Κάθε γνωστή θρησκεία είναι ελεύθερη και τα σχετικά με την λατρεία αυτής τελούνται ανεμπόδιστα υπό την προστασία των νόμων: “Η άσκηση της λατρείας δεν επιτρέπεται να προσβάλει τη δημόσια τάξη ή τα χρηστά ήθη” (Σύνταγμα άρθρο 13).
Με την διάταξη αυτή κατοχυρώνεται στην Ελλάδα όχι η ανεξιθρησκεία αλλά η θρησκευτική ελευθερία υπό τις δεσμεύσεις του να αποτελεί η θρησκευτική παραδοχή γνωστή θρησκεία δηλαδή μη έχουσα κρύφια δόγματα και να μη προσβάλει τη δημόσια τάξη ή τα χρηστά ήθη.
Κατά την μουσουλμανική παράδοση το Κοράνιο είναι «αιώνιο, άναρχο, αδημιούργητο και αλάνθαστο, ανέκαθεν υπάρχον μετά του Θεού ως αιώνιος φανέρωσις της Θείας θελήσεως».
Το συγκεκριμένο βιβλίο είναι απλώς αντίγραφο του ουρανίου πρωτοτύπου το οποίο στην ισλαμική ορολογία αποκαλείται «μήτηρ της βίβλου», «καλώς διατηρούμενη πλάξ». Οι παροτρύνσεις του Κορανίου προς δυναμική, μαχητική αντιμετώπισιν των απίστων είναι πολλαί και άμεσοι.
Με την σούρα του Κορανίου (Η μετάνοια 9:5) «Όταν παρελθώσι οι ιεροί μήνες τότε φονεύετε τούς πολυθεϊστάς όπου αν συναντήσετε, ζωγρείτε πολιορκούντες και ενεδρεύοντες αυτούς», καθώς και με τη σούρα (Ο Μωάμεθ 47:4-10), «Οπόταν συναντάτε τούς απίστους φονεύετε και κατασφάζετε, συγκρατούντες στερρώς τα δεσμά του αιχμαλώτου.
Μετά δε την κατάπαυση της μάχης άφετε εαυτόν ελεύθερον ή ανταλλάξατε αντί λύτρων. Πράττετε ούτως εάν εβούλετο ο Θεός θα εθριάμβευε ο ίδιος επ’ αυτών αλλά υποβάλλει υμάς εις τον πόλεμον δια να δοκιμάσει τους μεν δια των δε.
Ο Θεός δεν θα απωλέσει τα έργα των πεσόντων εν τη μάχη υπέρ πίστεως. Θα εισαγάγει αυτούς εις τον Παράδεισον ον ήδη υπέδειξεν αυτοίς.
Όσοι πιστοί εάν συνδράμετε τον Θεόν εις την μάχην Αυτού κατά των απίστων και ο Θεός θα συνδράμει υμάς κατευθύνων τα υμέτερα διαβήματα» (Πρβλ. σούρες Τα Λάφυρα 8:73,76. Ο Σίδηρος 57:10), ως και με τη σούρα (Η Βους, 2:189) «Μάχεσθε μέχρις ότου αποσοβηθεί αφ’ υμών ο κίνδυνος του πειρασμού, και όταν δεν υπάρχει άλλη λατρεία ειμή η του μόνου Θεού. Αν οι εχθροί θέσωσι τέρμα εις τας πράξεις αυτών, τότε ας παύσωσι αι εχθροπραξίαι, εκτός αν πρόκειται περί ασεβών».
Επομένως κυρίαρχο στοιχείο στην ζωή των πιστών του Ισλάμ είναι η δια παντός μέσου επιβολή της θρησκευτικής των παραδοχής.
Οι άτεχνες απόπειρες μερικών μουσουλμάνων απολογητών νά εξωραΐσουν στο Δυτικό κόσμο την βαναυσότητα των ανωτέρω αναντιστοίχων με τη θεία πραγματικότητα πού αντλείται εκ της αρμονίας της συνόλου δημιουργίας, θρησκευτικών θέσεων ότι δήθεν αφεώρων μόνον στην πρώτην περίοδον επικρατήσεως καί εγκαταστάσεως του Ισλάμ στην Αραβική χερσόνησο η αφορούν μόνον σε εμπόλεμη περίοδο καθώς και η αναφορά σε αντιφάσεις προς τις ανωτέρω σούρες, αντικρούεται από την ιστορική διαδρομή των αιώνων, τις μουσουλμανικές επεκτατικές επιδρομές από της Ισπανίας έως της Βιέννης και πέραν του Ινδού ποταμού, τα ισλαμικά θεοκρατικά καθεστώτα και τις σύγχρονες φονταμενταλιστικές ισλαμιστικές επιθέσεις και δολοφονίες εν ονόματι δήθεν του Θεού ανά την οικουμένη και βεβαίως στη χώρα μας από την 500 χρόνων δουλεία στο Ισλάμ και τις εκατοντάδες χιλιάδες των αναιρεθέντων νεομαρτύρων των οποίων τα λείψανα ευωδιάζουν και θαυματουργούν.
Είναι επομένως πρόδηλο, ότι εφ’ όσον στο «αιώνιο, άναρχο, αδημιούργητο και αλάνθαστο, ανέκαθεν υπάρχον μετά του Θεού» Κοράνιο εμπεριέχονται αυτές οι ανωτέρω κατευθυντήριες εντολές ή ανίδρυσις ισλαμικού κέντρου - τεμένους στην Ελλάδα που προβλέπει ο ισχύων νόμος και η διδασκαλία αυτών αντίκεινται ευθέως στη δημόσια τάξη και το Ευρωπαϊκό κεκτημένο με προφανές αποτέλεσμα να αποβαίνει ο νόμος αντισυνταγματικός.
ΠΗΓΗ: ΡΟΜΦΑΙΑ
