Γιατί κάποιοι θεολόγοι ονομάζουν αφορισμένο τόν Καζαντζάκη; Τι κακό έχει κάνει και τον αφόρισαν; Εγώ, έχω διαβάσει κάποια βιβλία του, και δεν βρήκα τίποτα το αντίθετο. Αν έχετε συγκεκριμένα στοιχεία, και όχι αερολογίες όπως κάνουν μερικοί, θα ήθελα να τα μάθω...
Γιά όσα παραπάνω μάς ρωτάς θά σού απαντήσουμε κάνοντας αντιγραφή από ένα κείμενο πού μάς έστειλαν πρό καιρού, καί πού είναι ακριβώς σύμφωνο καί μέ τήν ερώτησή σου.
"...Κατά καιρούς λοιπόν, εμφανίζεται τό όνομα τού Καζαντζάκη καί κατά καιρούς πάλι χάνεται. Παρουσιάζεται συνήθως μέσω κάποιου κινηματογραφικού έργου στήν εποχή μας ή, συγγραφικού παλαιότερα. Κατ΄ αρχάς πρέπει νά πούμε ότι ή Ορθόδοξη Εκκλησία δέν τόν έχει αφορίσει επισήμως, αλλά κρίνοντας από κάποιες πληροφορίες πού έχουμε καταχωρίσει στό τέλος αυτής τής απάντησης, πιθανόν κάποιος κληρικός νά έπραξε εκείνο πού δέν τόλμησε, γιά διάφορους λόγους, νά κάνει ή επίσημη Εκκλησία...
Επειδή όμως κάποιοι προσπαθούν να χρεώσουν τον Καζαντζάκη ως δήθεν εθνικό, θρησκευτικό, αλλά και ελληνικό σύμβολο καθώς καί πρότυπο παλληκαριάς και λεβεντοσύνης κρίνοντας μόνο από τά φούμαρα πού έγραφε, είμαστε υποχρεωμένοι να πούμε «έξω από τά δόντια» για το «ποιόν» του «μεγάλου αναμορφωτή» πού δυστυχώς οί γνωστοί κύκλοι πού τον επέβαλλαν, επιμελώς τό αποκρύπτουν…
Κι΄ αυτό, χωρίς νά αρνηθούμε ότι πράγματι ήταν ένας μεγάλος συγγραφέας ώς πρός τήν τέχνη τής συγγραφής, λογοπλάστης πού λέει ό λαός, αλλά πολύ μικρός ώς πρός τήν χριστιανική απόδοση τής αλήθειας, λογοψεύτης πού λέει πάλι ό ίδιος λαός.
Καί εάν κάποιες ψευδείς περιγραφές μπορούν νά επιτραπούν σ΄ ένα διήγημα ή, μυθιστόρημα, ανόσιο έν τούτοις καί ανεπίτρεπτο παραμένει ή χρήση των, εσκεμμένως καί ψευδώς πρός εμπαιγμό τού Θεού καί τών Αγίων Του...
Πρόσωπα λοιπόν πού τον έζησαν από κοντά, όπως ή γυναίκα του, ή κουνιάδα του, και οί φίλοι του, κάνουν συνταρακτικές αποκαλύψεις, ξεσκεπάζοντας τον λεβέντη και λιονταρή Καζαντζάκη πού όσα δεν μπορούσε να τά κάνει από φυσικού του φρόντιζε να τά κάνει με την πέννα του. Καί παρασύροντας με ζωντανές και αισχρές περιγραφές τους αναγνώστες του, διαστρεβλώνοντας Χριστιανισμό, Ευαγγέλια, πρόσωπα και πράγματα, θεολογώντας ταυτόχρονα και παριστάνοντας τον θεοσεβή, όπως συνήθιζε πάντα να κάνει…
Ή γυναίκα του Γαλάτεια Καζαντζάκη, σε γράμμα της στον Σουηδό Γκούναρ Άντερσον, καί στο βιβλίο της αδελφής της Έλλης Αλεξίου « Για να γίνεις μεγάλος» περιγράφει τον Καζαντζάκη, ώς:
«…παθολογικά άτολμο, σεξουαλικά ανίκανο, αηδιαστικά λάγνο, κυριευμένο από τις ιδέες του Νίτσε ( φιλόσοφος πού πέθανε σέ τρελοκομείο), μηδενιστή, δειλό, και διπρόσωπο, πού πάντα πήγαινε με τους έχοντας την εξουσία κι΄ όχι μ΄ εκείνους πού είχαν το δίκιο».
Παρόμοια, και από άλλες πηγές, γράφονται στό ίδιο βιβλίο και στις σελίδες 78-192 και 229. Τους αρρώστους και τους θανάτους δεν τους άντεχε ό χριστιανός Καζαντζάκης όπως ό ίδιος ομολογεί παρακάτω:
« Ποτέ δεν μπόρεσα να αντικρίσω νεκρό, χωρίς να ανατριχιάσω από αηδία και φόβο» (σελ.209).
Το 1928, σε επίσημη επίσκεψή του στο Νοσοκομείο «ΣΩΤΗΡΙΑ», αρνήθηκε από φόβο να μπεί μέσα στους ασθενείς πού ξεψυχούσαν στα «βαρέως» από δύσπνοια…
Και ήταν τότε, Γενικός Διευθυντής του Υπουργείου Περιθάλψεως !! (σ.113)
Το 1917 γλίτωσε το στρατιωτικό ανοίγοντας εργοστάσιο καυσίμων στην Μάνη και παίρνοντας απαλλαγή ( Βιβλίο Ι. Κορδορούμπα: «περί Καζαντζ.,σελ΄. 8).
Το ίδιο έκανε και αργότερα, πού πήγε εθελοντής γιά τά μάτια τού κόσμου. Έβαλε μέσον ή γυναίκα του και πήγε στά γραφεία. Ποτέ του μάχιμος !!
«Δεν ήταν του φυσικού του…» ( «Για να γίνεις μεγάλος», σ.285,).
Έτσι ξεγέλασε ακόμη και τους κομμουνιστές, πού μη γνωρίζοντας περισσότερα πίνουν νερό σήμερα στό όνομά του...
«Κομμουνιστής δεν ήμουν ποτέ, ομολογεί. Δέν μ΄ έπιασε ποτέ αυτή ή πνευματική ψώρα…» ( σελ.286 )
Στην Κατοχή, λούφαξε στην Αίγινα, και αρνήθηκε σε πατριωτική επιτροπή την συνδρομή του. Βγήκε όμως στην Απελευθέρωση κι΄ έψαχνε για «ντοκουμέντα παλληκαριάς» για να τά γράψει ( σ.303,305).
Σε δηλώσεις του, θεωρώντας τους άλλους γιά μυρμήγκια, δήλωνε με εγωϊσμό πώς όλοι οί άλλοι συγγραφείς ήσαν κατώτεροί του…(σ.208)
Οί Εκδοτικές εταιρείες πού κυκλοφόρησαν τά έργα του, δεν τόλμησαν ποτέ να επανεκδώσουν τις « 400 επιστολές τού Πρεβελάκη» με αλληλογραφία του. Γιατί εκεί ξεσκεπάζεται τό εθνικό αυτό «σύμβολο», καί γίνεται εθνική μειοδοσία...
Στις 28.10.27 γράφει από την Μόσχα στον φίλο του τον Πρεβελάκη:
«…τι ντροπή, ν΄ ανήκεις σε μια ράτσα ξεπεσμένη, ξεπλυμένη, φελάχα. Πρέπει όλα αυτά να τά νικήσουμε, να ξεφύγουμε, να πολεμήσουμε μέσα μας, ό,τι μας σμίγει με το Ρωμέϊκο αίμα» ( Επιστολή 41, σελ. 46), και αλλού γράφει:
«…προτιμώ την Γερμανία από την Γαλλία. Το Παρίσι μυρίζει πολύ Ελλάδα, και ή Ελλάδα και οί Έλληνες, μού είναι μισητοί…» (Επιστ.76, σελ.121)
Άς θαυμάσουμε τον μεγάλο πατριώτη μας!!
Στις 8.8.34 γράφει από την Αίγινα: «…με κυριεύει οργή και αηδία για τους Ρωμιούς. Ποτέ δεν τους μίσησα και δεν τους σιχάθηκα τόσο…» ( Επιστ.204, σελ.429).
Ό Καζαντζάκης ύμνησε την Κρήτη και λιβάνισε τους Κρητικούς, όπως θα λιβάνιζε τους Αγραφιώτες αν είχε γεννηθεί στά Άγραφα. Εκείνο πού ήθελε, ήταν να δοξάσει εγωϊστικά την καταγωγή του, να δείξει έτσι την σπουδαιότητά του. Αν ήταν απ΄ αλλού και τού έμπαιναν εμπόδιο οί Κρητικοί, και τί δεν θα έγραφε εναντίον τους…
Διακατεχόμενος από μεγαλομανία, αλλά και από «μηδενική» συζυγική ζωή, θέλει να παρουσιάσει και κάτι περισσότερο.
Έτσι λοιπόν, καθώς όλοι τον επαινούνε, φθάνει στο ύψιστο σημείο ενός Εωσφορικού εγωϊσμού θέλοντας να δημιουργήσει θρησκεία και…εκκλησίες ακόμη, στό... όνομά του, να προσκυνείται σαν απεσταλμένος και Προφήτης του Θεού, πράγμα ασύλληπτο εκ πρώτης όψεως, πού δέν μπορεί ένας μέσος αναγνώστης νά τό καταλάβει άν δέν εντρύφησε πρίν, στην Νιτσεϊκή φιλοσοφία... ( « Γιά νά γίνεις μεγάλος» --δηλώσεις Καζαντζάκη, σελ. 68-96).
Ό Χριστός, είναι εμπόδιό του στην Ελλάδα, και πρέπει να πέσει. Έτσι πιστεύει, με το «λυσσασμένο για δόξα μυαλό του», όπως τον σκιαγραφεί ό φίλος του Πρεβελάκης.
Γράφει λοιπόν τον «ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΠΕΙΡΑΣΜΟ» βάζοντας φανταστικά λόγια δικά του, διαστρεβλώνοντας τά Ευαγγέλια, και λέγοντας τίς πιό αισχρές κουβέντες για τον Θεάνθρωπο Χριστό, την Παναγία μητέρα Του, την Αγία Μαρία την Μαγδαληνή πού μέχρι σήμερα, 2.000 χρόνια από τότε, ευωδιάζουν τά ιερά λείψανά της στό Άγιο Όρος !
( Τήν ίδια δηλαδή συνταγή πού καί σήμερα βλέπουμε, μέ τό άλλο διαστρεβλωμένο παραμύθι "Κώδικας Ντά Βίντσι καί τό...χαμένο δισκοπότηρο...", πού φαίνεται τό βρήκε ό συγγραφέας πλουτίζοντας είς βάρος τών αφελών...)
Έγραψε λοιπόν ό Καζ. τέτοια λόγια, πού κανείς άθεος μέχρι σήμερα δεν είχε γράψει, και πού μόνο μια αφύσικη, ανώμαλη, και αντίχριστη ψυχή θα μπορούσε εναντίον του Θεού να ξεστομίσει.
Δίκαια λοιπόν κάποιος συγγραφέας, έγραψε:
«Όποιος ονομάζεται Χριστιανός, κι΄ έχει σε υπόληψη σήμερα τον Καζαντζάκη, έχει αρνηθεί τον Χριστό και την πίστη του, έστω και αν δεν το καταλαβαίνει» ( βλέπε, « ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΑ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ», μον. Ιωάννου Βράνου, σελ.114)
Τά όσα φανταστικά στον «Τελευταίο πειρασμό» περιγράφει, μόνο ό Σατανάς θα τά έλεγε. Γι΄ αυτό και ό ίδιος ό Καζ. γράφει αργότερα:
«…ένας δαίμονας είναι μέσα μου, πού πολλές φορές ψυχανεμίζομαι με τρόμο πώς δεν είμαι εγώ…» ( «Για να γίνεις μεγάλος», σ.186,396)
Δυστυχώς, οί περισσότεροι πού τον υποστηρίζουν έχουν διαβάσει μόνο μερικά βιβλία του πού παριστάνει τον θεοσεβή, τον πατριώτη, τον λεβέντη, και τον ταξιδευτή.
Καί μάλιστα τόσο «θεοσεβή», πού θέλοντας να δείξει πώς δεν φοβάται τον Θεό, στό βιβλίο του «ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΟΝ ΓΚΡΕΚΟ» περιγράφει τίς αισχρές περιπτύξεις του μέ μία Ιρλανδέζα μέσα σέ ένα εκκλησάκι, κάτω από τις εικόνες του Χριστού και της Παναγίας, όπως χαρακτηριστικά ό ίδιος σημειώνει !!! ( σ.156).
Σήμερα, στόν τάφο του στό Μαρτινέγκο, στό Ηράκλειο Κρήτης, είναι γραμμένα τά λόγια τής Βουδιστικής φιλοσοφίας στήν οποία πάντοτε πίστευε:
"Δέν πιστεύω τίποτα, δέν ελπίζω τίποτα, είμαι ελεύθερος...", εννοώντας προφανώς τήν μεταθανάτια όπως νόμιζε "εξαφάνισή" του.
Όμως κι΄ εδώ, διαψεύστηκε...
Γιατί παλιές πληροφορίες από ανθρώπους πού γνωρίζουν κάτι περισσότερο αναφέρουν, ότι στο άνοιγμα του τάφου του πρίν αρκετά χρόνια στό Μαρτινέγκο, βρέθηκε κατάμαυρος, τυμπανιαίος, και άλιωτος, πράγμα πού επιμελώς το απέκρυψαν... "
Αγαπητέ φίλε.
Χωρίς φόβο, δόλο, καί πάθος, παραθέσαμε όσα στοιχεία μάθαμε, γιά τόν τραγικό κατά βάθος, άνθρωπο Καζαντζάκη, μέσα από τήν αλληλογραφία του, καί μέσα από τούς δικούς του ανθρώπους. Τώρα, ό καθένας άς βγάλει μόνος του τά συμπεράσματά του...
