το υποδεέστερον. Διότι εκείνην δεν την δημιουργεί ο Χριστός και αυτήν άνθρωπος· αλλά και αυτήν ο Ίδιος. Αυτό είναι εκείνο το υπερώον, όπου ήσαν τότε συγκεντρωμένοι. Από εδώ εξήλθαν εις το όρος των Ελαιών.

… Κανείς απάνθρωπος ας μη προσέλθη, κανείς σκληρός και ανελέητος, κανείς τελείως ακάθαρτος.

Αυτά τα λέγω εις σας που μεταλαμβάνετε και εις σας οι οποίοι διακονείτε εις τα μυστήρια. Διότι θεωρώ αναγκαίον να ομιλήσω και προς σας, δια να παρέχετε αυτά τα δώρα με πολλήν προθυμίαν. Δεν είναι μικρά η ευθύνη σας, εάν επιτρέψετε εις κάποιον να μετάσχη της τραπέζης αυτής, ενώ γνωρίζετε ότι έχει κάνει κάποιαν πονηρίαν. Το αίμα αυτού θα ζητηθή από τας ιδικάς σας χείρας. Και αν ακόμη είναι στρατηγός, ή ύπαρχος, ή ακόμη ο ίδιος ο βασιλεύς, και προσέρχεται αναξίως, εμπόδισέ τον· έχεις μεγαλυτέραν από εκείνον ισχύν.


Συ όμως, εάν μεν σου είχαν εμπιστευθή να φυλάσσης μιαν πηγήν ύδατος καθαράν δια το ποίμνιον και έβλεπες ένα πρόβατον να έχη εις το στόμα του πολύν βούρκον, δεν θα το άφηνες να σκύψη κάτω και να θολώση την πηγήν· τώρα όμως σου έχει ανατεθή η φύλαξις πηγής, όχι ύδατος αλλά αίματος και πνεύματος, και ενώ βλέπεις να προσέρχωνται μερικοί έχοντες αμαρτίαν χειροτέραν από χώμα και βούρκον, δεν αγανακτείς ούτε τους εμποδίζεις; Ποιαν λοιπόν συγγνώμην ημπορείς να έχης; Δι’ αυτό ο Θεός σας ετίμησε με αυτήν την τιμήν, δια να διακρίνετε αυτά. Αυτό είναι η αξία σας, αυτό η ασφάλειά σας, αυτό η αμοιβή σας όλη, και όχι να περιφέρεσθε φέροντες λευκόν και γυαλιστερόν χιτωνίσκον.


Και από πού γνωρίζω, λέγει, τον δείνα και τον δείνα; Δεν ομιλώ δια τους αγνώστους, αλλά δια τους γνωστούς. Να ειπώ κάτι πιο φρικώδες; Δεν είναι τόσον κακόν να ευρίσκωνται μέσα εις τον ναόν οι αποπατούντες, όσον αυτοί, οι οποίοι, λέγει ο Παύλος, ότι κατεπάτησαν τον Χριστόν, και το αίμα της Διαθήκης το θεωρούν κοινόν και υβρίζουν την χάριν του Πνεύματος (Εβρ. 10, 29). Διότι είναι χειρότερος από δαιμονισμένον αυτός που έχει αμαρτήσει και προσέρχεται εις την κοινωνίαν. Διότι εκείνοι μεν, επειδή είναι δαιμονισμένοι, δεν τιμωρούνται· αυτοί δε, όταν προσέρχωνται αναξίως, παραδίδονται εις αιωνίαν τιμωρίαν.

Ας μη απομακρύνωμεν μόνον αυτούς λοιπόν, αλλά γενικώς όλους εκείνους τους οποίος βλέπομεν να προσέρχωνται αναξίως. Κανείς να μη κοινωνή από τους μη χριστιανούς. Να μη γίνεται δεκτός κανένας Ιούδας, δια να μη πάθη αυτά που έπαθεν ο Ιούδας. Σώμα Χριστού είναι και αυτό εδώ το πλήθος. Πρόσεχε λοιπόν, συ ο οποίος διακονείς τα μυστήρια, να μη παροξύνης τον Δεσπότην με το να μη καθαρίζης το σώμα αυτό· μη δίδης ξίφος αντί της τροφής.

Αλλά και αν ακόμη εκείνος έρχεται να συμμετάση εις τα μυστήρια από άγνοιαν, εμπόδισέ τον, μη τον φοβηθής. Φοβήσου τον Θεόν και όχι τον άνθρωπον. Αν φοβηθής άνθρωπον, θα γίνης καταγέλαστος και από αυτόν· ενώ εάν φοβηθής τον Θεόν, θα γίνης σεβαστός και εις τους ανθρώπους. Εάν δε συ δεν τολμάς, φέρε μου τον εις εμένα. Δεν θα επιτρέψω να γίνωνται τέτοια. Προτιμώ να αποχωρισθώ την ψυχήν μου, παρά να μεταδώσω το αίμα του Δεσπότου αναξίως. Και προτιμώ να χύσω το αίμα το ιδικό μου, παρά να μεταδώσω αίμα τόσον φρικώδες εκεί που δεν πρέπει. Εάν δε κάποιος δεν αντελήφθη τον αμαρτωλόν αφού κατέβαλε πολλήν προσπάθειαν, δεν είναι έγκλημα. Διότι αυτά τα είπα δια τους φανερούς. Διότι εάν διορθώσωμεν αυτούς, και τους αγνώστους γρήγορα θα μας τους γνωρίση ο Θεός· ενώ εάν αφήσωμεν αυτούς, διατί να μας κάνη γνωστούς εκείνους;

Αυτά δε τα λέγω, όχι δια να εμποδίζωμεν και να αποκόπτωμεν μόνον, αλλά και δια να τους επαναφέρωμεν αφού τους διορθώσαμεν, και δια να τους φροντίζωμεν. Διότι έτσι μόνον και ο Θεός θα μας συγχωρήση και πολλούς που μεταλαμβάνουν επαξίως θα εύρωμεν, και δια την ιδικήν μας προσπάθειαν, αλλά και δια την φροντίδα υπέρ των άλλων θα απολαύσωμεν πολύν μισθόν· τον οποίον είθε όλοι ημείς να επιτύχωμεν με την χάριν και φιλανθρωπίαν του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, εις τον οποίον ανήκει η δόξα αιωνίως. Αμήν.»

ΜΕΛΕΤΙΟΣ ΑΠ. ΒΑΔΡΑΧΑΝΗΣ

ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ

ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΟΝ ΕΓΚΟΛΠΙΟΝ