Τετάρτη 28 Οκτωβρίου 2009
Δευτέρα 26 Οκτωβρίου 2009
ΜΕΓΑΝ ΕΥΡΑΤΟ ΕΝ ΤΟΙΣ ΚΙΝΔΥΝΟΙΣ ΣΕ ΥΠΕΡΜΑΧΟΝ Η ΟΙΚΟΥΜΕΝΗ...
Μέγαν εύρατο εν τοις κινδύνοις, σε υπέρμαχον η οικουμένη, αθλοφόρε τα έθνη τροπούμενον. Ως ουν Λυαίου καθείλες την δύναμιν, εν τω σταδίω θαρρύνας τον Νέστορα, ούτως Άγιε, μεγαλομάρτυς Δημήτριε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος
Παρασκευή 16 Οκτωβρίου 2009
ΣΟΒΑΡΗ ΕΠΕΜΒΑΣΗ ΚΑΡΔΙΑΣ ΓΙΑ ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΑ ΣΤΗΝ ΙΝΔΟΝΗΣΙΑ ΚΑΙ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΣΥΛΛΟΓΗΣ ΤΡΟΦΙΜΩΝ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΓΙΑ ΚΟΓΚΟ
http://ierapostoli.wordpress.com/2009/10/15/epeigouses_anakoinoseis/
Δύο επείγουσες ανακοινώσεις : Σοβαρή επέμβαση καρδιάς για πρεσβυτέρα στην Ινδονησία ( ανάγκη οικονομικής ενίσχυσης ). Ανακοίνωση συλλογής τροφίμων στη Θεσσαλονίκη για Κογκό.
Δύο επείγουσες ανακοινώσεις : Σοβαρή επέμβαση καρδιάς για πρεσβυτέρα στην Ινδονησία ( ανάγκη οικονομικής ενίσχυσης ). Ανακοίνωση συλλογής τροφίμων στη Θεσσαλονίκη για Κογκό.
Πέμπτη 15 Οκτωβρίου 2009
Τρίτη 13 Οκτωβρίου 2009
ΑΓΙΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ. ΝΑ ΜΗΝ ΚΟΙΝΩΝΟΥΜΕ ΑΝΑΞΙΩΣ
Αφιερωμένο στους πεντηκοστιανούς – θύματα του διαστρεβλωτή πεντηκοστιανού “πατρολόγου”. ΑΥΤΑ ΤΑ ΠΑΤΕΡΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ δεν θα σας τα παρουσιάσει ποτέ αγαπητοί!
Το παρακάτω απόσπασμα της ΠΒ ομιλίας του Αγίου Χρυσοστόμου στο Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον, είναι αντιγραφή από τον δωδέκατο τόμο της συλλογής ΕΠΕ (ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΑΤΕΡΕΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ [ΠΑΤΕΡΙΚΑΙ ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΠΑΛΑΜΑΣ»]), σελίδες 213-221.
αναδημοσίευση από τη σελίδα του π.Μελετίου Βαδραχανη
«Δι’ αυτό πρέπει από παντού να γρηγορώμεν· διότι δεν είναι μικρά η τιμωρία δι’ όσους μετέχουν εις τα μυστήρια αναξίως. Σκέψου πώς αγανακτείς εναντίον του προδότου, εναντίον εκείνων που τον εσταύρωσαν. Πρόσεξε όμως μήπως και συ γίνης ένοχος του σώματος και του αίματος του Χριστού. Εκείνοι κατέσφαξαν το πανάγιον σώμα, συ δε το δέχεσαι με ακάθαρτον ψυχήν ύστερα από τόσας ευεργεσίας. Ούτε βεβαίως του ήρεσε να γίνη άνθρωπος, να ραπισθή και να σφαγή, αλλά και να συμφύρη τον εαυτόν Του μαζί μας. Και όχι μόνον με την πίστιν, αλλά και εις την πραγματικότητα μας κάμνει σώμα ιδικόν Του.
Διατί λοιπόν δεν έπρεπε να είναι καθαρώτερος εκείνος ο οποίος απολαμβάνει αυτήν την θυσίαν; Από ποιαν ηλιακήν ακτίνα (δεν πρέπει να είναι καθαρώτερο) το χέρι το οποίο κατακόπτει αυτήν την σάρκα, το στόμα το οποίον γεμίζει με πυρ πνευματικόν, η γλώσσα η οποία κοκκινίζει με το πιο φρικτόν αίμα; Σκέψου ποιας τιμής ηξιώθης; ποιαν τράπεζαν απολαμβάνεις! Εκείνο το οποίον οι άγγελοι όταν το βλέπουν φρίττουν και δεν τολμούν να το ατενίσουν χωρίς δέος, εξ αιτίας της λάμψεως η οποία εκπέμπεται από εκεί, με αυτό εμείς τρεφόμεθα, με αυτό συμφυρόμεθα και έχομεν γίνει εμείς ένα σώμα Χριστού και μια σάρκα.
«Ποιος θα διαλαλήση τας εξουσίας του Κυρίου; Ποιος θα κάμη να ακουσθούν όλαι αι δοξολογίαι Του;» (Ψαλμ. 105, 2)
… Και μια δι’ ημάς ας υπάρχη θλίψις, το να μη μετέχωμεν εις την τροφήν αυτήν. Δεν είναι έργα ανθρώπινης δυνάμεως όσα προτίθενται. Εκείνος ο οποίος έκαμεν αυτά τότε εις εκείνο το Δείπνον, αυτός τελεί και τώρα τα μυστήρια αυτά. Εμείς επέχομεν θέσιν υπηρετών· ενώ εκείνος που τα αγιάζει και τα μεταβάλλει είναι Αυτός.
Ας μη είναι λοιπόν κανείς Ιούδας παρών, κανείς φιλάργυρος. Εάν κανείς δεν είναι μαθητής Εκείνου, ας αποχωρήση· δεν τους δέχεται αυτούς η τράπεζα. Διότι «μαζί με τους μαθητάς μου εορτάζω το Πάσχα», λέγει. Η τράπεζα αυτή είναι η ίδια εκείνη και δεν έχει τίποτε το υποδεέστερον. Διότι εκείνην δεν την δημιουργεί ο Χριστός και αυτήν άνθρωπος· αλλά και αυτήν ο Ίδιος. Αυτό είναι εκείνο το υπερώον, όπου ήσαν τότε συγκεντρωμένοι. Από εδώ εξήλθαν εις το όρος των Ελαιών.
… Κανείς απάνθρωπος ας μη προσέλθη, κανείς σκληρός και ανελέητος, κανείς τελείως ακάθαρτος.
Αυτά τα λέγω εις σας που μεταλαμβάνετε και εις σας οι οποίοι διακονείτε εις τα μυστήρια. Διότι θεωρώ αναγκαίον να ομιλήσω και προς σας, δια να παρέχετε αυτά τα δώρα με πολλήν προθυμίαν. Δεν είναι μικρά η ευθύνη σας, εάν επιτρέψετε εις κάποιον να μετάσχη της τραπέζης αυτής, ενώ γνωρίζετε ότι έχει κάνει κάποιαν πονηρίαν. Το αίμα αυτού θα ζητηθή από τας ιδικάς σας χείρας. Και αν ακόμη είναι στρατηγός, ή ύπαρχος, ή ακόμη ο ίδιος ο βασιλεύς, και προσέρχεται αναξίως, εμπόδισέ τον· έχεις μεγαλυτέραν από εκείνον ισχύν.
Συ όμως, εάν μεν σου είχαν εμπιστευθή να φυλάσσης μιαν πηγήν ύδατος καθαράν δια το ποίμνιον και έβλεπες ένα πρόβατον να έχη εις το στόμα του πολύν βούρκον, δεν θα το άφηνες να σκύψη κάτω και να θολώση την πηγήν· τώρα όμως σου έχει ανατεθή η φύλαξις πηγής, όχι ύδατος αλλά αίματος και πνεύματος, και ενώ βλέπεις να προσέρχωνται μερικοί έχοντες αμαρτίαν χειροτέραν από χώμα και βούρκον, δεν αγανακτείς ούτε τους εμποδίζεις; Ποιαν λοιπόν συγγνώμην ημπορείς να έχης; Δι’ αυτό ο Θεός σας ετίμησε με αυτήν την τιμήν, δια να διακρίνετε αυτά. Αυτό είναι η αξία σας, αυτό η ασφάλειά σας, αυτό η αμοιβή σας όλη, και όχι να περιφέρεσθε φέροντες λευκόν και γυαλιστερόν χιτωνίσκον.
Και από πού γνωρίζω, λέγει, τον δείνα και τον δείνα; Δεν ομιλώ δια τους αγνώστους, αλλά δια τους γνωστούς. Να ειπώ κάτι πιο φρικώδες; Δεν είναι τόσον κακόν να ευρίσκωνται μέσα εις τον ναόν οι αποπατούντες, όσον αυτοί, οι οποίοι, λέγει ο Παύλος, ότι κατεπάτησαν τον Χριστόν, και το αίμα της Διαθήκης το θεωρούν κοινόν και υβρίζουν την χάριν του Πνεύματος (Εβρ. 10, 29). Διότι είναι χειρότερος από δαιμονισμένον αυτός που έχει αμαρτήσει και προσέρχεται εις την κοινωνίαν. Διότι εκείνοι μεν, επειδή είναι δαιμονισμένοι, δεν τιμωρούνται· αυτοί δε, όταν προσέρχωνται αναξίως, παραδίδονται εις αιωνίαν τιμωρίαν.
Ας μη απομακρύνωμεν μόνον αυτούς λοιπόν, αλλά γενικώς όλους εκείνους τους οποίος βλέπομεν να προσέρχωνται αναξίως. Κανείς να μη κοινωνή από τους μη χριστιανούς. Να μη γίνεται δεκτός κανένας Ιούδας, δια να μη πάθη αυτά που έπαθεν ο Ιούδας. Σώμα Χριστού είναι και αυτό εδώ το πλήθος. Πρόσεχε λοιπόν, συ ο οποίος διακονείς τα μυστήρια, να μη παροξύνης τον Δεσπότην με το να μη καθαρίζης το σώμα αυτό· μη δίδης ξίφος αντί της τροφής.
Αλλά και αν ακόμη εκείνος έρχεται να συμμετάση εις τα μυστήρια από άγνοιαν, εμπόδισέ τον, μη τον φοβηθής. Φοβήσου τον Θεόν και όχι τον άνθρωπον. Αν φοβηθής άνθρωπον, θα γίνης καταγέλαστος και από αυτόν· ενώ εάν φοβηθής τον Θεόν, θα γίνης σεβαστός και εις τους ανθρώπους. Εάν δε συ δεν τολμάς, φέρε μου τον εις εμένα. Δεν θα επιτρέψω να γίνωνται τέτοια. Προτιμώ να αποχωρισθώ την ψυχήν μου, παρά να μεταδώσω το αίμα του Δεσπότου αναξίως. Και προτιμώ να χύσω το αίμα το ιδικό μου, παρά να μεταδώσω αίμα τόσον φρικώδες εκεί που δεν πρέπει. Εάν δε κάποιος δεν αντελήφθη τον αμαρτωλόν αφού κατέβαλε πολλήν προσπάθειαν, δεν είναι έγκλημα. Διότι αυτά τα είπα δια τους φανερούς. Διότι εάν διορθώσωμεν αυτούς, και τους αγνώστους γρήγορα θα μας τους γνωρίση ο Θεός· ενώ εάν αφήσωμεν αυτούς, διατί να μας κάνη γνωστούς εκείνους;
Αυτά δε τα λέγω, όχι δια να εμποδίζωμεν και να αποκόπτωμεν μόνον, αλλά και δια να τους επαναφέρωμεν αφού τους διορθώσαμεν, και δια να τους φροντίζωμεν. Διότι έτσι μόνον και ο Θεός θα μας συγχωρήση και πολλούς που μεταλαμβάνουν επαξίως θα εύρωμεν, και δια την ιδικήν μας προσπάθειαν, αλλά και δια την φροντίδα υπέρ των άλλων θα απολαύσωμεν πολύν μισθόν· τον οποίον είθε όλοι ημείς να επιτύχωμεν με την χάριν και φιλανθρωπίαν του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, εις τον οποίον ανήκει η δόξα αιωνίως. Αμήν.»
ΜΕΛΕΤΙΟΣ ΑΠ. ΒΑΔΡΑΧΑΝΗΣ
ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ
ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΟΝ ΕΓΚΟΛΠΙΟΝ
Το παρακάτω απόσπασμα της ΠΒ ομιλίας του Αγίου Χρυσοστόμου στο Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον, είναι αντιγραφή από τον δωδέκατο τόμο της συλλογής ΕΠΕ (ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΑΤΕΡΕΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ [ΠΑΤΕΡΙΚΑΙ ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΠΑΛΑΜΑΣ»]), σελίδες 213-221.
αναδημοσίευση από τη σελίδα του π.Μελετίου Βαδραχανη
«Δι’ αυτό πρέπει από παντού να γρηγορώμεν· διότι δεν είναι μικρά η τιμωρία δι’ όσους μετέχουν εις τα μυστήρια αναξίως. Σκέψου πώς αγανακτείς εναντίον του προδότου, εναντίον εκείνων που τον εσταύρωσαν. Πρόσεξε όμως μήπως και συ γίνης ένοχος του σώματος και του αίματος του Χριστού. Εκείνοι κατέσφαξαν το πανάγιον σώμα, συ δε το δέχεσαι με ακάθαρτον ψυχήν ύστερα από τόσας ευεργεσίας. Ούτε βεβαίως του ήρεσε να γίνη άνθρωπος, να ραπισθή και να σφαγή, αλλά και να συμφύρη τον εαυτόν Του μαζί μας. Και όχι μόνον με την πίστιν, αλλά και εις την πραγματικότητα μας κάμνει σώμα ιδικόν Του.
Διατί λοιπόν δεν έπρεπε να είναι καθαρώτερος εκείνος ο οποίος απολαμβάνει αυτήν την θυσίαν; Από ποιαν ηλιακήν ακτίνα (δεν πρέπει να είναι καθαρώτερο) το χέρι το οποίο κατακόπτει αυτήν την σάρκα, το στόμα το οποίον γεμίζει με πυρ πνευματικόν, η γλώσσα η οποία κοκκινίζει με το πιο φρικτόν αίμα; Σκέψου ποιας τιμής ηξιώθης; ποιαν τράπεζαν απολαμβάνεις! Εκείνο το οποίον οι άγγελοι όταν το βλέπουν φρίττουν και δεν τολμούν να το ατενίσουν χωρίς δέος, εξ αιτίας της λάμψεως η οποία εκπέμπεται από εκεί, με αυτό εμείς τρεφόμεθα, με αυτό συμφυρόμεθα και έχομεν γίνει εμείς ένα σώμα Χριστού και μια σάρκα.
«Ποιος θα διαλαλήση τας εξουσίας του Κυρίου; Ποιος θα κάμη να ακουσθούν όλαι αι δοξολογίαι Του;» (Ψαλμ. 105, 2)
… Και μια δι’ ημάς ας υπάρχη θλίψις, το να μη μετέχωμεν εις την τροφήν αυτήν. Δεν είναι έργα ανθρώπινης δυνάμεως όσα προτίθενται. Εκείνος ο οποίος έκαμεν αυτά τότε εις εκείνο το Δείπνον, αυτός τελεί και τώρα τα μυστήρια αυτά. Εμείς επέχομεν θέσιν υπηρετών· ενώ εκείνος που τα αγιάζει και τα μεταβάλλει είναι Αυτός.
Ας μη είναι λοιπόν κανείς Ιούδας παρών, κανείς φιλάργυρος. Εάν κανείς δεν είναι μαθητής Εκείνου, ας αποχωρήση· δεν τους δέχεται αυτούς η τράπεζα. Διότι «μαζί με τους μαθητάς μου εορτάζω το Πάσχα», λέγει. Η τράπεζα αυτή είναι η ίδια εκείνη και δεν έχει τίποτε το υποδεέστερον. Διότι εκείνην δεν την δημιουργεί ο Χριστός και αυτήν άνθρωπος· αλλά και αυτήν ο Ίδιος. Αυτό είναι εκείνο το υπερώον, όπου ήσαν τότε συγκεντρωμένοι. Από εδώ εξήλθαν εις το όρος των Ελαιών.
… Κανείς απάνθρωπος ας μη προσέλθη, κανείς σκληρός και ανελέητος, κανείς τελείως ακάθαρτος.
Αυτά τα λέγω εις σας που μεταλαμβάνετε και εις σας οι οποίοι διακονείτε εις τα μυστήρια. Διότι θεωρώ αναγκαίον να ομιλήσω και προς σας, δια να παρέχετε αυτά τα δώρα με πολλήν προθυμίαν. Δεν είναι μικρά η ευθύνη σας, εάν επιτρέψετε εις κάποιον να μετάσχη της τραπέζης αυτής, ενώ γνωρίζετε ότι έχει κάνει κάποιαν πονηρίαν. Το αίμα αυτού θα ζητηθή από τας ιδικάς σας χείρας. Και αν ακόμη είναι στρατηγός, ή ύπαρχος, ή ακόμη ο ίδιος ο βασιλεύς, και προσέρχεται αναξίως, εμπόδισέ τον· έχεις μεγαλυτέραν από εκείνον ισχύν.
Συ όμως, εάν μεν σου είχαν εμπιστευθή να φυλάσσης μιαν πηγήν ύδατος καθαράν δια το ποίμνιον και έβλεπες ένα πρόβατον να έχη εις το στόμα του πολύν βούρκον, δεν θα το άφηνες να σκύψη κάτω και να θολώση την πηγήν· τώρα όμως σου έχει ανατεθή η φύλαξις πηγής, όχι ύδατος αλλά αίματος και πνεύματος, και ενώ βλέπεις να προσέρχωνται μερικοί έχοντες αμαρτίαν χειροτέραν από χώμα και βούρκον, δεν αγανακτείς ούτε τους εμποδίζεις; Ποιαν λοιπόν συγγνώμην ημπορείς να έχης; Δι’ αυτό ο Θεός σας ετίμησε με αυτήν την τιμήν, δια να διακρίνετε αυτά. Αυτό είναι η αξία σας, αυτό η ασφάλειά σας, αυτό η αμοιβή σας όλη, και όχι να περιφέρεσθε φέροντες λευκόν και γυαλιστερόν χιτωνίσκον.
Και από πού γνωρίζω, λέγει, τον δείνα και τον δείνα; Δεν ομιλώ δια τους αγνώστους, αλλά δια τους γνωστούς. Να ειπώ κάτι πιο φρικώδες; Δεν είναι τόσον κακόν να ευρίσκωνται μέσα εις τον ναόν οι αποπατούντες, όσον αυτοί, οι οποίοι, λέγει ο Παύλος, ότι κατεπάτησαν τον Χριστόν, και το αίμα της Διαθήκης το θεωρούν κοινόν και υβρίζουν την χάριν του Πνεύματος (Εβρ. 10, 29). Διότι είναι χειρότερος από δαιμονισμένον αυτός που έχει αμαρτήσει και προσέρχεται εις την κοινωνίαν. Διότι εκείνοι μεν, επειδή είναι δαιμονισμένοι, δεν τιμωρούνται· αυτοί δε, όταν προσέρχωνται αναξίως, παραδίδονται εις αιωνίαν τιμωρίαν.
Ας μη απομακρύνωμεν μόνον αυτούς λοιπόν, αλλά γενικώς όλους εκείνους τους οποίος βλέπομεν να προσέρχωνται αναξίως. Κανείς να μη κοινωνή από τους μη χριστιανούς. Να μη γίνεται δεκτός κανένας Ιούδας, δια να μη πάθη αυτά που έπαθεν ο Ιούδας. Σώμα Χριστού είναι και αυτό εδώ το πλήθος. Πρόσεχε λοιπόν, συ ο οποίος διακονείς τα μυστήρια, να μη παροξύνης τον Δεσπότην με το να μη καθαρίζης το σώμα αυτό· μη δίδης ξίφος αντί της τροφής.
Αλλά και αν ακόμη εκείνος έρχεται να συμμετάση εις τα μυστήρια από άγνοιαν, εμπόδισέ τον, μη τον φοβηθής. Φοβήσου τον Θεόν και όχι τον άνθρωπον. Αν φοβηθής άνθρωπον, θα γίνης καταγέλαστος και από αυτόν· ενώ εάν φοβηθής τον Θεόν, θα γίνης σεβαστός και εις τους ανθρώπους. Εάν δε συ δεν τολμάς, φέρε μου τον εις εμένα. Δεν θα επιτρέψω να γίνωνται τέτοια. Προτιμώ να αποχωρισθώ την ψυχήν μου, παρά να μεταδώσω το αίμα του Δεσπότου αναξίως. Και προτιμώ να χύσω το αίμα το ιδικό μου, παρά να μεταδώσω αίμα τόσον φρικώδες εκεί που δεν πρέπει. Εάν δε κάποιος δεν αντελήφθη τον αμαρτωλόν αφού κατέβαλε πολλήν προσπάθειαν, δεν είναι έγκλημα. Διότι αυτά τα είπα δια τους φανερούς. Διότι εάν διορθώσωμεν αυτούς, και τους αγνώστους γρήγορα θα μας τους γνωρίση ο Θεός· ενώ εάν αφήσωμεν αυτούς, διατί να μας κάνη γνωστούς εκείνους;
Αυτά δε τα λέγω, όχι δια να εμποδίζωμεν και να αποκόπτωμεν μόνον, αλλά και δια να τους επαναφέρωμεν αφού τους διορθώσαμεν, και δια να τους φροντίζωμεν. Διότι έτσι μόνον και ο Θεός θα μας συγχωρήση και πολλούς που μεταλαμβάνουν επαξίως θα εύρωμεν, και δια την ιδικήν μας προσπάθειαν, αλλά και δια την φροντίδα υπέρ των άλλων θα απολαύσωμεν πολύν μισθόν· τον οποίον είθε όλοι ημείς να επιτύχωμεν με την χάριν και φιλανθρωπίαν του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, εις τον οποίον ανήκει η δόξα αιωνίως. Αμήν.»
ΜΕΛΕΤΙΟΣ ΑΠ. ΒΑΔΡΑΧΑΝΗΣ
ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ
ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΟΝ ΕΓΚΟΛΠΙΟΝ
Πέμπτη 8 Οκτωβρίου 2009
''ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΤΕ, ΠΟΙΑ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΠΟΦΑΣΗ;''
Δημοσιεύθηκε επιστολή του Οικουμενικού Πατριάρχου[1] απευθυνομένη προς τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών με τη οποία ο Πατριάρχης διαμαρτύρεται εντόνως για την σύνταξη και κυκλοφορία της «Ομολογίας Πίστεως κατά του Οικουμενισμού», η οποία έχει υπογραφεί από πλήθος λαϊκών και κληρικών και από ορισμένους Αρχιερείς. Ο Παναγιώτατος δεν απαντά επί της ουσίας της Ομολογίας, αλλά μέμφεται τους συντάκτες και υπογράψαντες, επειδή:
1. στην Ομολογία αναγράφεται, κατά τον Οικουμενικό Πατριάρχη, ότι «πάντες οι επικοινωνούντες προς τους ετεροδόξους … θέτουν εαυτούς αυτομάτως εκτός Εκκλησίας».
2. όσοι αρνούνται το διαχριστιανικό διάλογο, αντιτίθενται εις «συνοδικάς αποφάσεις πασών ανεξαιρέτως των Ορθοδόξων Εκκλησιών, περιλαμβανομένης και της καθ’ Υμάς Αγιωτάτης Εκκλησίας της Ελλάδος, ως είναι η ομόφωνος απόφασις της Γ΄ Προσυνοδικής Πανορθοδόξου Διασκέψεως (1986)».
Α. Όμως:
1. Το κείμενο της ομολογίας πουθενά δε λέει ότι είναι αξιοκατάκριτοι «πάντες οι επικοινωνούντες προς τους ετεροδόξους», αλλά όσοι αποδέχονται και κηρύσσουν πράξει και λόγω την «παναίρεση» – κατά τον π. Ι. Πόποβιτς – του Οικουμενισμού ! Επίσης, η Ομολογία πουθενά δε λέει ότι και αυτοί ακόμα οι οικουμενιστές «θέτουν εαυτούς αυτομάτως εκτός Εκκλησίας», όπως αναφέρει ο Πατριάρχης στην επιστολή Του ! Άλλωστε οι συντάκτες της «Ομολογίας», ως εντρυφείς θεολόγοι γνωρίζουν πολύ καλά ότι δε νοείται έξοδος από την Εκκλησία «αυτομάτως» ! Η «Ομολογία» επί λέξει αναφέρει : «θέτοντας ουσιαστικώς εαυτούς εκτός Εκκλησίας» (παράγραφος 8). Παρέλκει η ανάλυση της τεράστιας διαφοράς μεταξύ του «αυτομάτως» και του «ουσιαστικώς» !
2. Αναφέρει ο Οικουμενικός Πατριάρχης ότι «τας μετά των ετεροδόξων επαφάς εγκρίνουν δια συνοδικών αποφάσεων πάσαι αι Ορθόδοξοι Εκκλησίαι» και κατά συνέπεια όσοι ασκούν κριτική στα συμβαίνοντα στο διάλογο αντιτίθενται σε Πανορθόδοξες αποφάσεις !
Ας μας επιτραπεί – με όλο το σεβασμό μας στον Πατριάρχη του Γένους – να ρωτήσουμε και δημοσίως, διότι σε κατ’ ιδίαν επιστολές δε δίδονται απαντήσεις από τους αρμοδίους του Θρόνου :
a. Ποια «Πανορθόδοξη απόφαση» κατήργησε την εγκύκλιο της περί τον Πατριάρχη Αθηναγόρα Συνόδου του Οικουμ. Πατριαρχείου με την οποία καταδικάζονταν απερίφραστα οι συμπροσευχές ως «αντικείμεναι προς τους ιερούς κανόνας και αμβλύνουσαι την ομολογιακήν ευθιξίαν των Ορθοδόξων» ; Είναι σύμφωνη με αυτή την εγκύκλιο της Ι. Συνόδου του Πατριαρχείου η σημερινή συμπεριφορά τινών στο θέμα των συμπροσευχών ;
b. Ποια «Πανορθόδοξη απόφαση» επέτρεψε στον Πάπα όχι απλώς να παρίσταται, αλλά ενδεδυμένος με τα άμφιά του να λαμβάνει σχεδόν ενεργό μέρος σε Πατριαρχική Θ. Λειτουργία;
c. Ποια «Πανορθόδοξη απόφαση» υποχρέωσε τον Οικουμενικό Πατριάρχη να δώσει και να λάβει λειτουργικό ασπασμό με τον Πάπα κατά τη Θ. Ευχαριστία της Θρονικής Εορτής το 2006 ;
d. Ποια «Πανορθόδοξη απόφαση» έδωσε άδεια στον Πάπα να προσευχηθεί εκ μέρους του Ορθοδόξου πληρώματος με το «Πάτερ ημών» στην επισημότερη (ας επιτραπεί) Θ. Λειτουργία στον Πατριαρχικό Ναό ;
e. Ποια «Πανορθόδοξη απόφαση» παραχώρησε στον Πάπα το βήμα του Πατριαρχικού Ναού για να κηρύξει «γυμνή τη κεφαλή» το παπικό πρωτείο ; Από το βήμα των Αγίων Αλεξάνδρου, Γρηγορίου, Χρυσοστόμου, Φωτίου, Φιλοθέου να διακηρύσσεται η πλάνη ! Δεν είναι βεβήλωση αυτό ;
f. Ποια «Πανορθόδοξη απόφαση» αποφάσισε να υμνηθεί ο εμμένων εν τη αιρέσει Πάπας ως «σεπτός Ποιμένας και Πρόεδρος» και μάλιστα εντός του Πατριαρχικού Ναού και παρουσία του Πατριάρχου ;
g. Ποια «Πανορθόδοξη απόφαση» επέτρεψε να υμνηθεί από την Πρωτόθρονη Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως η αίρεση του Παπισμού ως «Εκκλησία σεπτή, Καθέδρα του Πέτρου» και μάλιστα εντός του Πατριαρχικού Ναού και παρουσία του Πατριάρχου ;
h. Ποια «Πανορθόδοξη απόφαση» κατήργησε τους 16 Ιερούς Κανόνες (Αγ. Πατέρων, Τοπικών και Οικουμενικών Συνόδων), απεφάνθη ότι επιτρέπονται στο εξής οι συμπροσευχές με αιρετικούς και δεν συνιστούν πλέον κανονικό παράπτωμα ;
i. Ποια «Πανορθόδοξη απόφαση» ενέκρινε τη σύνταξη κανονισμού για την «ομολογιακή» ή «διομολογιακή» κοινή προσευχή στις συναντήσεις του ΠΣΕ ;
j. Ποια «Πανορθόδοξη απόφαση» επικρότησε το προκλητικό κείμενο της Θ΄ ΓΣ του ΠΣΕ στο Porto Alegre (2006), σύμφωνα με το οποίο «κάθε εκκλησία (από τις 340 προτεσταντικές ομάδες του ΠΣΕ) είναι Εκκλησία καθολική, αλλά όχι στην ολότητά της. Κάθε εκκλησία εκπληρώνει την καθολικότητά της, όταν είναι σε κοινωνία με τις άλλες εκκλησίες» ! Επίσης στο ίδιο κείμενο αναγνωρίστηκε εκκλησιαστική υπόσταση σε όλες τις προτεσταντικές αιρετικές «εκκλησίες» του Π.Σ.Ε. και έγινε αποδεκτό ότι η πληθώρα των κακοδοξιών και των πλανών τους, είναι «διαφορετικοί τρόποι διατύπωσης της ίδιας Πίστης» και «ποικιλία Χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος»! Είναι δυνατόν να υπάρχει Πανορθόδοξη έγκριση για τις βλασφημίες αυτές ; …
k. Ποια «Πανορθόδοξη απόφαση» εξουσιοδότησε τον Οικουμενικό Πατριάρχη να προσφέρει Άγιο Ποτήριο στον Ουνίτη Αρχιεπίσκοπο Αθηνών ; Δεν έχει καταδικαστεί η Ουνία απερίφραστα σε «συνοδικάς αποφάσεις πασών ανεξαιρέτως των Ορθοδόξων Εκκλησιών, … ως είναι η ομόφωνος απόφασις της Γ΄ Προσυνοδικής Πανορθοδόξου Διασκέψεως (1986)» ; Γιατί περιφρονούνται έτσι ωμά οι ομόφωνες Πανορθόδοξες Αποφάσεις που ρητά καταδικάζουν την Ουνία ; Γιατί αυτή η επιλεκτική χρήση των «Πανορθοδόξων αποφάσεων» ;
Επιπλέον :
I. Δε σκέφτηκε ο Πατριάρχης μας ότι αυτό το Άγ. Ποτήριο που προσέφερε ως δώρο στον Ουνίτη Αρχιεπίσκοπο είναι πικρό ποτήρι για την Εκκλησία της Ελλάδος, αλλά και για τις λοιπές Ορθόδοξες Εκκλησίες που ακόμα και σήμερα στενάζουν από τις μεθοδεύσεις των Ουνιτών ; Πώς θα ακούσουν οι δεινοπαθήσαντες και δεινοπαθούντες από την Ουνία αδελφοί μας στην Αν. Ευρώπη αλλά και τη Μ. Ανατολή την ενέργεια αυτή του Πατριάρχου μας ; Δεν αποτελεί πρόκληση στην Πανορθόδοξη ενότητα ;
II. Πως θα αισθανόταν ο Πατριάρχης μας αν ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών προσέφερε Αγ. Ποτήριο στον παπα-Ευθύμ ;! [2] (συγγνώμη για τη σκληρότητα του λόγου !)
Και τα ερωτήματα αυτά δεν έχουν τέλος … αλλά ούτε και απαντήσεις …
Αυτά τα λίγα για να πάψει η δικαιολογία περί των δήθεν «πανορθοδόξων αποφάσεων» ! Μακάρι οι πρωτοστατούντες σήμερα στο διάλογο να σέβονταν και να τηρούσαν όλες τις πανορθόδοξες αποφάσεις! Όλες όμως, όχι κατ’ επιλογήν ! Διότι ποτέ και καμία Πανορθόδοξη Σύνοδος δεν αλλοίωσε την Ορθόδοξη εκκλησιολογία, δεν κατήργησε Ι. Κανόνες επικυρωμένους από τρεις Οικουμενικές Συνόδους και δεν έδωσε σε κανένα το δικαίωμα αθετήσεως της εκκλησιαστικής παραδόσεως και τάξεως, όπως πολλάκις συμβαίνει σήμερα στον οικουμενικό χώρο. Αν ποτέ συνέβαινε αυτό, τότε, η οποιαδήποτε – ακόμα και «Πανορθόδοξη» – Σύνοδος θα αυτοαναιρείτο και θα μετατρεπόταν σε «συνέδριο ανόμων» και «συναγωγή πονηρευομένων». Άλλωστε η «οικουμενικότης» ή η «ληστρικότης» μιας συνόδου δεν προσδιορίζεται από τον αριθμό και την εκπροσώπηση των συμμετεχόντων, αλλά πρωτίστως από τις αποφάσεις της !
Β. Κατά συνέπεια, όσοι κατηγορούν τους ασκούντες κριτική στα των διαλόγων ότι τάχα είναι εναντίον του διαλόγου, αν δεν συκοφαντούν διαστρέφοντας συνειδητά την πραγματικότητα, κάνουν πολύ μεγάλο λάθος !
Διότι, ΟΧΙ ! ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΟΥ ! Δε νοείται Ορθόδοξος που να αρνείται το διάλογο. Διότι πρώτος ο ίδιος ο Χριστός μας διαλέγεται με τους αμαρτωλούς. Αλλά, ας προσέξουμε, είναι ο ίδιος ο Χριστός μας που ταυτόχρονα αρνήθηκε το διάλογο. Αρνήθηκε να διαλεχθεί παρ’ ότι προκλήθηκε. Αρνήθηκε να κάνει διάλογο με τον Πιλάτο, τους Αρχιερείς του Μ. Συνεδρίου και τον βασιλέα Ηρώδη !
Συμφωνούμε λοιπόν με το διάλογο, όπως ο Κύριός μας !
Αντιτιθέμεθα όμως στο διάλογο, όπως ο ίδιος ο Κύριός μας. Όταν δεν πληρούνται κάποιες σαφώς καθορισμένες από την εκκλησιαστική Παράδοση προϋποθέσεις. Αντιτιθέμεθα λοιπόν στο διάλογο, στο «ανούσιο παίγνιο», κατά την καταγγελία του επί 20ετία συμπροέδρου, Αρχιεπισκόπου Αυστραλίας Στυλιανού, όπως αυτός διεξάγεται σήμερα. Αναφέρω τρία μόνο σημεία :
1. Συστηματική περιφρόνηση της εκκλησιαστικής παραδόσεως με τις ολοένα αυξανόμενες και εντεινόμενες συμπροσευχές ! Ξεπεράσαμε τις απλές συμπροσευχές και πηγαίνουμε ολοταχώς σε συλλείτουργα - για την ώρα ατελή … Και το χειρότερο : προσπαθούμε να επιβάλουμε την ανομία μας ως νόμο του Θεού (βλ. γνωμοδότηση Φειδά για τις συμπροσευχές) !
2. Κάποιοι «επαγγελματίες» (σύμφωνα με τον καθηγητή Βέλτση) του διαλόγου αποφασίζουν ερήμην του λαού του Θεού (λαϊκών και κληρικών), ακόμα ερήμην και αυτών των Συνόδων των Αυτοκεφάλων Εκκλησιών.
Παράδειγμα : έξι Αυτοκέφαλες Εκκλησίες, δηλ περίπου η μισή Ορθοδοξία ! (Πατριαρχείο Ιεροσολύμων, Εκκλησία Σερβίας, Βουλγαρίας, Γεωργίας, Ελλάδος, Τσεχίας και Σλοβακίας) δεν συμμετείχαν και εν Συνόδω καταδίκασαν το κείμενο της συμφωνίας του Balamand (Ζ΄ συνάντηση Μικτής Επιτροπής-1993) ως απαράδεκτο εξ απόψεως Ορθοδόξου, ξένο προς την Ορθόδοξη Παράδοση και αντίθετο με τις αποφάσεις των Πανορθοδόξων Διασκέψεων (βλ. την από 8.12.1994 επιστολή της Ι. Συνόδου Εκκλησίας της Ελλάδος προς τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο) ! Και όμως, δεν συγκινήθηκε ουδείς των «επαγγελματιών» και ο διάλογος συνεχίζεται, με τους Ορθοδόξους αντιπροσώπους να θεωρούν το κείμενο αυτό έγκυρο και ως βάση συζητήσεως στην πορεία του διαλόγου ! Δείχνει αυτή η συμπεριφορά σεβασμό στις Συνόδους των έξι Αυτοκεφάλων Εκκλησιών; Μήπως δείχνει αυτή η συμπεριφορά σεβασμό στην Πανορθόδοξη ενότητα ;
3. Σε Πανορθόδοξες αποφάσεις καταδικάζεται επανειλημμένως η Ουνία. Και όμως στο διάλογο συμμετέχουν και … Ουνίτες ! Πού υπάρχει λοιπόν σεβασμός στις Πανορθόδοξες αποφάσεις στο διάλογο, όπως διεξάγεται σήμερα ;
Ποιος, επομένως, περιφρονεί τις Πανορθόδοξες αποφάσεις ; Οι ασκούντες κριτική με θεολογικό λόγο, ή οι συμπράττοντες σε «ανούσιο παίγνιο» ;
Γ. Κάποιοι διαμαρτυρήθηκαν διότι, όπως είπαν, η Ομολογία Πίστεως τους … «εξωεκκλησιάζει» !
Όμως ας προσέξουμε όλοι καλά :
1. Κανένας ας μην ανησυχεί, ας μη θορυβείται, διότι ουδείς «εξωεκκλησιάζεται» με υπογραφές ! Όσες υπογραφές και αν μαζέψουμε και λαϊκών και κληρικών και Αρχιερέων !
2. Κανένας όμως ας μην εφησυχάζει ότι τάχα με τις υπογραφές του μπορεί να «εξωεκκλησιάσει» κάποιους και έτσι να ξεμπερδέψει με τις διαμαρτυρίες τους ! Η οποιαδήποτε φίμωση της άλλης άποψης δεν μπορεί να γίνει σήμερα αποδεκτή ούτε στην Εκκλησία ούτε στην κοινωνία μας !
3. Ο καθένας μας όμως ας γρηγορεί, διότι υπάρχει κίνδυνος να «εξωεκκλησιασθεί» μόνος του, όχι «αυτομάτως»(!) αλλά «ουσιαστικώς» εξ αιτίας των λόγων και της συμπεριφοράς του. Η επισημοποίησή του «εξωεκκλησιασμού» μπορεί να καθυστερήσει ή και να μην εκφραστεί σε αυτή τη ζωή ! Στην άλλη ζωή όμως τι γίνεται ;
Ας μη ξεχνάμε την περίπτωση του Αγ. Μαξίμου του Ομολογητού : απλός μοναχός πολέμησε για την πίστη και την παράδοση της Εκκλησίας μας με ολόκληρη σχεδόν την Πενταρχία (Πατριάρχες Ρώμης, Κωνσταντινουπόλεως, Αλεξανδρείας και Αντιοχείας), την «επίσημη» «Εκκλησία», που είχε υποταχθεί στην αίρεση ! Κανένα δεν «εξωεκκλησίασε» . τον «εξωεκκλησίασαν», αντίθετα, οι ισχυροί κατά κόσμον Πατριάρχες κλπ και πέθανε εξόριστος ! Αλλά έρχεται μετά θάνατον η Στ΄ Οικουμενική Σύνοδος και στηρίζεται στη θεολογία του απλού μοναχού Μαξίμου και δικαιώνει τον απλό μοναχό Μάξιμο και καθαιρεί, καταδικάζει και αναθεματίζει ως αιρετικούς ΕΠΤΑ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΣ και άλλους Επισκόπους !
Για την ιστορία καταδικάστηκαν :
· ο Πάπας Ρώμης Ονώριος !
· οι 4 Οικουμενικοί Πατριάρχες Κωνσταντινουπόλεως : Σέργιος, Πύρρος, Παύλος Β΄ και Πέτρος !
· ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας Κύρος !
· ο Πατριάρχης Αντιοχείας Μακάριος ! και
· οι επίσκοποι Στέφανος, Πολυχρόνιος και Κωνσταντίνος !
Δ. Στο τέλος της επιστολής Του ο Οικουμενικός Πατριάρχης ζητά από τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και την περί αυτόν «τιμίαν Ιεραρχίαν όπως το ταχύτερον δυνατόν λάβη επισήμως θέσιν έναντι της φερομένης «Ομολογίας Πίστεως» και των υπογραψάντων αυτήν κληρικών αυτής» !
Είναι άξιον απορίας γιατί ο Οικουμενικός Πατριάρχης και η περί Αυτόν Σύνοδος ζητούν από την Εκκλησία της Ελλάδος να πάρει θέση και δεν επελήφθησαν οι ίδιοι «των υπογραψάντων κληρικών», όπως είχε γίνει παλαιότερα με τον αείμνηστο Χριστόδουλο ; Θα αποφεύγονταν έτσι πιθανά προβλήματα ενότητος στην Ιεραρχία μας !
· Αναμφίβολα είναι ιδιαίτερα λυπηρό να αντιμετωπίζει ο Πατέρας την αγωνία των παιδιών του ως εχθρική ενέργεια και να στέκεται «έναντι …των κληρικών», δηλ. των παιδιών του !
· Ιδιαίτερα λυπηρό ο Πατέρας να πρωτοστατεί στο διάλογο εκτός του σπιτιού, με όλη τη γειτονιά, τους εγγύς και τους μακράν, και να αρνείται συστηματικά να συζητήσει με τα παιδιά του τις δικαιολογημένες ή και αδικαιολόγητες έστω επιφυλάξεις τους !
· Ιδιαίτερα λυπηρό να διεξάγει «Θεολογικό Διάλογο» με τους ετεροδόξους και να αρνείται να διαλεχθεί με θεολογικό λόγο με τους ομοδόξους συν-διακόνους Του στο Σώμα του Χριστού !
· Ιδιαίτερα λυπηρό να ζητά τη λήψη μέτρων «έναντι» των παιδιών του – άραγε, ποίων μέτρων ; μήπως προληπτικής λογοκρισίας και φίμωσης της άλλης άποψης ; πού βρισκόμαστε !
Όμως, αλίμονο στον πατέρα που περιφρονεί την κραυγή αγωνίας των παιδιών του. Ο ίδιος κλονίζει στη συνείδησή τους το πατρικό κύρος. Και μη μας διαφεύγει ότι η πατρική αυθεντία δεν επιβάλλεται με τη φίμωση της κριτικής, αλλά εμπνέεται ακόμα και στα “άτακτα” παιδιά. Αν αυτό ισχύει στη βιολογική πατρότητα, πολλώ μάλλον έχει εφαρμογή στην πνευματική !
Πάντως, ας γίνει σε όλους απολύτως σαφές, ότι οι Αρχιερείς, οι Αγιορείτες και λοιποί Καθηγούμενοι με τις Αδελφότητές τους και άλλοι κληρικοί και μοναχοί και λαϊκοί από πολλές Ορθόδοξες Εκκλησίες που ενώπιον του Θεού και της συνειδήσεώς μας υπογράφοντας την «Ομολογία Πίστεως κατά του Οικουμενισμού» εκφράζουμε τη θλίψη και διαφωνία μας στη συστηματική περιφρόνηση της εκκλησιαστικής μας παραδόσεως που συντελείται στον οικουμενικό χώρο, είμαστε και θα παραμείνουμε μέλη της Εκκλησίας μας ό,τι και αν συμβεί ! Ακόμα και αν οι Πατέρες μας μας πικράνουν και μας αρνηθούν την πατρότητα με τη συμπεριφορά τους, θα παραμείνουμε μέλη της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας !
Δείτε ολόκληρη την επιστολή εδώ: http://www.oodegr.com/oode/papismos/eksagelies/poia_panorthodoksi_1.htm
1. στην Ομολογία αναγράφεται, κατά τον Οικουμενικό Πατριάρχη, ότι «πάντες οι επικοινωνούντες προς τους ετεροδόξους … θέτουν εαυτούς αυτομάτως εκτός Εκκλησίας».
2. όσοι αρνούνται το διαχριστιανικό διάλογο, αντιτίθενται εις «συνοδικάς αποφάσεις πασών ανεξαιρέτως των Ορθοδόξων Εκκλησιών, περιλαμβανομένης και της καθ’ Υμάς Αγιωτάτης Εκκλησίας της Ελλάδος, ως είναι η ομόφωνος απόφασις της Γ΄ Προσυνοδικής Πανορθοδόξου Διασκέψεως (1986)».
Α. Όμως:
1. Το κείμενο της ομολογίας πουθενά δε λέει ότι είναι αξιοκατάκριτοι «πάντες οι επικοινωνούντες προς τους ετεροδόξους», αλλά όσοι αποδέχονται και κηρύσσουν πράξει και λόγω την «παναίρεση» – κατά τον π. Ι. Πόποβιτς – του Οικουμενισμού ! Επίσης, η Ομολογία πουθενά δε λέει ότι και αυτοί ακόμα οι οικουμενιστές «θέτουν εαυτούς αυτομάτως εκτός Εκκλησίας», όπως αναφέρει ο Πατριάρχης στην επιστολή Του ! Άλλωστε οι συντάκτες της «Ομολογίας», ως εντρυφείς θεολόγοι γνωρίζουν πολύ καλά ότι δε νοείται έξοδος από την Εκκλησία «αυτομάτως» ! Η «Ομολογία» επί λέξει αναφέρει : «θέτοντας ουσιαστικώς εαυτούς εκτός Εκκλησίας» (παράγραφος 8). Παρέλκει η ανάλυση της τεράστιας διαφοράς μεταξύ του «αυτομάτως» και του «ουσιαστικώς» !
2. Αναφέρει ο Οικουμενικός Πατριάρχης ότι «τας μετά των ετεροδόξων επαφάς εγκρίνουν δια συνοδικών αποφάσεων πάσαι αι Ορθόδοξοι Εκκλησίαι» και κατά συνέπεια όσοι ασκούν κριτική στα συμβαίνοντα στο διάλογο αντιτίθενται σε Πανορθόδοξες αποφάσεις !
Ας μας επιτραπεί – με όλο το σεβασμό μας στον Πατριάρχη του Γένους – να ρωτήσουμε και δημοσίως, διότι σε κατ’ ιδίαν επιστολές δε δίδονται απαντήσεις από τους αρμοδίους του Θρόνου :
a. Ποια «Πανορθόδοξη απόφαση» κατήργησε την εγκύκλιο της περί τον Πατριάρχη Αθηναγόρα Συνόδου του Οικουμ. Πατριαρχείου με την οποία καταδικάζονταν απερίφραστα οι συμπροσευχές ως «αντικείμεναι προς τους ιερούς κανόνας και αμβλύνουσαι την ομολογιακήν ευθιξίαν των Ορθοδόξων» ; Είναι σύμφωνη με αυτή την εγκύκλιο της Ι. Συνόδου του Πατριαρχείου η σημερινή συμπεριφορά τινών στο θέμα των συμπροσευχών ;
b. Ποια «Πανορθόδοξη απόφαση» επέτρεψε στον Πάπα όχι απλώς να παρίσταται, αλλά ενδεδυμένος με τα άμφιά του να λαμβάνει σχεδόν ενεργό μέρος σε Πατριαρχική Θ. Λειτουργία;
c. Ποια «Πανορθόδοξη απόφαση» υποχρέωσε τον Οικουμενικό Πατριάρχη να δώσει και να λάβει λειτουργικό ασπασμό με τον Πάπα κατά τη Θ. Ευχαριστία της Θρονικής Εορτής το 2006 ;
d. Ποια «Πανορθόδοξη απόφαση» έδωσε άδεια στον Πάπα να προσευχηθεί εκ μέρους του Ορθοδόξου πληρώματος με το «Πάτερ ημών» στην επισημότερη (ας επιτραπεί) Θ. Λειτουργία στον Πατριαρχικό Ναό ;
e. Ποια «Πανορθόδοξη απόφαση» παραχώρησε στον Πάπα το βήμα του Πατριαρχικού Ναού για να κηρύξει «γυμνή τη κεφαλή» το παπικό πρωτείο ; Από το βήμα των Αγίων Αλεξάνδρου, Γρηγορίου, Χρυσοστόμου, Φωτίου, Φιλοθέου να διακηρύσσεται η πλάνη ! Δεν είναι βεβήλωση αυτό ;
f. Ποια «Πανορθόδοξη απόφαση» αποφάσισε να υμνηθεί ο εμμένων εν τη αιρέσει Πάπας ως «σεπτός Ποιμένας και Πρόεδρος» και μάλιστα εντός του Πατριαρχικού Ναού και παρουσία του Πατριάρχου ;
g. Ποια «Πανορθόδοξη απόφαση» επέτρεψε να υμνηθεί από την Πρωτόθρονη Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως η αίρεση του Παπισμού ως «Εκκλησία σεπτή, Καθέδρα του Πέτρου» και μάλιστα εντός του Πατριαρχικού Ναού και παρουσία του Πατριάρχου ;
h. Ποια «Πανορθόδοξη απόφαση» κατήργησε τους 16 Ιερούς Κανόνες (Αγ. Πατέρων, Τοπικών και Οικουμενικών Συνόδων), απεφάνθη ότι επιτρέπονται στο εξής οι συμπροσευχές με αιρετικούς και δεν συνιστούν πλέον κανονικό παράπτωμα ;
i. Ποια «Πανορθόδοξη απόφαση» ενέκρινε τη σύνταξη κανονισμού για την «ομολογιακή» ή «διομολογιακή» κοινή προσευχή στις συναντήσεις του ΠΣΕ ;
j. Ποια «Πανορθόδοξη απόφαση» επικρότησε το προκλητικό κείμενο της Θ΄ ΓΣ του ΠΣΕ στο Porto Alegre (2006), σύμφωνα με το οποίο «κάθε εκκλησία (από τις 340 προτεσταντικές ομάδες του ΠΣΕ) είναι Εκκλησία καθολική, αλλά όχι στην ολότητά της. Κάθε εκκλησία εκπληρώνει την καθολικότητά της, όταν είναι σε κοινωνία με τις άλλες εκκλησίες» ! Επίσης στο ίδιο κείμενο αναγνωρίστηκε εκκλησιαστική υπόσταση σε όλες τις προτεσταντικές αιρετικές «εκκλησίες» του Π.Σ.Ε. και έγινε αποδεκτό ότι η πληθώρα των κακοδοξιών και των πλανών τους, είναι «διαφορετικοί τρόποι διατύπωσης της ίδιας Πίστης» και «ποικιλία Χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος»! Είναι δυνατόν να υπάρχει Πανορθόδοξη έγκριση για τις βλασφημίες αυτές ; …
k. Ποια «Πανορθόδοξη απόφαση» εξουσιοδότησε τον Οικουμενικό Πατριάρχη να προσφέρει Άγιο Ποτήριο στον Ουνίτη Αρχιεπίσκοπο Αθηνών ; Δεν έχει καταδικαστεί η Ουνία απερίφραστα σε «συνοδικάς αποφάσεις πασών ανεξαιρέτως των Ορθοδόξων Εκκλησιών, … ως είναι η ομόφωνος απόφασις της Γ΄ Προσυνοδικής Πανορθοδόξου Διασκέψεως (1986)» ; Γιατί περιφρονούνται έτσι ωμά οι ομόφωνες Πανορθόδοξες Αποφάσεις που ρητά καταδικάζουν την Ουνία ; Γιατί αυτή η επιλεκτική χρήση των «Πανορθοδόξων αποφάσεων» ;
Επιπλέον :
I. Δε σκέφτηκε ο Πατριάρχης μας ότι αυτό το Άγ. Ποτήριο που προσέφερε ως δώρο στον Ουνίτη Αρχιεπίσκοπο είναι πικρό ποτήρι για την Εκκλησία της Ελλάδος, αλλά και για τις λοιπές Ορθόδοξες Εκκλησίες που ακόμα και σήμερα στενάζουν από τις μεθοδεύσεις των Ουνιτών ; Πώς θα ακούσουν οι δεινοπαθήσαντες και δεινοπαθούντες από την Ουνία αδελφοί μας στην Αν. Ευρώπη αλλά και τη Μ. Ανατολή την ενέργεια αυτή του Πατριάρχου μας ; Δεν αποτελεί πρόκληση στην Πανορθόδοξη ενότητα ;
II. Πως θα αισθανόταν ο Πατριάρχης μας αν ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών προσέφερε Αγ. Ποτήριο στον παπα-Ευθύμ ;! [2] (συγγνώμη για τη σκληρότητα του λόγου !)
Και τα ερωτήματα αυτά δεν έχουν τέλος … αλλά ούτε και απαντήσεις …
Αυτά τα λίγα για να πάψει η δικαιολογία περί των δήθεν «πανορθοδόξων αποφάσεων» ! Μακάρι οι πρωτοστατούντες σήμερα στο διάλογο να σέβονταν και να τηρούσαν όλες τις πανορθόδοξες αποφάσεις! Όλες όμως, όχι κατ’ επιλογήν ! Διότι ποτέ και καμία Πανορθόδοξη Σύνοδος δεν αλλοίωσε την Ορθόδοξη εκκλησιολογία, δεν κατήργησε Ι. Κανόνες επικυρωμένους από τρεις Οικουμενικές Συνόδους και δεν έδωσε σε κανένα το δικαίωμα αθετήσεως της εκκλησιαστικής παραδόσεως και τάξεως, όπως πολλάκις συμβαίνει σήμερα στον οικουμενικό χώρο. Αν ποτέ συνέβαινε αυτό, τότε, η οποιαδήποτε – ακόμα και «Πανορθόδοξη» – Σύνοδος θα αυτοαναιρείτο και θα μετατρεπόταν σε «συνέδριο ανόμων» και «συναγωγή πονηρευομένων». Άλλωστε η «οικουμενικότης» ή η «ληστρικότης» μιας συνόδου δεν προσδιορίζεται από τον αριθμό και την εκπροσώπηση των συμμετεχόντων, αλλά πρωτίστως από τις αποφάσεις της !
Β. Κατά συνέπεια, όσοι κατηγορούν τους ασκούντες κριτική στα των διαλόγων ότι τάχα είναι εναντίον του διαλόγου, αν δεν συκοφαντούν διαστρέφοντας συνειδητά την πραγματικότητα, κάνουν πολύ μεγάλο λάθος !
Διότι, ΟΧΙ ! ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΟΥ ! Δε νοείται Ορθόδοξος που να αρνείται το διάλογο. Διότι πρώτος ο ίδιος ο Χριστός μας διαλέγεται με τους αμαρτωλούς. Αλλά, ας προσέξουμε, είναι ο ίδιος ο Χριστός μας που ταυτόχρονα αρνήθηκε το διάλογο. Αρνήθηκε να διαλεχθεί παρ’ ότι προκλήθηκε. Αρνήθηκε να κάνει διάλογο με τον Πιλάτο, τους Αρχιερείς του Μ. Συνεδρίου και τον βασιλέα Ηρώδη !
Συμφωνούμε λοιπόν με το διάλογο, όπως ο Κύριός μας !
Αντιτιθέμεθα όμως στο διάλογο, όπως ο ίδιος ο Κύριός μας. Όταν δεν πληρούνται κάποιες σαφώς καθορισμένες από την εκκλησιαστική Παράδοση προϋποθέσεις. Αντιτιθέμεθα λοιπόν στο διάλογο, στο «ανούσιο παίγνιο», κατά την καταγγελία του επί 20ετία συμπροέδρου, Αρχιεπισκόπου Αυστραλίας Στυλιανού, όπως αυτός διεξάγεται σήμερα. Αναφέρω τρία μόνο σημεία :
1. Συστηματική περιφρόνηση της εκκλησιαστικής παραδόσεως με τις ολοένα αυξανόμενες και εντεινόμενες συμπροσευχές ! Ξεπεράσαμε τις απλές συμπροσευχές και πηγαίνουμε ολοταχώς σε συλλείτουργα - για την ώρα ατελή … Και το χειρότερο : προσπαθούμε να επιβάλουμε την ανομία μας ως νόμο του Θεού (βλ. γνωμοδότηση Φειδά για τις συμπροσευχές) !
2. Κάποιοι «επαγγελματίες» (σύμφωνα με τον καθηγητή Βέλτση) του διαλόγου αποφασίζουν ερήμην του λαού του Θεού (λαϊκών και κληρικών), ακόμα ερήμην και αυτών των Συνόδων των Αυτοκεφάλων Εκκλησιών.
Παράδειγμα : έξι Αυτοκέφαλες Εκκλησίες, δηλ περίπου η μισή Ορθοδοξία ! (Πατριαρχείο Ιεροσολύμων, Εκκλησία Σερβίας, Βουλγαρίας, Γεωργίας, Ελλάδος, Τσεχίας και Σλοβακίας) δεν συμμετείχαν και εν Συνόδω καταδίκασαν το κείμενο της συμφωνίας του Balamand (Ζ΄ συνάντηση Μικτής Επιτροπής-1993) ως απαράδεκτο εξ απόψεως Ορθοδόξου, ξένο προς την Ορθόδοξη Παράδοση και αντίθετο με τις αποφάσεις των Πανορθοδόξων Διασκέψεων (βλ. την από 8.12.1994 επιστολή της Ι. Συνόδου Εκκλησίας της Ελλάδος προς τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο) ! Και όμως, δεν συγκινήθηκε ουδείς των «επαγγελματιών» και ο διάλογος συνεχίζεται, με τους Ορθοδόξους αντιπροσώπους να θεωρούν το κείμενο αυτό έγκυρο και ως βάση συζητήσεως στην πορεία του διαλόγου ! Δείχνει αυτή η συμπεριφορά σεβασμό στις Συνόδους των έξι Αυτοκεφάλων Εκκλησιών; Μήπως δείχνει αυτή η συμπεριφορά σεβασμό στην Πανορθόδοξη ενότητα ;
3. Σε Πανορθόδοξες αποφάσεις καταδικάζεται επανειλημμένως η Ουνία. Και όμως στο διάλογο συμμετέχουν και … Ουνίτες ! Πού υπάρχει λοιπόν σεβασμός στις Πανορθόδοξες αποφάσεις στο διάλογο, όπως διεξάγεται σήμερα ;
Ποιος, επομένως, περιφρονεί τις Πανορθόδοξες αποφάσεις ; Οι ασκούντες κριτική με θεολογικό λόγο, ή οι συμπράττοντες σε «ανούσιο παίγνιο» ;
Γ. Κάποιοι διαμαρτυρήθηκαν διότι, όπως είπαν, η Ομολογία Πίστεως τους … «εξωεκκλησιάζει» !
Όμως ας προσέξουμε όλοι καλά :
1. Κανένας ας μην ανησυχεί, ας μη θορυβείται, διότι ουδείς «εξωεκκλησιάζεται» με υπογραφές ! Όσες υπογραφές και αν μαζέψουμε και λαϊκών και κληρικών και Αρχιερέων !
2. Κανένας όμως ας μην εφησυχάζει ότι τάχα με τις υπογραφές του μπορεί να «εξωεκκλησιάσει» κάποιους και έτσι να ξεμπερδέψει με τις διαμαρτυρίες τους ! Η οποιαδήποτε φίμωση της άλλης άποψης δεν μπορεί να γίνει σήμερα αποδεκτή ούτε στην Εκκλησία ούτε στην κοινωνία μας !
3. Ο καθένας μας όμως ας γρηγορεί, διότι υπάρχει κίνδυνος να «εξωεκκλησιασθεί» μόνος του, όχι «αυτομάτως»(!) αλλά «ουσιαστικώς» εξ αιτίας των λόγων και της συμπεριφοράς του. Η επισημοποίησή του «εξωεκκλησιασμού» μπορεί να καθυστερήσει ή και να μην εκφραστεί σε αυτή τη ζωή ! Στην άλλη ζωή όμως τι γίνεται ;
Ας μη ξεχνάμε την περίπτωση του Αγ. Μαξίμου του Ομολογητού : απλός μοναχός πολέμησε για την πίστη και την παράδοση της Εκκλησίας μας με ολόκληρη σχεδόν την Πενταρχία (Πατριάρχες Ρώμης, Κωνσταντινουπόλεως, Αλεξανδρείας και Αντιοχείας), την «επίσημη» «Εκκλησία», που είχε υποταχθεί στην αίρεση ! Κανένα δεν «εξωεκκλησίασε» . τον «εξωεκκλησίασαν», αντίθετα, οι ισχυροί κατά κόσμον Πατριάρχες κλπ και πέθανε εξόριστος ! Αλλά έρχεται μετά θάνατον η Στ΄ Οικουμενική Σύνοδος και στηρίζεται στη θεολογία του απλού μοναχού Μαξίμου και δικαιώνει τον απλό μοναχό Μάξιμο και καθαιρεί, καταδικάζει και αναθεματίζει ως αιρετικούς ΕΠΤΑ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΣ και άλλους Επισκόπους !
Για την ιστορία καταδικάστηκαν :
· ο Πάπας Ρώμης Ονώριος !
· οι 4 Οικουμενικοί Πατριάρχες Κωνσταντινουπόλεως : Σέργιος, Πύρρος, Παύλος Β΄ και Πέτρος !
· ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας Κύρος !
· ο Πατριάρχης Αντιοχείας Μακάριος ! και
· οι επίσκοποι Στέφανος, Πολυχρόνιος και Κωνσταντίνος !
Δ. Στο τέλος της επιστολής Του ο Οικουμενικός Πατριάρχης ζητά από τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και την περί αυτόν «τιμίαν Ιεραρχίαν όπως το ταχύτερον δυνατόν λάβη επισήμως θέσιν έναντι της φερομένης «Ομολογίας Πίστεως» και των υπογραψάντων αυτήν κληρικών αυτής» !
Είναι άξιον απορίας γιατί ο Οικουμενικός Πατριάρχης και η περί Αυτόν Σύνοδος ζητούν από την Εκκλησία της Ελλάδος να πάρει θέση και δεν επελήφθησαν οι ίδιοι «των υπογραψάντων κληρικών», όπως είχε γίνει παλαιότερα με τον αείμνηστο Χριστόδουλο ; Θα αποφεύγονταν έτσι πιθανά προβλήματα ενότητος στην Ιεραρχία μας !
· Αναμφίβολα είναι ιδιαίτερα λυπηρό να αντιμετωπίζει ο Πατέρας την αγωνία των παιδιών του ως εχθρική ενέργεια και να στέκεται «έναντι …των κληρικών», δηλ. των παιδιών του !
· Ιδιαίτερα λυπηρό ο Πατέρας να πρωτοστατεί στο διάλογο εκτός του σπιτιού, με όλη τη γειτονιά, τους εγγύς και τους μακράν, και να αρνείται συστηματικά να συζητήσει με τα παιδιά του τις δικαιολογημένες ή και αδικαιολόγητες έστω επιφυλάξεις τους !
· Ιδιαίτερα λυπηρό να διεξάγει «Θεολογικό Διάλογο» με τους ετεροδόξους και να αρνείται να διαλεχθεί με θεολογικό λόγο με τους ομοδόξους συν-διακόνους Του στο Σώμα του Χριστού !
· Ιδιαίτερα λυπηρό να ζητά τη λήψη μέτρων «έναντι» των παιδιών του – άραγε, ποίων μέτρων ; μήπως προληπτικής λογοκρισίας και φίμωσης της άλλης άποψης ; πού βρισκόμαστε !
Όμως, αλίμονο στον πατέρα που περιφρονεί την κραυγή αγωνίας των παιδιών του. Ο ίδιος κλονίζει στη συνείδησή τους το πατρικό κύρος. Και μη μας διαφεύγει ότι η πατρική αυθεντία δεν επιβάλλεται με τη φίμωση της κριτικής, αλλά εμπνέεται ακόμα και στα “άτακτα” παιδιά. Αν αυτό ισχύει στη βιολογική πατρότητα, πολλώ μάλλον έχει εφαρμογή στην πνευματική !
Πάντως, ας γίνει σε όλους απολύτως σαφές, ότι οι Αρχιερείς, οι Αγιορείτες και λοιποί Καθηγούμενοι με τις Αδελφότητές τους και άλλοι κληρικοί και μοναχοί και λαϊκοί από πολλές Ορθόδοξες Εκκλησίες που ενώπιον του Θεού και της συνειδήσεώς μας υπογράφοντας την «Ομολογία Πίστεως κατά του Οικουμενισμού» εκφράζουμε τη θλίψη και διαφωνία μας στη συστηματική περιφρόνηση της εκκλησιαστικής μας παραδόσεως που συντελείται στον οικουμενικό χώρο, είμαστε και θα παραμείνουμε μέλη της Εκκλησίας μας ό,τι και αν συμβεί ! Ακόμα και αν οι Πατέρες μας μας πικράνουν και μας αρνηθούν την πατρότητα με τη συμπεριφορά τους, θα παραμείνουμε μέλη της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας !
Δείτε ολόκληρη την επιστολή εδώ: http://www.oodegr.com/oode/papismos/eksagelies/poia_panorthodoksi_1.htm
Τετάρτη 7 Οκτωβρίου 2009
ΟΙ ΥΠΟΓΡΑΦΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ
Την Ομολογία Πίστεως υπογράφουν οι ακόλουθοι (περίπου 8.600 άτομα) ενδεικτικώς. Την υπέγραψαν και θα την υπογράψουν πολλοί περισσότεροι:
http://www.impantokratoros.gr/ABF82395.el.aspx
http://www.impantokratoros.gr/ABF82395.el.aspx
Τρίτη 6 Οκτωβρίου 2009
Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΣΤΟ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΑΓΩΝΑ
Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΣΤΟΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΑΓΩΝΑ*
ΠΗΓΗ: ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ ΕΠΙΚΑΙΡΑ ΘΕΜΑΤΑ - ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ»
*Από το βιβλίο «Η Εκκλησία στο Μακεδονικό Αγώνα» της Ρούλας Παπαδημητρίου, που κυκλοφόρησαν το 1991 οι εκδόσεις της Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, δανειζόμαστε μερικές μόνον σελίδες με την συμπλήρωση των 100 χρόνων από τον θάνατο του ηρωικού και μεγάλου ευεργέτου της Μακεδονίας, Παύλου Μελά (1904-2004). Αξίζει να τα προσέξουμε και ασφαλιστούμε στον μόνον Αγαθόν και Φιλάνθρωπον Προστάτην μας Θεάνθρωπον Ιησούν Χριστόν, με την πιστή τήρηση των εντολών Του.
Ήρωες ιερείς
Κοντά σ' αυτούς που ηγούνταν στον Αγώνα, στις Μητροπόλεις, στα Μοναστήρια, στους Ναούς, κινούνταν μια στρατιά από Ιερείς, μάρτυρες της Χριστιανικής πίστης, που έδωσαν μέσα σε μύριες ταλαιπωρίες, κινδύνους και στερήσεις, όλη τους την ψυχή, αρκετοί και την ζωή τους για να σώσουν την Μακεδονία.
Στη διήγησή μας θα αναφέρουμε ονόματα που διέσωσε η Ιστορία. Ο χρόνος και η έρευνα θα φέρουν στο φως πολλά ακόμα ονόματα, γιατί η μελέτη του Μακεδονικού Αγώνα δεν έχει ολοκληρωθεί κι όλο έρχονται νέα στοιχεία στο φως.
Το 1902 ο Άγγλος Γενικός Πρόξενος στη Θεσσαλονίκη, δίνει σε έκθεσή του την εικόνα της εποχής: «Η δολοφονία, γράφει, είναι το κυριώτερο όπλο των κομιτατζήδων. Δεν υποχωρούν προ ουδενός. Οι Έλληνες είναι κυρίως τα θύματά τους. Κατά χιλιάδες φονεύθηκαν τα τελευταία χρόνια».
Την άλλη χρονιά, το 1903, δημοσιεύθηκε η Βρετανική Κυανή Βίβλος, που συνοψίζει την δράση των Κομιτατζήδων ως εξής: «Αθώων και αόπλων εκβιάσεις. Ληστείαι, δολοφονίαι ανδρών και γυναικών. Ανελεήμονα βασανιστήρια και κατακρεουργήσεις ιερέων, διδασκάλων και ιατρών, εμπρησμοί Ναών. Αναρχική δυναμίτιδα εναντίον παντός φίλου της τάξεως και του νόμου. Καταστροφές περιουσιών Χριστιανών Ορθοδόξων, αλλά και Μουσουλμάνων. Γενική τρομοκρατία, πλημμύρα αίματος με σφαγές και απαγωγές».
Την άλλη χρονιά, το 1903, δημοσιεύθηκε η Βρετανική Κυανή Βίβλος, που συνοψίζει την δράση των Κομιτατζήδων ως εξής: «Αθώων και αόπλων εκβιάσεις. Ληστείαι, δολοφονίαι ανδρών και γυναικών. Ανελεήμονα βασανιστήρια και κατακρεουργήσεις ιερέων, διδασκάλων και ιατρών, εμπρησμοί Ναών. Αναρχική δυναμίτιδα εναντίον παντός φίλου της τάξεως και του νόμου. Καταστροφές περιουσιών Χριστιανών Ορθοδόξων, αλλά και Μουσουλμάνων. Γενική τρομοκρατία, πλημμύρα αίματος με σφαγές και απαγωγές».
Έτσι έβλεπαν οι ξένοι την κατάσταση στη Μακεδονία και τα δεινοπαθήματα του λαού της.
Κύριος στόχος των Κομιτατζήδων ήταν οι στυλοβάτες της ορθόδοξης χριστιανικής πίστης, οι Έλληνες ιερείς. Πάνω από διακόσιοι, λένε οι μαρτυρίες, βρήκαν οικτρό θάνατο στον Αγώνα.
Θα μνημονεύσουμε εδώ μερικούς από τους πρωτοπόρους, ενώ στη συνέχεια θα συναντήσουμε και άλλους, καθώς θα προχωρεί η αφήγησή μας.
Στο Νερέτι, το 1902, ο γενναίος και ατρόμητος ιερέας παπα-Κωνσταντίνου, ενώ πήγαινε στον «δεκατιστή» να παραδώσει 60 λίρες φόρο του χωριού, στο δρόμο τον έπιασαν οι κομιτατζήδες, του πήραν τις λίρες και το ρολόι, του έκοψαν τις φλέβες, τρύπησαν το σώμα του με μαχαιριές και τον αποτελείωσαν πυροβολώντας τον.
Στο Νερέτι, το 1902, ο γενναίος και ατρόμητος ιερέας παπα-Κωνσταντίνου, ενώ πήγαινε στον «δεκατιστή» να παραδώσει 60 λίρες φόρο του χωριού, στο δρόμο τον έπιασαν οι κομιτατζήδες, του πήραν τις λίρες και το ρολόι, του έκοψαν τις φλέβες, τρύπησαν το σώμα του με μαχαιριές και τον αποτελείωσαν πυροβολώντας τον.
Τον παπα-Ηλία από την Ποσδίβιστα, το 1902, τον συνέλαβαν, του έκοψαν τα χέρια, τα πόδια, τα αυτιά, του έβγαλαν τα μάτια και τέλος τον αποκεφάλισαν.
Στο Ρόκοβο, το 1903, σκότωσαν τον ιερέα και τον δάσκαλο. Στην Προκοπάνα, μετά από φρικτά βασανιστήρια, σκότωσαν επίσης τον ιερέα και τον δάσκαλο. Στο Κρουσοράτι τον ιερέα κι ένα ξάδελφό του. Στο Σκρα έσφαξαν τον παπα-Γιώργο Τσάντσο. Στην Μπραδίβιτσα τον παπα-Χρήστο. Στην Τζουμαγιά τον ιερέα παπα-Γιάννη (οι παραπάνω ιερείς αναφέρονται στο βιβλίο «Παύλος Μελάς», της Ναταλίας Μελά).
Ο Πομόλεφ, όταν στο Λέχοβο ξέφυγε από τα χέρια του ο ηρωικός Καβαλιεράτος, σκυλιάζοντας από το κακό του, για να εκδικηθεί συνέλαβε τον παπα-Γιώργη Ζήκο, γέρο 70 χρονών και τον γιο του Δημήτρη. Τους τυράννησε απάνθρωπα. Μα ούτε ο παπάς, ούτε ο γιος του, που ήταν και ανάπηρος από βόλι Βούλγαρου στο πόδι, πρόδωσαν το παραμικρό. Τότε το θηρίο, ξερρίζωσε τα γένεια του γέροντα, του 'κοψε τα μαλλιά. Απείλησε τον γιο του. Μα πάλι δεν πήρε λέξη. Αφηνιασμένος από το κακό του, διέταξε να τους θάψουν ζωντανούς. Έβαλε πατέρα και γιο κι έσκαψαν μόνοι τον τάφο τους. Τους τοποθέτησαν μαζί, τους σκέπασαν με χώμα ως τον λαιμό. Δύο μερόνυχτα τυραννίστηκαν. Ο γέρος δεν τράβηξε τα μάτια από τον γιο του, να τον παρηγορεί και να του δίνει θάρρος. Πρώτος ο γιος λυτρώθηκε. Ύστερα ο πατέρας.
Το φρικτό μαρτύριο αναστάτωσε την περιοχή, έκανε κάθε ελληνική καρδιά να ματώσει. Δεν άφησε μάτι αδάκρυτο. Μια άλλη στυγερή δολοφονία, που προκάλεσε φρίκη και αποτροπιασμό στον Ελληνισμό, ήταν του παπα-Δημήτρη, από το Στρέμπενο. Ο παπα-Δημήτρης ήταν ένας από τους πιο ψυχωμένους ιερείς. Από τότε που ήρθε στην Καστοριά ο Μητροπολίτης Γερμανός βρισκόταν σε στενή επικοινωνία μαζί του. Όταν ο Μητροπολίτης τον ρώτησε ποιον έκρινε κατάλληλο για να ορίσει αρχηγό στα μέρη τους, αδίστακτα ο παπα-Δημήτρης σύστησε τον ανεψιό του, τον λεβέντη Βαγγέλη Γεωργίου, γνωστό ως Στρεμπενιώτη. Ο ίδιος οδήγησε στην Καστοριά, στη Μητρόπολη, τον Βαγγέλη. Ο Μητροπολίτης ενθουσιάστηκε από την λεβεντιά και το γενναίο φρόνημα του νέου. Το ίδιο ενθουσιάστηκε αργότερα και ο Ίων Δραγούμης, όταν ήρθε στη Μακεδονία κι έγραφε στον πατέρα του: «αν σε κάποιον ήθελα να μοιάσω, είναι ο Βαγγέλης Στρεμπενιώτης»....
Οι εθνομάρτυρες παπα-Δημήτρης από το Στρέμπενο Καστοριάς με τους δύο γιους του Γεώργιο και παπα-Δημήτρη. Κοντά τους αναθάρρευαν οι χωρικοί και ένιωθαν ασφαλείς.
Οι Βούλγαροι, που ήξεραν τη δράση του τολμηρού ιερωμένου, από τους πρώτους τον είχαν ξεγραμμένο, γιατί στεκόταν εμπόδιο στα σχέδιά τους. Μα εκείνος δεν φοβόταν κανένα. Πήγαινε συχνά στην Καστοριά, έδινε πολύτιμες πληροφορίες στον Δεσπότη, έπαιρνε τις εντολές του και ήταν ένας βασικός σύνδεσμος. Οι χωρικοί, βλέποντας τη θαρραλέα δράση του, κοντά του αναθάρρευαν και ένιωθαν ασφαλισμένοι. Έμεναν πιστοί στο Πατριαρχείο και αρνούνται το Σχίσμα. Αρχές Νοεμβρίου του 1902, ο παπα-Δημήτρης πήγε πάλι στην Καστοριά να συναντήσει τον Δεσπότη. Έμεινε μερικές μέρες και στις επτά του μηνός ξέσπασε άγρια θύελλα στα μέρη εκείνα. Χιόνια, βοριάδες, κρύο, σκοτάδι.
-Θα φύγω, είπε.-Δεν είναι φρόνιμο να φύγεις απόψε, με τέτοιο καιρό, αποκρίθηκε ο Δεσπότης.-Ακριβώς ετούτος ο καιρός είναι για μένα προστασία, Σεβασμιώτατε, απάντησε εκείνος. Με τέτοια αντάρα ποιος τριγυρνά στις ερημιές; Δεν θα συντύχω κανέναν από δαύτους.
-Θα φύγω, είπε.-Δεν είναι φρόνιμο να φύγεις απόψε, με τέτοιο καιρό, αποκρίθηκε ο Δεσπότης.-Ακριβώς ετούτος ο καιρός είναι για μένα προστασία, Σεβασμιώτατε, απάντησε εκείνος. Με τέτοια αντάρα ποιος τριγυρνά στις ερημιές; Δεν θα συντύχω κανέναν από δαύτους.
Κι ο αντρειωμένος ιερέας ξεκίνησε. Πάλαιψε με τα στοιχεία της φύσης όλη νύχτα κι ήταν πια κοντά στο χωριό, πριν από τα ξημερώματα. Μα εκεί που έφτανε με ανακούφιση, να αναπαυθεί στη ζεστή γωνιά του σπιτιού του, άξαφνα, μέσα στο σκοτάδι που τον έζωνε, ξεπετάχτηκαν οι φονιάδες. Ρίχτηκαν στον σεβαστό γέροντα και τον κατακομμάτιασαν. Πνιγμένο στο αίμα του, τον βρήκαν τα ξημερώματα αγωγιάτες που περνούσαν από εκεί. Τον έφεραν στο χωριό, στους δικούς του, που όταν τον αντίκρυσαν, σπάραξαν στον θρήνο. Η είδηση διαδόθηκε σαν αστραπή. Όλοι μούδιασαν από τη φρίκη. Έχαναν τον καλό τους προστάτη, τον πνευματικό τους πατέρα. Ο νεώτερος γιος του, ο Νικόλας, μετά την κηδεία πήρε το δρόμο για την Καστοριά. Παρουσιάστηκε στον Δεσπότη Γερμανό, που ήταν απαρηγόρητος για το χαμό του ηρωικού ιερωμένου. Τον δέχτηκε σαν παιδί του. Ο Νικόλας τον παρακάλεσε, σαν μάθημα για τους άνομους και τιμή για τον πατέρα του, να χειροτονήσει εκείνον ιερέα με το όνομά του, παπα-Δημήτρη και να τον βάλει στη θέση του. Συγκινημένος ο Μητροπολίτης τον χειροτόνησε αμέσως. Το θάρρος και το γενναίο φρόνημα του γιου, σκόρπισε στις ψυχές των Ελλήνων παρηγοριά και ανάταση. Ο άλλος γιος του αδικοχαμένου παπα-Δημήτρη, που βρισκόταν στην Αθήνα, σαν έμαθε τη δολοφονία του πατέρα του, κατατάχτηκε στο πρώτο Σώμα που συγκροτήθηκε εκεί για τη Μακεδονία. Ήρθε και πολέμησε ηρωικά. Έλαβε μέρος στις πιο σκληρές και επικίνδυνες μάχες, ώσπου έδωσε τη ζωή του στον βωμό της Πατρίδας, την 20ή Ιουλίου 1905, στο χωριό Κέλλη της Φλώρινας. Ο ανεψιός του, ο ξακουστός Βαγγέλης Στρεμπενιώτης, σε πολλές συμπλοκές και μάχες, πήρε το αίμα του θείου του πίσω, ώσπου έπεσε κι αυτός σε δόλια ενέδρα και χάθηκε άδικα. Έτσι, ολόκληρη η οικογένεια του ηρωικού παπα-Δημήτρη, δόθηκε θυσία για την λευτεριά της Μακεδονίας.
* * *
Κι οι θυσίες των ιερέων, που αυτούς κατά κύριο λόγο είχαν στο μάτι οι Βούλγαροι, συνεχίζονταν. Ο άγριος βοεβόδας Σαντάσκυ, στο χωριό Τραπεζίτσα Σερρών, έσφαξε με τα ίδια του τα χέρια τον ιερέα... Άλλος αποτρόπαιος βοεβόδας, ο Γιουβάν-Καρασούλι, στο χωριό Κονοπλάτι Σερρών, μπήκε με τους οπαδούς του στην εκκλησία, που λειτουργούσε ο Έλληνας ιερέας. Τον άρπαξε από τα μαλλιά, τον ανάγκασε να σκύψει στην Αγία Τράπεζα και εκεί επάνω, με την σπάθα του τον αποκεφάλισε. Τότε γύρισε στον Σχισματικό παπά που τον ακολουθούσε και τον διέταξε να λειτουργήσει. Εκείνος φόρεσε τα άμφια του σφαγμένου Έλληνα ιερέα και, δίπλα στο πτώμα του, συνέχισε την λειτουργία σαν τίποτε να μην είχε συμβεί, ενώ το εκκλησίασμα είχε παγώσει από φόβο και φρίκη. Τέτοιοι Χριστιανοί ήταν οι Βούλγαροι. Άγιες Τράπεζες, Άγιες Εικόνες, Σταυροί, Άμφια, Δισκοπότηρα, άνθρωποι, είχαν αξία μόνο αν ήταν στα χέρια τους. Στα χέρια των ορθοδόξων Ελλήνων ήταν για πέταμα, για σφάξιμο!....
(Από τις σελίδες του βιβλίου 29-34).
* * *
Το τραγικό τέλος του Παύλου Μελά
Η φήμη πως έφτασε πια στην Μακεδονία ο αρχηγός των Ελλήνων, κάνει τους Βούλγαρους να φεύγουν από παντού τρομαγμένοι, να κρυφτούν. Ενώ οι Έλληνες, όπου περνούν, τρέχουν θαρραλέα να τον προϋπαντήσουν. Φέρνουν τα παιδιά τους να του φιλήσουν το χέρι και του λένε: «Καταλάβαμε την καλοσύνη σου. Είδαμε το φως το αληθινό...». Η πονεμένη ψυχή του πλημμυρίζει αγάπη. Η καρδιά του γεμίζει έλεος. Πασχίζει για την λύτρωση, σαν αληθινός Χριστιανός.
Ο Αγώνας έπαιρνε τη συστηματική του μορφή. Ο Πύρζας του είπε:
-Καπετάνιε, τώρα πρέπει να έχωμε και ένα σύνθημα.-Μάλιστα, αποκρίθηκε. Ε, παιδιά, δια πρώτην φοράν και δια γούρικο, θα έχωμε το σύνθημα «Πατρίς -Μακεδονία». Όλοι ενθουσιάστηκαν. «Πατρίς - Μακεδονία».... Μετά το Νερέτι η ομάδα των Μακεδονομάχων αποφασίζει να ανηφορίσει στο Ζέλοβο. Πριν φτάσουν στο Ζέλοβο, σταμάτησαν στην Σιάτιστα (Μελά). Μπήκαν στο χωριό. Ήταν κατάκοποι και καταμουσκεμένοι. Κατέλυσαν σε φιλικά σπίτια. Την επομένη ήρθε η σπιτονοικοκυρά όπου έμενε ο Μελάς και τους είπε ότι φάνηκε τουρκικός στρατός. Τους είχε προδώσει ο Μήτρο Βλάχος, και έρχονταν να συγκρουστούν με τους Έλληνες αντάρτες. Δόθηκε μάχη σκληρή. Ο Παύλος Μελάς καθοδηγούσε όλους. Αντιστάθηκαν μέσα από το σπίτι γενναία. Ώσπου νύχτωσε. Σαν καταλάγιασε η μάχη σκέφτηκαν να κάνουν έξοδο, μη και βάλουν φωτιά στο σπίτι οι Τούρκοι και καούν ζωντανοί. Πρώτος ο Παύλος Μελάς προχώρησε προς την αυλή. Τότε ακούστηκε ένας πυροβολισμός. Στράφηκε προς τον Πύρζα που τον ακολουθούσε και του είπε:
-Με πήρε το βόλι στη μέση...
Ο Πύρζας τον άρπαξε στην αγκαλιά και τον έφερε μέσα στο σπίτι. Τον κάθησε σ' έναν σοφά. Πονούσε πολύ. Ένιωθε το τέλος του. Έβγαλε τον σταυρό του από τον λαιμό, τον έβαλε στα χέρια του πιστού του Πύρζα. «Να τον δώσεις στην γυναίκα μου, είπε. Το τουφέκι μου στον γιο μου. Να τους πεις ότι έκανα το καθήκον μου...». Έβγαλε τις φωτογραφίες τους και τις καταφιλούσε. Πονούσε, πονούσε....
-Παιδιά, σκοτώστε με... παρακαλούσε. Πώς θα μ' αφήσετε στους Τούρκους;-Δεν θα σ' αφήσουμε Αρχηγέ. Κοντά σου είμαστε... έλεγε με σπαραγμό ο Πύρζας και τον καταφιλούσε. Σε λίγο, ξεψύχησε μέσα στα χέρια του. Ήταν Τετάρτη 13 Οκτωβρίου 1904. Ο ξαφνικός θάνατος του Αρχηγού, κείνη την ώρα, μέσα στην κρύα νύχτα, κεραυνοβόλησε τον Πύρζα και τα παλικάρια του, που ήταν περικυκλωμένοι από πάνοπλους εχθρούς. Μα έπρεπε να σφίξουν την καρδιά τους και να εκτελέσουν το ύστατο χρέος. Έσκαψαν έναν τάφο κι έτσι χωρίς ιερέα, χωρίς ψαλμό, έθαψαν εκείνον που ήταν Χριστιανός ως τα κατάβαθα της ψυχής του. Μα οι Βούλγαροι, που αγρυπνούσαν και καιροφυλακτούσαν, υποπτεύονταν πως κάποιος από τους σημαίνοντες Έλληνες σκοτώθηκε, ζητούσαν το σώμα, να το πάρουν, να το διαπομπεύσουν. Ο Πύρζας και οι άλλοι πιστοί που αγρυπνούσαν και πρόσεχαν κάθε κίνηση, ξέθαψαν το σώμα. Και για να μην αναγνωριστεί από τους Τούρκους ή τους Βουλγάρους, μ' όλη τη φρίκη που τους προκαλούσε η πράξη, δεν δίστασαν να του κόψουν το ωραίο κεφάλι, με τα βασιλεμένα βλέφαρα. Το τύλιξαν σε λευκό πανί και το έκρυψαν σ' ένα σάκκο. Το κορμί το κάλυψαν με μια κουβέρτα και ο Γεώργιος Σούλιος, που υπηρετούσε τσαούσης στην τουρκική χωροφυλακή, παρέμεινε να το φυλάγει, ως να ειδοποιηθούν οι δικοί τους στην Καστοριά και νάρθουν να το πάρουν για την κανονική ταφή. Στους Βούλγαρους που έρχονταν και το ζητούσαν, άπλωνε την σπάθα του και τους απομάκρυνε. Με σπαραγμένη την ψυχή, έμεινε φύλακας φρουρός ώσπου ήρθαν οι δικοί μας και το παρέλαβαν. Το μετέφεραν στην Μητρόπολη της Καστοριάς. Απαρηγόρητος ο Μητροπολίτης Γερμανός δέχτηκε νεκρό, εκείνον που περίμενε σωτήρα. Με θρήνους εναπόθεσε το λείψανο στο μικρό Βυζαντινό εκκλησάκι των Αγίων Ταξιαρχών, στην αυλή της Μητρόπολης. Το κομμένο κεφάλι του Ήρωα, άλλα πιστά παλικάρια το μετέφεραν στο Πισοδέρι και το παρέδωσαν στον απαρηγόρητο παπα-Σταύρο Τσάμη. Ο παπα-Σταύρος, που περίμενε να τον δεχτεί με κλαδιά βαΐων και με θούρια, έπρεπε τώρα να κηδέψει κάτω από την Αγία Τράπεζα της Εκκλησίας της Αγίας Παρασκευής το κεφάλι του ήρωα και να ψάλλει μια ακόμη φορά -μοίρα σκληρή- την νεκρώσιμη ακολουθία, για χάρη του. Σταλμένος στο Πισοδέρι, από τον Πρόξενο Μοναστηρίου, ο Βασίλειος Αγοραστός, σε γράμμα του προς τον Ίωνα Δραγούμη περιγράφει την τραγική σκηνή: «όταν ήδη ήσαν τα πάντα έτοιμα, εξεκινήσαμεν εν τω σκότει, φέροντες μεθ' ημών πάντα τα χρειώδη, εγώ δε τον σάκκον, τον οποίον εναπέθεσα προ της Εικόνος της Μητρός του Χριστού, μέχρις ότου εξορυχθεί ο ταφίσκος. Εκεί, εν τω παρεκκλησίω, προ της Ωραίας Πύλης, αφού εξωρύχθη ο ταφίσκος, εκόμισα το κιβώτιον, εν ω επιστρώσας το σάβανον, έθηκα ιδίαις μου χερσί την τιμίαν κεφαλήν, κοσμήσας δι' ανθέων του δάσους της Αγίας Τριάδος. Κατόπιν ανάψαντες λαμπάδα ηρξάμεθα να ψάλλωμεν εν ολολυγμοίς την νεκρώσιμον ακολουθίαν. Η Ακολουθία εψάλη ολόκληρος. Εδώκαμεν τον τελευταίον ασπασμόν και αφού αφήρεσα εκ της εστεμμένης κεφαλής του μεγάλου τούτου τέκνου της Ελλάδος ολίγα άνθη, άτινα απέκρυψα εις το χαρτοφυλάκιόν μου, εκάλυψα δια του ετέρου ημίσεως του σαβάνου και επιθέσας το κάλυμμα του κιβωτίου, επεσώρευσα χώμα επ' αυτού και προσήρμωσα καλώς την πλάκα. Όταν δε επείσθην ότι ουδέν ίχνος εσώζετο, δυνάμενον να προδώση την γενομένην ταύτην μυστικήν πράξιν, εξήλθομεν του παρεκκλησίου και εισήλθομεν εν τω παρακειμένω Ναώ, όπου προ της Εικόνος της Παναγίας ωρκίσθημεν ότι ουδέν ουδενί θέλομεν είπει εξ όσων είδομεν ή επράξαμεν...». Ο Μητροπολίτης Γερμανός, σε επιστολή του προς τον Ίωνα Δραγούμη περιγράφει την κηδεία του σώματος του Παύλου Μελά: «... Τη δε επαύριον Κυριακήν, όρθρου βαθέως, περιέδεσα τας μαρτυρικάς χείρας του Ήρωος με εν μετάξινον μαντίλιόν μου, κατέθεσα επί του στήθους του εν Ευαγγέλιον, ένα Σταυρόν και μίαν Εικόνα, και πριν αρχίσει η Λειτουργία, ετελέσαμεν την κηδείαν του. Πεπνιγμένος εν λυγμοίς, ανέγνωσα τας ευχάς εντός του Μητροπολιτικού Ναού και μετέφερα ο ίδιος εις τον παρακείμενον περίβολον του Βυζαντινού Ναού των Ταξιαρχών το σεπτόν σκήνος του, τον κατέβρεξα με πύρινα δάκρυα και απελθών έπεσα επί της στρωμνής μου, όπως θρηνήσω τον αοίδιμον Ήρωα...». Και τελειώνει την επιστολή του με τα λόγια: «Δεν θα λησμονήσω επί ζωής τας οδυνηράς πίκρας ας διήλθον τας ημέρας αυτάς, εξακολουθώ δε ευρισκόμενος νοερώς εν μέσω ημών και συνοδυρόμενος υμίν...» *.
Έτσι η Εκκλησία, την οποία υπηρέτησε ο μεγάλος Ήρωας, παραστάθηκε στη θανή του.
(Από τις σελίδες του βιβλίου 92-96).
* Το 1907 ο Μητροπολίτης Γερμανός κατόρθωσε με άδεια της Τουρκικής Αρχής να φέρει τα οστά της κεφαλής του Ήρωα από το Πισοδέρι στην Καστοριά και τα έθαψε μαζί με το σώμα, παρουσία και της συζύγου του Ναταλίας, που ταξίδεψε για να παραστεί. Το 1950, τα λείψανα του Ήρωα μεταφέρθηκαν οριστικά στο εκκλησάκι των Ταξιαρχών σε καλλιτεχνική Κρύπτη.
* * *
Ο Μητροπολίτης Γερμανός ουσιαστικός αρχηγός του Αγώνα
Ο θάνατος του Παύλου Μελά, στην εκτέλεση του καθήκοντος, έπεσε σαν κεραυνός στην Μακεδονία, στην ελεύθερη Ελλάδα και στον απανταχού Ελληνισμό. Η θυσία του παλικαριού, τόνωσε στις ψυχές τον πόθο για την ελευθερία της Μακεδονίας. Άναψε την φλόγα που πύρωσε και καταύγασε τα γύρω. Όπως το είπε ο Μητροπολίτης Γερμανός, αποχαιρετώντας τον Ήρωα στο μικρό Βυζαντινό εκκλησάκι των Ταξιαρχών, «Ο Παύλος Μελάς δεν πέθανε. Τώρα αρχίζει η πραγματική του ζωή. Η θυσία του θα εμπνεύσει όλους, μικρούς-μεγάλους. Ο Αγώνας θα φουντώσει ως την επιτυχία». Τα λόγια του στάθηκαν προφητικά. Από την στιγμή εκείνη νεαροί Έλληνες πολεμιστές από την Ελλάδα, με τους ντόπιους οπλαρχηγούς και τα παλικάρια τους, έσπευσαν να ενισχύσουν τον Αγώνα, με ένα σκοπό: να φανούν αντάξιοί του. Τον πόθο αυτό συνδαύλιζε με το παράδειγμά του και με τον λόγο του ο Μητροπολίτης Γερμανός Καραβαγγέλης. Δεν ήταν ο άνθρωπος που αποθαρρυνόταν από συμφορές και από εμπόδια. κάθε άλλο. Όσο περισσότερες δυσκολίες συναντούσε, τόσο περισσότερο επέμενε. Ακράδαντη η πίστη του στον Θεό και στο Ελληνικό δίκαιο. Αυτή η πίστη εμψύχωνε όλους....
(Από τη σελίδα του βιβλίου 97).
* * *
Το δράμα της Γραδέσνιτσας
Ο Σεπτέμβρης του 1905, βύθισε την Γραδέσνιτσα, το κεφαλοχώρι του ελληνικότατου Μορίχοβου, πέρα από το Μοναστήρι, κέντρο 120 χωριών, σε μαύρο πένθος. Την περιοχή του Μορίχοβου υπερασπιζόταν ο γενναιότατος οπλαρχηγός Ζώης. Μα κείνες τις μέρες αναγκάστηκε να τρέξει να βοηθήσει σε άλλη περιοχή. Το έμαθαν οι Βούλγαροι και χύμηξαν με μεγάλες δυνάμεις. Έβαλαν παντού φωτιά. Μέσα στον πανικό χτυπούσαν γέρους, γυναίκες, παιδιά, με λόγχες και με τσεκούρια. Οι άνδρες έλειπαν στα χωράφια κι ήταν ανυπεράσπιστοι. Πολλοί σκοτώθηκαν και άλλοι κάηκαν ζωντανοί. Ο ηρωικός ιερέας της Γραδέσνιτσας, ο παπα-Δημήτρης, έτρεχε προς όλες τις κατευθύνσεις, τους εκλιπαρούσε να λυπηθούν τα παιδιά, τους ανήμπορους, προσπαθούσε να σώσει όσους μπορούσε. Μα ο σχισματικός παπάς Γκιούρο, από την Καράτζοβα, τον κτύπησε και έπεσε βαριά πληγωμένος. Εκεί που κείτονταν βογκώντας, τον πλησίασε ο Βούλγαρος παπάς και του είπε χαιρέκακα:
-Παπα-Δημήτρη, ήρθα να σε σκοτώσω με τα ιδία μου τα χέρια, να μάθεις να υπερασπίζεσαι τους Έλληνές σου. Κι ο βαριά πληγωμένος γενναίος Έλληνας ιερέας του απάντησε. -Σαν έτσι νιώθεις την χριστιανοσύνη, θα στο πληρώσει ο Θεός. Και τον έφτυσε κατάμουτρα. Τότε εκείνος βύθισε λυσσαλέα το μαχαίρι στον λαιμό του. Πριν ξεψυχήσει ο παπα-Δημήτρης, ζητωκραύγασε για την Ελλάδα. Αυτό έκανε τον Βούλγαρο να φρενιάσει. Και νεκρό τον κτυπούσε με το μαχαίρι λυσσασμένος....
(Από τη σελίδα του βιβλίου 131).
* * *
Το τέλος του ηρωϊκού Κώτα
... Η θλιβερή συνοδεία πέρασε μπροστά από την Μητρόπολη. Στρατιώτες πάνοπλοι φύλαγαν τον κατάδικο, που προχωρούσε αριμάνειος. Κατευθύνονταν προς το Ατ-Παζάρ, όπου ήταν στημένη η αγχόνη.
Μα σε μια στροφή, παλικάρια Κρητικοί, που περίμεναν επίτηδες, έκαναν φασαρία. Πάνω στη φασαρία, ο Κώτας ξέφυγε. Τον κυνήγησαν. Τον έφτασαν. Αν και είχε τα χέρια δεμένα, πάλεψε εναντίον τους και μάτωσε πολλούς. Μα ο αγώνας απέβη μάταιος. Γύρω του είχε ολάκαιρη δύναμη στρατού. Διέξοδος δεν υπήρχε. Με περηφάνια και αψηφισιά δόθηκε στο μοιραίο. Ντρόπιασε τους φονιάδες. Δεν δέχτηκε να του κλείσουν τα μάτια. Ανέβηκε στο ικρίωμα, τους ατένισε και είπε:
-Είμαι Έλλην και έζησα με την περηφάνια της μεγάλης μου φυλής. Πεθαίνω ευχαριστημένος, γιατί πεθαίνω χάριν της Εθνικής μου Ιδέας... Εύχομαι τα παιδιά μου να συνεχίσουν το έργο μου. Δεν άφησε να τον εγγίσουν οι δήμιοι. Πέρασε μόνος τη θηλειά στο λαιμό και με μια κίνηση έσπρωξε το σκαμνί κάτω από τα πόδια του και αυτοαπαγχονίστηκε, αφήνοντας όλους άλαλους. Το πένθος άπλωσε σε κάθε ελληνική καρδιά. Σιωπηλά τα πλήθη των πιστών, θρηνώντας παρήλασαν μπροστά από τον απαγχονισμένο ήρωα, αποτίοντας ύστατο φόρο τιμής. Ύστερα οι Τούρκοι παρέδωσαν στην Μητρόπολη το σώμα για την ταφή. Στο Μητροπολιτικό Ναό, ο Μητροπολίτης, οι ιερείς και το πλήθος των πιστών, με θρήνους ξενύχτησαν τον τιμημένο νεκρό. Την άλλη μέρα τον κήδεψαν σαν εθνικό Ήρωα τον πολυλατρεμένο καπετάν Κώτα, τον θρύλο των Κορεστείων και του Ελληνισμού.
(Από τις σελίδες του βιβλίου 134, 135).
* * *
Η θυσία του Τέλλου Άγρα
....Στις 7 Ιουνίου της χρονιάς του 1907, μια άλλη τραγωδία συνεκλόνισε το Πανελλήνιο. Η θυσία του Τέλλου Άγρα, του ανθυπολοχαγού Αγαπηνού, του Ήρωα του Βάλτου των Γιαννιτσών. Αφού νίκησε και κατετρόπωσε τους Βούλγαρους, έβαλε στο νου να συμφιλιωθεί μαζί τους. «Έχομε χρέος, όλοι οι Χριστιανοί, έλεγε, να δώσουμε τα χέρια και να πολεμήσωμε μαζί, να αποτινάξουμε τον τουρκικό ζυγό». Μάταια φίλοι και συνεργάτες τον απέτρεψαν από το σχέδιό του. Μάταια προσπαθούσαν να τον πείσουν ότι Βούλγαρος φονιάς, χριστιανός και φίλος δεν γίνεται. Συνεννοήθηκε κρυφά μαζί τους. Πήγε να τους συναντήσει έξω από τη Νάουσα. Μόνος και άοπλος. Με τα χέρια γεμάτα από αγάπη. Όταν οι Βούλγαροι τον είδαν να έρχεται ανυπεράσπιστος, χύμηξαν σαν όρνεα επάνω του. Τον άρπαξαν, τον έδεσαν σαν τον Χριστό, τον παίδεψαν μέρες και μέρες. Μαζί με το πιστό του πρωτοπαλίκαρο, τον Μίγγα, που κρυφά τον ακολούθησε. Σέρνοντάς τους από χωριό σε χωριό, όπου ήταν δικοί τους, τους υπέβαλλαν σε εξευτελισμούς και μαρτύρια, που νους ανθρώπινος δεν ήταν δυνατόν να επινοήσει. Τέλος, τον κρέμασαν στα κλωνιά μιας καρυδιάς, μαζί και τον Μίγγα, στο χωριό Βλάντοβο που φέρνει τώρα το δοξασμένο όνομά του, Άγρας.
Η θυσία του αγνού ήρωα, του αγνού Χριστιανού, που πίστεψε στην αγάπη και τόσο δόλια προδόθηκε, συνεκλόνισε μια ακόμη φορά κάθε Ελληνική ψυχή.
(Από τη σελίδα του βιβλίου 154).
* * *
Ο Εθνομάρτυρας Μητροπολίτης Γρεβενών Αιμιλιανός
Μέσα σ' αυτόν τον αναβρασμό, τον Μάρτιο του 1910, ο Πατριάρχης έστειλε στην Μητρόπολη Γρεβενών, που χήρευε γιατί είχε απομακρυνθεί ο Μητροπολίτης Αγαθάγγελος, τον νεαρό Επίσκοπο Πέτρας Αιμιλιανό Λαζαρίδη. Η κατάσταση στην περιοχή Γρεβενών ήταν τόσο έκρυθμη, όσο και στο Μοναστήρι. Κι εδώ υπήρχε η δίωξη που είχαν εξαπολύσει οι Τούρκοι, το όργιο το εγκληματικό των Βουλγάρων και επιπλέον και η ρουμανική προπαγάνδα, που την ενεθάρρυναν οι Νεότουρκοι. Όπως όλοι, έτσι και ο Μητροπολίτης Αιμιλιανός στην αρχή είχε πιστέψει στις εξαγγελίες των Νεοτούρκων. Για να δει πολύ γρήγορα την αλήθεια. Όσο ο καιρός περνούσε, οι Νεότουρκοι άρχισαν να δολοφονούν τους Μακεδονομάχους και να καταδιώκουν τους κληρικούς. Ο Μητροπολίτης Αιμιλιανός, νέος, γενναίος, αποφασισμένος για κάθε θυσία, ύψωσε το ανάστημα. Με τακτικές Εκθέσεις προς το Πατριαρχείο και την Ελληνική Κυβέρνηση, έκανε γνωστή την κατάσταση που επικρατούσε και τα μαρτύρια των Ελλήνων. Επισκεπτόταν τα χωριά για να εμψυχώσει τους ιερείς και τους δασκάλους, να τονώσει το ηθικό των κατοίκων. Η θαρραλέα στάση του διαρκώς αύξανε το μίσος των εχθρών. Το μόνο που επεδίωκαν ήταν να τον εξοντώσουν, να τον βγάλουν από τη μέση. Ιδίως ο Μπεκήρ αφέντης, ο ισχυρός Τούρκος, μένεα έπνεε εναντίον του. Όμως τίποτε δεν δείλιαζε τον ατρόμητο Μητροπολίτη. Συνεχίζοντας το παράδειγμα των προκατόχων του, εξακολουθούσε το έργο του. Είχε γίνει ο καλός ποιμένας που όλοι λάτρευαν. Την μοιραία 1η Οκτωβρίου 1911, μετά από περιοδεία, πήγε στο χωριό Σνίχοβο (Αιμιλιανό) να λειτουργήσει, να έρθει σε επικοινωνία με τους πιστούς. Το απόγευμα αποφάσισε να επιστρέψει στα Γρεβενά. Οι χωρικοί τον παρακαλούσαν να αναβάλει την αναχώρηση, γιατί είχαν πληροφορηθεί ότι Νεότουρκοι και Ρουμανίζοντες καιροφυλακτούσαν στα γύρω μέρη με κακές προθέσεις. Μα ο Μητροπολίτης δεν ήθελε να υποχωρήσει. Δεν δείλιαζε εκείνος. Το καθήκον μόνο λογάριαζε. Ξεκίνησε. Στον δρόμο, σε μια χαράδρα, οι εχθροί περίμεναν. Ανεπεράσπιστος καθώς ήταν, τον συνέλαβαν, μαζί με τον διάκονο που τον συνόδευε, τον Δημήτρη Αναγνώστου και τον αγωγιάτη τους. Αφού τους βασάνισαν, τους κατακρεούργησαν κατά τον πιο φρικτό, απάνθρωπο τρόπο. Μόνο την 6η Οκτωβρίου, ψάχνοντας, βρήκαν τα πτώματα στην οικτρή εκείνη κατάσταση. Τους μετέφεραν στα Γρεβενά, όπου η κηδεία τους έγινε σε κατανυκτική ατμόσφαιρα θρήνου και πένθους, την 11η Οκτωβρίου. Εκεί, στην Μητρόπολη, αναπαύεται ο Αγωνιστής του Χριστού και του Έθνους, ο οποίος έβαψε με το αίμα του την Μακεδονική γη, που υπερασπίστηκε με όλη την ψυχή του. Ήρωας της Μεγάλης Ιδέας, Εθνομάρτυρας. Ο Μητροπολίτης Αιμιλιανός ήταν το τελευταίο θύμα της θηριωδίας των εχθρών του Γένους. Τον ηρωικό του θάνατο θρήνησε όλος ο Ελληνισμός. Στα Γρεβενά, στήθηκε η προτομή του στην κεντρική Πλατεία. Και τα δύο τελευταία χωριά που επισκέφθηκε, πήραν το όνομά του τιμητικά. Το ένα «Δεσπότης», το άλλο «Αιμιλιανός», ενώ το 1990 ο διάδοχός του Μητροπολίτης Γρεβενών Σέργιος έστησε τον ανδριάντα του στον αύλειο χώρο του Μητροπολιτικού Οίκου, δίπλα στον ανδριάντα του αγίου Κοσμά του Αιτωλού. Κι ύστερα, μετά τόσων χρόνων αγώνα, τόσες θυσίες, τόσα μαρτύρια, τόσους ηρωισμούς, τόσο αίμα, τόσους νεκρούς, ευδόκησε ο Θεός και χάρισε στην Ελληνική Μακεδονία την ελευθερία, με τους ένδοξους Πολέμους του 1912-13. Στον Μακεδονικό Αγώνα, τον μοναδικό αυτό Αγώνα, που διεξήχθη εθελοντικά, για το ύψιστο αγαθό της ελευθερίας, η Εκκλησία είχε από την αρχή τον πρώτο λόγο. Η Εκκλησία στάθηκε ο ακρογωνιαίος λίθος που στήριξε το οικοδόμημα, που χάρισε θάρρος, ελπίδα, δύναμη, ώστε το τελικό αποτέλεσμα να είναι ευνοϊκό, όπως το πόθησε ο Ελληνισμός. Η Εκκλησία θυσιάστηκε. Από τον Πατριάρχη, τους Αρχιερείς, τον Κλήρο, τους Μοναχούς, η Εκκλησία έδωσε το μεγάλο παράδειγμα της αυταπάρνησης και της ανδρείας. Στους ιερείς που θυσιάστηκαν αξίζει, όσο και στους αγωνιστές, η δόξα. Θα τελειώσουμε το ευλαβικό αυτό αφιέρωμά μας, με τα λόγια του Παύλου Μελά: «Πάντοτε κατά τους αγώνας του Έθνους μας προΐστατο η Εκκλησία. Έτσι, τώρα προ πάντων, στην Μακεδονία, ότε κατ' Αυτής κυρίως στρέφονται αι επιθέσεις των εχθρών, η Εκκλησία και πάλιν θα προστατεύση τον Αγώνα».
(Από τις σελίδες του βιβλίου 168-171).
* * *
* «Τί σημαίνει εις άνθρωπος; Ενός ανδρός το αίμα εάν ποτίση το χώμα της Μακεδονίας θα ξυπνήσωμεν οι κοιμώμενοι, θα εγκαρδιωθώσιν οι τρομοκρατηθέντες, θα φυτρώσωσιν επί της ευγενούς γης εκδικηταί και σωτήρες».
(Παύλος Μελάς)
* «Πονώ και αγωνιώ για την πορεία του ελληνικού Έθνους, το οποίο συνεχώς αφελληνίζεται, αποχριστιανίζεται, αποχρωματίζεται, αποκόπτεται από τις ρίζες του και χάνει τα στοιχεία της ταυτότητάς του».
(Αρχιμ. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος)
ΠΗΓΗ: ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ ΕΠΙΚΑΙΡΑ ΘΕΜΑΤΑ ΕΚΔΟΣΕΙΣ
«ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ»
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΔΙΑ ΒΙΟΥ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΩΝ ΤΕΛΙΚΑ!
Στην ανακοίνωση για το σχηματισμό της Νέας Κυβέρνησης του ΠΑ.ΣΟ.Κ του κ. Παπακωνσταντίνου το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων παίρνει τελικά την ονομασία ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΔΙΑ ΒΙΟΥ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΕΩΣ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΩΝ.
Ευτυχώς διαψευστηκε η προηγούμενη ανάρτησή μας (που είχε δημοσιευθεί με επιφυλαξη) και τελικά όπως φαίνεται ο τίτλος ''ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΩΝ'' θα παραμείνει.
Ευτυχώς διαψευστηκε η προηγούμενη ανάρτησή μας (που είχε δημοσιευθεί με επιφυλαξη) και τελικά όπως φαίνεται ο τίτλος ''ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΩΝ'' θα παραμείνει.
ΑΠΑΛΕΙΨΗ ΤΟΥ ΤΙΤΛΟΥ '' ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΩΝ'' ΑΠΟ ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ;
Απάλειψη του τίτλου "και Θρησκευμάτων" από το Υπουργείο Παιδείας;
Αναδημοσιεύουμε με κάθε επιφύλαξη την είδηση από το troktiko:
Σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες το υπουργείο παιδείας θα γίνει υπουργείο παιδείας, έρευνας και κατάρτισης! Αν δεν αναθεωρήσει ο Παπανδρέου σημαίνει ότι καταργεί τον τίτλο ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΩΝ!
Τι έπαθες Γιωργάκη; Τι σε πείραξε το θρήσκευμα που έχει το υπουργείο; Προλαβαίνεις να το προσθέσεις και πάλι. Δεν ξεκινάμε καλάαααααααααααααα.
Κάνε ότι θέλεις με τον διαχωρισμό Εκκλησίας και κράτους αλλά μόνο μετά από συζήτηση με την ιεραρχία της εκκλησίας και με το οικουμενικό πατριαρχείο. Έτσι γίνονται αυτά, όχι αυθαίρετα.
Σχόλιο απο το ιστολόγιο ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ: Πάλι καλά να λέμε δηλαδή που ο νέος πρωθυπουργός ορκίστηκε ενώπιον του Αρχιεπισκόπου και στο Ευαγγέλιο(όπως δείχνει η φωτογραφία). Να δούμε τώρα πόσες αντι-ευαγγελικές αποφάσεις θα λάβει.
ΠΗΓΗ:ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ
Αναδημοσιεύουμε με κάθε επιφύλαξη την είδηση από το troktiko:
Σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες το υπουργείο παιδείας θα γίνει υπουργείο παιδείας, έρευνας και κατάρτισης! Αν δεν αναθεωρήσει ο Παπανδρέου σημαίνει ότι καταργεί τον τίτλο ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΩΝ!
Τι έπαθες Γιωργάκη; Τι σε πείραξε το θρήσκευμα που έχει το υπουργείο; Προλαβαίνεις να το προσθέσεις και πάλι. Δεν ξεκινάμε καλάαααααααααααααα.
Κάνε ότι θέλεις με τον διαχωρισμό Εκκλησίας και κράτους αλλά μόνο μετά από συζήτηση με την ιεραρχία της εκκλησίας και με το οικουμενικό πατριαρχείο. Έτσι γίνονται αυτά, όχι αυθαίρετα.
Σχόλιο απο το ιστολόγιο ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ: Πάλι καλά να λέμε δηλαδή που ο νέος πρωθυπουργός ορκίστηκε ενώπιον του Αρχιεπισκόπου και στο Ευαγγέλιο(όπως δείχνει η φωτογραφία). Να δούμε τώρα πόσες αντι-ευαγγελικές αποφάσεις θα λάβει.
ΠΗΓΗ:ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ
ΑΝΥΣΗΧΗ Η ΙΕΡΑ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΑΛΟΓΟ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΑΠΙΚΟΥΣ
Η Ιερά Κοινότητα Αγίου Όρους για τον διάλογο με τους Παπικούς
Από τον Αιμίλιο Πολυγένη
Έκτακτο - Επίσημη θέση για τη συνέλευση της Μικτής Επιτροπής του Διαλόγου των Ορθοδόξων και Ρωμαιοκαθολικών στη Κύπρο, πήρε σήμερα η Ιερά Κοινότητα του Αγίου Όρους.
Η Ιερά Κοινότητα αποφάσισε τα κάτωθι:
1. Το Άγιον Όρος ανά τους αιώνες παραμένει Χάριτι Χριστού πιστός θεματοφύλαξ της αγίας Ορθοδόξου Πίστεως, την οποία οι θεοκήρυκες Απόστολοι παρέδωσαν στην Εκκλησία και οι θεοφόροι Πατέρες μας με άγιες Οικουμενικές Συνόδους διετήρησαν δια των αιώνων απαραχάρακτη. Την παράδοσι αυτή πιστά ετήρησαν και οι προγενέστεροι ημών Αγιορείται πατέρες.
2. Πληροφορηθέντες ότι στην μέλλουσα να συνέλθη λίαν προσεχώς εις Κύπρον Ολομέλεια της Μικτής Διεθνούς Επιτροπής του Θεολογικού Διαλόγου μεταξύ της Ορθοδόξου Εκκλησίας και των Ρωμαιοκαθολικών θα συζητηθή το θέμα «του ρόλου του Επισκόπου Ρώμης εν τη κοινωνία των Εκκλησιών κατά την πρώτην χιλιετίαν», η καθ' ημάς Ιερά Κοινότης, μη γνωρίζουσα το ακριβές θεματολόγιο του εν λόγω Διαλόγου, εκφράζει την έντονον ανησυχία και τον προβληματισμόν αυτής, διότι συζητείται το Παπικόν Πρωτείον, πριν ακόμη ο Παπισμός αποβάλη τα αιρετικά του δόγματα και τον κοσμικό του χαρακτήρα (Κράτος του Βατικανού). Η μόνη προϋπόθεσις για να συζητηθή το θέμα του Πρωτείου είναι η επάνοδος των Ρωμαιοκαθολικών στην Ορθόδοξο Πίστι και στο συνοδικό πολίτευμα της Ορθοδόξου Εκκλησίας, και όχι η «ενότης εν τη ποικιλία» των δογμάτων.
3. «Η Ορθόδοξος Εκκλησία είναι αυτή, μόνη η Μία, Αγία Καθολική και Αποστολική Εκκλησία» καθώς τούτο εδήλωσε στον πάνσεπτο Ιερό Ναό του Πρωτάτου και η Αυτού Θειοτάτη Παναγιότης ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. κ. Βαρθολομαίος την 21.8.2008, κατά την επίσκεψί του στο Άγιον Όρος. Τούτο αυτό πιστεύομε και ημείς και θα παραμείνουμε σταθεροί σε όσα οι άγιοι πατέρες μας διεκήρυξαν.
Άπαντες οι εν τη κοινή Συνάξει Αντιπρόσωποι και Προϊστάμενοιτων είκοσιν Ιερών Μονών του Αγίου Όρους Άθω.
Πηγή: Πρακτορείο Εκκλησιαστικών ειδήσεων "Ρομφαία"
http://www.romfea.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=3199&Itemid=1
ΠΗΓΗ: ΟΟΔΕ
Από τον Αιμίλιο Πολυγένη
Έκτακτο - Επίσημη θέση για τη συνέλευση της Μικτής Επιτροπής του Διαλόγου των Ορθοδόξων και Ρωμαιοκαθολικών στη Κύπρο, πήρε σήμερα η Ιερά Κοινότητα του Αγίου Όρους.
Η Ιερά Κοινότητα αποφάσισε τα κάτωθι:
1. Το Άγιον Όρος ανά τους αιώνες παραμένει Χάριτι Χριστού πιστός θεματοφύλαξ της αγίας Ορθοδόξου Πίστεως, την οποία οι θεοκήρυκες Απόστολοι παρέδωσαν στην Εκκλησία και οι θεοφόροι Πατέρες μας με άγιες Οικουμενικές Συνόδους διετήρησαν δια των αιώνων απαραχάρακτη. Την παράδοσι αυτή πιστά ετήρησαν και οι προγενέστεροι ημών Αγιορείται πατέρες.
2. Πληροφορηθέντες ότι στην μέλλουσα να συνέλθη λίαν προσεχώς εις Κύπρον Ολομέλεια της Μικτής Διεθνούς Επιτροπής του Θεολογικού Διαλόγου μεταξύ της Ορθοδόξου Εκκλησίας και των Ρωμαιοκαθολικών θα συζητηθή το θέμα «του ρόλου του Επισκόπου Ρώμης εν τη κοινωνία των Εκκλησιών κατά την πρώτην χιλιετίαν», η καθ' ημάς Ιερά Κοινότης, μη γνωρίζουσα το ακριβές θεματολόγιο του εν λόγω Διαλόγου, εκφράζει την έντονον ανησυχία και τον προβληματισμόν αυτής, διότι συζητείται το Παπικόν Πρωτείον, πριν ακόμη ο Παπισμός αποβάλη τα αιρετικά του δόγματα και τον κοσμικό του χαρακτήρα (Κράτος του Βατικανού). Η μόνη προϋπόθεσις για να συζητηθή το θέμα του Πρωτείου είναι η επάνοδος των Ρωμαιοκαθολικών στην Ορθόδοξο Πίστι και στο συνοδικό πολίτευμα της Ορθοδόξου Εκκλησίας, και όχι η «ενότης εν τη ποικιλία» των δογμάτων.
3. «Η Ορθόδοξος Εκκλησία είναι αυτή, μόνη η Μία, Αγία Καθολική και Αποστολική Εκκλησία» καθώς τούτο εδήλωσε στον πάνσεπτο Ιερό Ναό του Πρωτάτου και η Αυτού Θειοτάτη Παναγιότης ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. κ. Βαρθολομαίος την 21.8.2008, κατά την επίσκεψί του στο Άγιον Όρος. Τούτο αυτό πιστεύομε και ημείς και θα παραμείνουμε σταθεροί σε όσα οι άγιοι πατέρες μας διεκήρυξαν.
Άπαντες οι εν τη κοινή Συνάξει Αντιπρόσωποι και Προϊστάμενοιτων είκοσιν Ιερών Μονών του Αγίου Όρους Άθω.
Πηγή: Πρακτορείο Εκκλησιαστικών ειδήσεων "Ρομφαία"
http://www.romfea.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=3199&Itemid=1
ΠΗΓΗ: ΟΟΔΕ
Δευτέρα 5 Οκτωβρίου 2009
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΕΣ ΕΚΠΟΜΠΕΣ ΣΤΟ ΣΤΑΘΜΟ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ
ΟΠΟΙΟΣ ΘΕΛΕΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΤΕΙΛΕΙ ΗΛΕΚΤΡΟΝ. ΜΗΝΥΜΑ ΣΤΟΝ 89,5 ΣΤΟ ΣΤΑΘΜΟ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ, ΖΗΤΩΝΤΑΣ ΝΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΕΣ ΕΚΠΟΜΠΕΣ.
ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΝ ΝΑ ΓΡΑΨΟΥΝ ΟΙ ΑΚΡΟΑΤΕΣ ΘΕΜΑΤΑ ΜΕ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΑΣΧΟΛΗΘΕΙ Ο ΣΤΑΘΜΟΣ. ΑΝ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΠΡΟΩΘΗΣΤΕ ΚΑΙ ΣΕ ΑΛΛΟΥΣ ΕΝΗΜΕΡΩΝΟΝΤΑΣ ΟΤΙ ΣΤΟ ΝΕΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΗ ΕΚΠΟΜΠΗ.ΚΟΠΗΚΑΝ ΟΛΕΣ. ΟΠΟΙΟΣ ΘΕΛΕΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΖΗΤΗΣΕΙ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΦΟΡΑ ΤΟΥΣ, H ΚΑΙ NA ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΗΘΕΙ.
ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΙΣ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΟΥΣ ΟΙ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΑΚΡΟΑΤΩΝ ΚΑΤΑΓΡΑΦΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΜΕΛΕΤΩΝΤΑΙ.
ΕΔΩ http://www.ecclesia.gr/greek/ecclesiaradio/index.htm
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.
ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΝ ΝΑ ΓΡΑΨΟΥΝ ΟΙ ΑΚΡΟΑΤΕΣ ΘΕΜΑΤΑ ΜΕ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΑΣΧΟΛΗΘΕΙ Ο ΣΤΑΘΜΟΣ. ΑΝ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΠΡΟΩΘΗΣΤΕ ΚΑΙ ΣΕ ΑΛΛΟΥΣ ΕΝΗΜΕΡΩΝΟΝΤΑΣ ΟΤΙ ΣΤΟ ΝΕΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΗ ΕΚΠΟΜΠΗ.ΚΟΠΗΚΑΝ ΟΛΕΣ. ΟΠΟΙΟΣ ΘΕΛΕΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΖΗΤΗΣΕΙ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΦΟΡΑ ΤΟΥΣ, H ΚΑΙ NA ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΗΘΕΙ.
ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΙΣ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΟΥΣ ΟΙ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΑΚΡΟΑΤΩΝ ΚΑΤΑΓΡΑΦΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΜΕΛΕΤΩΝΤΑΙ.
ΕΔΩ http://www.ecclesia.gr/greek/ecclesiaradio/index.htm
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.
ΓΙΑ ΝΑ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΠΑΛΙΟΙ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΝΕΟΤΕΡΟΙ....
"Δήλωση του Γεωργίου Παπανδρέου σαν υπουργός εξωτερικών το 1999
"Προσωπικά πιστεύω ότι είναι καλύτερα να έχουμε μερικά στρέμματα γηs λιγότερα από εκείνα που μαs ανήκουν, και να κοιμόμαστε τα βράδια ήσυχοι και ασφαλείs, παρά να έχουμε ότι μαs ανήκει και να μην μπορούμε να κλείσουμε μάτι από τον κίνδυνο κάποιαs ξαφνικήs επίθεσηs κακόβουλων γειτόνων εναντίον μαs."
Έλληνες αυτός θα είναι ο επόμενος πρωθυπουργός μας;
Την δήλωση ο Γιώργος Παπανδρέου την έκανε στον κ. ΘΩΜΑ ΣΑΡΑ, αρχισυντάκτη τηs Βορειο – Αμερικανικήs Επιθεώρησηs « ΠΑΤΡΙΔΕΣ » , Προέδρου του Εθνικού Συμβουλίου Συντακτών του Ξενόγλωσσου Τύπου του Καναδά."
Πηγή:makelio
HELLENIC REVENGE
Κυριακή 4 Οκτωβρίου 2009
ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗΣ ΤΟΥ ΧΟΝΓΚ ΚΟΝΓΚ
ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΗ
Εν Χόνγκ Κόνγκ τη 2α Οκτωβρίου 2009
Έκκληση ( Θερμή παράκληση να αναδημοσιευτεί από όλες τις ιστοσελίδες και τα μπλογκς και τα φόρουμ συζητήσεων).
Τον παρελθόντα Σεπτέμβριο, στις περιοχές της Ιάβας και της Σουμάτρας στην Ινδονησία, καταστροφικοί και φονικοί σεισμοί προκάλεσαν το θάνατο σε 1500 ανθρώπους ( ίσως πάνω από 3000 οι εγκλωβισμένοι στα ερείπει α) ενώ άφησαν αστέγους δεκάδες χιλιάδες.
Τον ίδιο μήνα καταστροφικές και φονικές πλημμύρες έπληξαν τις Φιλιππίνες και κυρίως την περιοχή της Μανίλας. Τραγικός απολογισμός: 300 περίπου νεκροί και 250.000 άστεγοι.
Στη Μανίλα, λόγω της πλημμύρας, σημαντικές φθορές προξενήθηκαν στον Ορθόδοξο Ναό Ευαγγελισμού της Θεοτόκου καθώς και στους χώρους όπου στεγάζονται οι ιεραποστολικές και φιλανθρωπικές δραστηριότητες της Ιεράς Μητροπόλεως.
Η Ιερά Μητρόπολις Χόνγκ Κόνγκ και Άπω Ανατολής από την πρώτη στιγμή ευαισθητοποιήθηκε και απέστειλε στην περιοχή της Ιάβας ανθρωπιστική βοήθεια, η οποία διανεμήθηκε από τους Ορθοδόξους Κληρικούς σε 400 οικογένειες.
Οι ανάγκες όμως είναι πολλές και η Ιερά Μητρόπολις δεν έχει την οικονομική δυνατότητα να ανταποκριθεί. Γι' αυτό και απευθύνουμε έκκληση και ζητούμε την αρωγή όλων όσων μπορούν να βοηθήσουν, ώστε να ανακουφίσουμε τις ανάγκες των πληγέντων από τις φονικές φυσικές καταστροφές στην Ινδονησία και στις Φιλιππίνες.
Μπορούμε να χαρίσουμε αγάπη, ελπίδα και ζωή!
Όποιος επιθυμεί να βοηθήσει μπορεί να το κάμει με κατάθεση χρηματικού ποσού:
1. Κατάθεση χρηματικού ποσού σε Λογαριασμό στην Ελλάδα.
ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ103/296014-12(Φίλοι Ιεράς Μητροπόλεως Χόνγκ Κόνγκ)
2. Με αποστολή χρηματικού εμβάσματος στους εξής Λογαριασμούς στο Χόνγκ Κόνγκ:
ORTHODOX METROPOLITANATEOF HONG KONG AND SOUTHEAST ASIA704 UNIVERSAL TRADE CENTER3 ARBUTHNOT RD, HONG KONGTel. 00852 25738328-Fax.00852 25738379Email: office@omhksea.orgWebsite: www.omhksea.org
Banks:
1. HSBCS/A: 102-299344-838Swift code: HSBCHKHHHKHNo 10 Harcourt Rd Hong Kong
2. Standard CharteredS/A: 447-1-071056-1Swift code: SCBLHKHHXXXCentral Branch, Shop No 16, GF New World Tower16-18 Queen's Rd Central Hong Kong
Εκ της Ιεράς Μητροπόλεως Χονγκ Κονγκ και Νοτιοανατολικής Ασίας.
Κάνουμε έκκληση σε ενορίες και μοναστήρια ή ακόμα και στην Εκκλησία της Ελλάδος, της Κρήτης, τις Μητροπόλεις των Δωδεκανήσων, την Εκκλησία της Κύπρου και σε Ορθόδοξες ενορίες σε όλο το κόσμο να κάνουν έρανο κατά τόπους και να αποστείλουν το υστέρημα της αγάπης των ενοριτών στη Μητρόπολη Χονγκ Κονγκ για να αποσταλεί στην Ινδονησία και στις Φιλιππίνες. Δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο. Ας κινητοποιηθούμε όλοι συλλογικά. Η αγάπη του Ιησού Χριστού και της Εκκλησίας δεν έχει σύνορα.
πηγή:http://ierapostoli.wordpress.com/2009/10/03/ekklisi_xongkong/
ΑΠΟ: http://www.impantokratoros.gr/4662B3ED.el.aspx
Εν Χόνγκ Κόνγκ τη 2α Οκτωβρίου 2009
Έκκληση ( Θερμή παράκληση να αναδημοσιευτεί από όλες τις ιστοσελίδες και τα μπλογκς και τα φόρουμ συζητήσεων).
Τον παρελθόντα Σεπτέμβριο, στις περιοχές της Ιάβας και της Σουμάτρας στην Ινδονησία, καταστροφικοί και φονικοί σεισμοί προκάλεσαν το θάνατο σε 1500 ανθρώπους ( ίσως πάνω από 3000 οι εγκλωβισμένοι στα ερείπει α) ενώ άφησαν αστέγους δεκάδες χιλιάδες.
Τον ίδιο μήνα καταστροφικές και φονικές πλημμύρες έπληξαν τις Φιλιππίνες και κυρίως την περιοχή της Μανίλας. Τραγικός απολογισμός: 300 περίπου νεκροί και 250.000 άστεγοι.
Στη Μανίλα, λόγω της πλημμύρας, σημαντικές φθορές προξενήθηκαν στον Ορθόδοξο Ναό Ευαγγελισμού της Θεοτόκου καθώς και στους χώρους όπου στεγάζονται οι ιεραποστολικές και φιλανθρωπικές δραστηριότητες της Ιεράς Μητροπόλεως.
Η Ιερά Μητρόπολις Χόνγκ Κόνγκ και Άπω Ανατολής από την πρώτη στιγμή ευαισθητοποιήθηκε και απέστειλε στην περιοχή της Ιάβας ανθρωπιστική βοήθεια, η οποία διανεμήθηκε από τους Ορθοδόξους Κληρικούς σε 400 οικογένειες.
Οι ανάγκες όμως είναι πολλές και η Ιερά Μητρόπολις δεν έχει την οικονομική δυνατότητα να ανταποκριθεί. Γι' αυτό και απευθύνουμε έκκληση και ζητούμε την αρωγή όλων όσων μπορούν να βοηθήσουν, ώστε να ανακουφίσουμε τις ανάγκες των πληγέντων από τις φονικές φυσικές καταστροφές στην Ινδονησία και στις Φιλιππίνες.
Μπορούμε να χαρίσουμε αγάπη, ελπίδα και ζωή!
Όποιος επιθυμεί να βοηθήσει μπορεί να το κάμει με κατάθεση χρηματικού ποσού:
1. Κατάθεση χρηματικού ποσού σε Λογαριασμό στην Ελλάδα.
ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ103/296014-12(Φίλοι Ιεράς Μητροπόλεως Χόνγκ Κόνγκ)
2. Με αποστολή χρηματικού εμβάσματος στους εξής Λογαριασμούς στο Χόνγκ Κόνγκ:
ORTHODOX METROPOLITANATEOF HONG KONG AND SOUTHEAST ASIA704 UNIVERSAL TRADE CENTER3 ARBUTHNOT RD, HONG KONGTel. 00852 25738328-Fax.00852 25738379Email: office@omhksea.orgWebsite: www.omhksea.org
Banks:
1. HSBCS/A: 102-299344-838Swift code: HSBCHKHHHKHNo 10 Harcourt Rd Hong Kong
2. Standard CharteredS/A: 447-1-071056-1Swift code: SCBLHKHHXXXCentral Branch, Shop No 16, GF New World Tower16-18 Queen's Rd Central Hong Kong
Εκ της Ιεράς Μητροπόλεως Χονγκ Κονγκ και Νοτιοανατολικής Ασίας.
Κάνουμε έκκληση σε ενορίες και μοναστήρια ή ακόμα και στην Εκκλησία της Ελλάδος, της Κρήτης, τις Μητροπόλεις των Δωδεκανήσων, την Εκκλησία της Κύπρου και σε Ορθόδοξες ενορίες σε όλο το κόσμο να κάνουν έρανο κατά τόπους και να αποστείλουν το υστέρημα της αγάπης των ενοριτών στη Μητρόπολη Χονγκ Κονγκ για να αποσταλεί στην Ινδονησία και στις Φιλιππίνες. Δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο. Ας κινητοποιηθούμε όλοι συλλογικά. Η αγάπη του Ιησού Χριστού και της Εκκλησίας δεν έχει σύνορα.
πηγή:http://ierapostoli.wordpress.com/2009/10/03/ekklisi_xongkong/
ΑΠΟ: http://www.impantokratoros.gr/4662B3ED.el.aspx
ΨΗΦΙΖΩ ΑΥΤΟΝ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΩΣΕΙ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ!
ΑΥΤΟΣ ΚΑΙ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΙ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΣΩΣΕΙ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ!
ΑΠΟ: ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΟΝ ΕΓΚΟΛΠΙΟΝ
Έκλεξαι σύ την ζωήν
Σάββατο 3 Οκτωβρίου 2009
ΣΕ ΠΟΙΕΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ (ή ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ) ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΑΝΥΠΑΚΟΗ ΣΤΟΥΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΥΣ ΤΟΥΣ ΗΓΕΤΕΣ;
Μαζί με την ταπεινοφροσύνη, η υπακοή σε πνευματικό πατέρα, είναι οι σπουδαιότερες αρετές του Ορθόδοξου Πνευματικού Βιώματος. Όμως η υπακοή αυτή έχει όρια; Ασφαλώς! Σε αυτή του την ομιλία ο φλογερός ιεροκύρηκας Αυγουστίνος Καντιώτης, πρώην επίσκοπος Φλωρίνης, μας παρουσιάζει τις περιπτώσεις στις οποίες όχι μόνον επιτρέπεται, αλλά και επιβάλλεται η ανυπακοή.
''Ακόμη και αν εμείς ή ακόμη κι ένας άγγελος εξ ουρανού έρθει και σας κυρήξει ένα άλλο ευαγγέλιο, απο αυτό που κυρήξαμε σε εσάς, ας είναι ανάθεμα!'' (Γαλάτας, 1, 8)
ΜΑΣΩΝΙΚΗ ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ Μ.Μ.Ε ΜΕ ΠΡΟΣΧΗΜΑ ΤΟΥΣ LIONS
Παρατηρείται Mασονική διαφήμιση στα ελληνικά ιδιωτικά κανάλια προτρέποντας το ελληνικό λαό να ενισχύσει το δήθεν φιλανθρωπικό ίδρυμα LIONS.
Ή λέξη μασονία και μασόνος προέρχονται από την Αγγλική λέξη MASON, που σημαίνει κτίστης. Συνεπώς, είναι τελείως άσχετη με την αλήθεια και το έργο, που επιτελούν οι ανήκοντες εις αυτήν.
Ή μασονία είναι σωματείο τσαρλατάνων, μάγων, σατανιστών, αντίχριστων, πνευματιστών, που καταπιάνονται με δαιμόνια και έργα του σκότους.Αυτό αποδεικνύεται, αν πάρουμε στα χέρια μας μία από τις μασονικές Εγκυκλοπαίδειες και την διαβάσουμε, θα διαπιστώσουμε, ότι καταπιάνεται κατά κόρον με μάγους και μάγισσας και όσους έχουν σχέση με την μαγεία.
Ή μασονία είναι ένα Ιουδαϊκό δημιούργημα για την εξυπηρέτησή τους.
Αυτό αποδεικνύεται από πολλά,
α) Κατά την μασονική Εγκυκλοπαίδεια οι δημιουργοί του ήταν Ιουδαίοι,
β) Η Καμβάλα, ή Εβραϊκή μαγεία, θεωρείται ή βασίλισσα της μασονικής στοάς,
γ) Ένα πλήθος λέξεων είναι Εβραϊκές,
δ) Πρέπει να γνωρίζει ό μασόνος μάγος τουλάχιστον το Εβραϊκό αλφάβητο,
ε) Και καθώς παραπονούνται οι άλλοι μάγοι oι Ιουδαίοι μάγοι αυτοί κατακλύζουν τις μασονικές στοές και τις καταντούν Ιουδαϊκά "μαγαζιά".Αν ρωτήσεις ένα μασόνο τι κάνουν στις στοές, θα σου πει καταπιάνονται με φιλοσοφικά θέματα. Δηλαδή καμουφλάρουν τα έργα ντροπής που επιτελούν στις στοές.
Στην βιντεοκασέτα "CM ΣΑΤΑΝΙΣΤΕΣ ΣΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΑ" παρουσιάζονται κείμενα μασονικά για τις γυμνιστικές τελετές τους, ίδια όταν μυούσαν γυναίκες. Γράφουν, ότι ή γυναίκα του μάγου Καλλιόστρο γυμνή "χειραγαγούσε" τις γυμνές υποψήφιες, ό δε Καλλιόστρο κατέβαινε γυμνός από την οροφή, γιατί έπρεπε οι γυναίκες νά δεχθούν γυμνή την αλήθεια.
Οι μικτές στοές είναι στημένες παγίδες για έκφυλους άνδρες τύπου Κλίντον-Λεβίνσκι όπου τελικά μπλέκουν και εξευτελίζουν τα θύματά τους. Στις στοές υποχρεώνουν τους μασόνους να ορκίζονται, ότι δε θ' αποκαλύπτουν τις προτάσεις που τους κάνουν άλλοι μασόνοι.
Έτσι οί στοές καταντούν κέντρα που να κάνουν παράνομες συμφωνίες και κομπίνες. Το φοβερό δε είναι, ότι μπλέκουν σε αυτές πολιτικούς, κυβερνήτες, στρατιωτικούς, αστυνομικούς, ακόμη και δικαστικούς. Φαντάζεσθε λοιπόν, τί σατανικό κατασκεύασμα είναι και αν ρωτήσεις κάποιον πιστόν πολιτικό, γιατί δε διαλύουν αυτό το μεσαιωνικό καρκίνωμα, θα πει, ότι -δυστυχώς - εκεί μέσα ευρίσκονται αντίχριστοι, συμφεροντολόγοι, αρριβίστες και ανάξιοι πολιτικοί.
Έγιναν προτάσεις από πολλούς έντιμους πολιτικούς για να κλείσουν τα παράνομα αυτά "ξενόφερτα κέντρα", αλλ' αντιδρούν οϊ άγνωστοι στους πολλούς ισχυροί. Γι αυτό δεν υπάρχει Δημοκρατία, αφού λειτουργούν "νόμιμα" τα κέντρα αυτά εξυπηρετούντα σκοτεινούς σκοπούς, όπου οργιάζει ή παρανομία, και ή αμαρτία.
Στο Μεσαίωνα ή μαγεία εδιώκετο από τους Πάπες και βασιλείς και οι μάγοι θανατώνονταν. Κατά τον 17ον αιώνα οι τραπεζίτες Ιουδαίοι, που έκδιδαν χαρτονομίσματα, χρηματοδότησαν τον Κρόμγουελ και ανέτρεψε τον Άγγλο Βασιλιά και σε αντάλλαγμα πήραν το μονοπώλιο.
Δημιούργησαν την τότε Ιδιωτική τράπεζα της Αγγλίας και "έκοβαν" την στερλίνα, δίχως να γνωρίζουν οι άνθρωποι, ότι ήταν ιδιωτική τράπεζα, δηλαδή με παραπλανητικό εθνικό όνομα. Χρηματοδότησαν το άνοιγμα 10-20 στοών κάθε χρόνο. Στην Γαλλία, μέχρι την Γαλλική Επανάσταση, αφού άνοιξαν 1000 στοές οργάνωσαν σε αυτές την Επανάσταση και πήραν το μονοπώλιο να εκδίδουν το φράγκο από την ιδιωτική τράπεζα της Γαλλίας. Χρηματοδότησαν και ίδρυσαν στοές διεθνώς.
Ήδη στον αιώνα μας κράτος εν κρατεί, ειδικά εκεί όπου υπάρχει πολύ Ιουδαϊκό στοιχείο. Επειδή όμως έγιναν γνωστά τα έργα της στοάς και την απέφευγαν οι άνθρωποι παρά τις πιέσεις των πρακτόρων τους, δημιούργησαν λέσχες με μασονική διαχείριση, όπως τους ROTARY, LIONS, ROUND TABLE και άρπαξαν άλλους Οργανισμούς Όπως τους Y.M.C.A. κ.λ.π.
Χρηματοδοτούν και πατρονάρουν προσκόπους και αιρέσεις για να πλήξουν την Ορθοδοξία. Ελέγχουν, λόγω του ότι έχουν το χρήμα εις χείρας τους την οικονομική ζωή διεθνώς. Το εμπόριο, πολεμικές βιομηχανίες και τις κυβερνήσεις με ανθρώπους δικούς τους.
Ή Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και αυτή φαίνεται αιχμάλωτη, δεν επεμβαίνει. Στενάζουν οι έντιμοι πολιτικοί, οι οποίοι κάτω από τον φόβο και τον τρόμο του ισχυρού αυτού σατανικού μασονικού κυκλώματος δε μιλούν.
Φαντασθείτε, πόσα δισεκατομμύρια δολάρια ξοδεύουν οι Ιουδαίοι, για να συντηρούν τις χιλιάδες Οργανώσεις που κάνουν "αντίπραξη" στην Εκκλησία. Φυσικά, σήμερα ελέγχουν τις εκδοτικές τράπεζες του δολαρίου. (Στερλίνα και φράγκο εθνικοποιήθησαν το 1946). Χρησιμοποιούν τα νομίσματα για χρηματοδότηση του σατανικού αυτού κατασκευάσματος, γιατί πιστεύουν, ότι μία ημέρα θα επιβάλουν παγκόσμια μασονική Κυβέρνηση με αρχηγό Ιουδαίο σατανιστή.
Χρηματοδοτούν και οργανώνουν, ότι κακό βρουν, ομοφυλόφιλους, ιερόδουλες, κινήματα δήθεν οικολογίας, δήθεν Ειρήνης, εργατικά Κινήματα, ελέγχοντας τα συμβούλια. Φυσικά αυτό γίνεται αντιληπτό, διότι τα συμβούλια τα κρατούν μασονικά στελέχη, που διευθύνουν και κατευθύνουν τις οργανώσεις, μεθοδεύοντας τρόπους να τρώγουν χρήματα και να διαιωνίζεται το παιγνίδι. Επειδή συνήθως, οι τραπεζίτες παραμένουν άγαμοι, ή άτεκνοι και άκληροι οι μετοχές καταλήγουν στις Συναγωγές. Έτσι, κατά την έκφραση τού Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, ενώ λέγουν, ότι είναι Ιουδαίοι, Ιουδαίοι δεν είναι, αλλά συναγωγή του σατανά.
Κατά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο εξαπέλυσαν όλες τις οργανώσεις τους για την δημιουργία του Κομουνισμού και αυτό πέτυχε στην Ρωσία, όπου υπήρχαν 7 εκατ. Ιουδαίοι. Στην Γερμανία τους υπάκουσε το Ναυτικό, με συνέπεια ν' αποφασίσουν ό Χίντενμπουργκ και Χίτλερ να παραδοθούν στους Συμμάχους και να κυνηγήσουν την Ιουδαία Ρόζα Λούξενμπουργκ και το Ιουδαϊκό κίνημα με μεγάλες εκτελέσεις Ιουδαίων. Και πάλιν το επανέλαβε αυτό ό Χίτλερ στον 2ο παγκόσμιο πόλεμο, φοβούμενος επανάληψη του Μασονικού έργου του 1ου παγκοσμίου πολέμου. Αλλά αν γίνει και 3ος παγκόσμιος, έχουν όλες τις οργανώσεις και αιρέσεις έτοιμες να τις κατευθύνουν για την επιβολή μίας παγκόσμιας κυβέρνησης.
Όταν αφήνουμε Ιουδαίους της Αμερικής να διεξάγουν μεσολαβήσεις "Ειρήνης" πρέπει να γνωρίζουμε, ότι στην "γλώσσα" τους προωθούν καταστάσεις και πιστεύουν ότι θα επιτύχουν να επιβάλουν μία παγκόσμια μασονική Κυβέρνηση.
Όταν αφήνουμε Ιουδαίους της Αμερικής να διεξάγουν μεσολαβήσεις "Ειρήνης" πρέπει να γνωρίζουμε, ότι στην "γλώσσα" τους προωθούν καταστάσεις και πιστεύουν ότι θα επιτύχουν να επιβάλουν μία παγκόσμια μασονική Κυβέρνηση.
Αυτή είναι ή αλήθεια.
Ο καθένας ας αναλάβει τις ευθύνες του.
ΠΗΓΗ:ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΑ ΝΕΑ
Παρασκευή 2 Οκτωβρίου 2009
ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΡΩΜΑΙΟΚΑΘΟΛΙΚΙΣΜΟΥ Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΟΤΗΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ
Λάβρος ο Μητροπολίτης Πειραιώς κ. Σεραφείμ κατά της Ιεράς Συνόδου της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας της Ελλάδος με αφορμή την ανακοίνωση της, που ανέφερε με τι κριτήρια θα ψηφίσουν
στις εκλογές οι Ρωμαιοκαθολικοί πιστοί της Ελλάδος.
Η ανακοίνωση της Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς έχει ως εξής:
Με αφορμή τήν από 24/9/2009 ανακοίνωση τής «Ιεράς Συνόδου της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας της Ελλάδος» προς τους Έλληνες πολίτες Ρωμαιοκαθολικής πίστεως για την άσκηση του συνταγματικού των δικαιώματος κατά τις προσεχείς εκλογές της 4ης Οκτωβρίου 2009, που δημοσιεύεται στην ιστοσελίδα Αυτής: www.cen.gr εκφράζω την έντονη διαμαρτυρία μου και την βαθυτάτη μου θλίψη για την συνεχιζομένη παθογένεια της Ρωμαιοκαθολικής Κοινότητος, η οποία δια των εκπροσώπων Αυτής παρά τα κατά καιρούς mea culpa αυτών, αποκρύπτει την αλήθεια και στρεβλώνει την πραγματικότητα.
Με τήν ανακοίνωση αυτή η Ρωμαιοκαθολική Ιεραρχία τής Ελλάδος ουσιαστικά συκοφαντεί τήν έννομη τάξη τής Ελληνικής πολιτείας και κατ’ επέκταση τήν Αγιωτάτη ημών Αδιαίρετον Ορθόδοξον Καθολική Εκκλησίαν, η οποία δήθεν δέχεται αδιαμαρτυρήτως παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της έναντι του Νόμου θρησκευτικής ισοπολιτείας εν Ελλάδι.
Στην 6η παράγραφο των οδηγιών προς τους εκλογείς Ρ/Καθολικής πίστεως διαλαμβάνεται στην ανακοίνωση ότι οι από αυτούς ψηφιζόμενοι θα πρέπει:
«...- Να εξασφαλίσουν στην Καθολική Εκκλησία της Ελλάδος το αυτονόητο: την ισοπολιτεία και την αναγνώριση της νομικής προσωπικότητας των κατά το Κανονικό Δίκαιο θεσμών της, όπως εξασφαλίζεται σε όλα τα Κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Να δοθεί δηλαδή και στους Έλληνες Καθολικούς πολίτες αυτό, που πολύ σωστά κατά τη γνώμη μας, ζητά η Πατρίδα μας για το Οικουμενικό Πατριαρχείο και την Ορθόδοξη Εκκλησία της Τουρκίας.
Ζητείστε από τους υποψηφίους, αν είναι διατεθειμένοι να προωθήσουν θετικά την επίλυση ειδικά αυτού του σοβαρού προβλήματος, που απασχολεί τόσα χρόνια την Καθολική Εκκλησία της Ελλάδος.
Αν ναι, τότε επιλέξτε εκείνους που, κατά τη συνείδησή σας, είναι έτοιμοι από τις 5 Οκτωβρίου 2009, βασισμένοι στις ευαγγελικές αρχές και στο δημοκρατικό πνεύμα, να μην κάνουν διαχωρισμό δογμάτων, χρωμάτων και κομμάτων, αλλά να εξασφαλίσουν σε όλους τους Έλληνες ίσα πολιτικά και θρησκευτικά δικαιώματα...».
Τυγχάνουν αυταπόδεικτοι οι ημέτεροι ισχυρισμοί δια την απαράδεκτη συκοφαντική δυσφήμιση της Πατρίδος μας που προκύπτει από την παράθεση του ανωτέρου κειμένου της ανακοινώσεως της Ρωμαιοκαθολικής Κοινότητος και τούτο διότι αποκρύπτεται εντέχνως ότι στην Ελληνική Επικράτεια είναι απολύτως σεβαστές οι δημοκρατικές αρχές του Κράτους δικαίου και ουδείς διαχωρισμός των πολιτών γίνεται εξ επόψεως της θρησκευτικής των παραδοχής η της φυλετικής των καταγωγής, αντιθέτως μάλιστα οι αρχές της ανεξιθρησκείας και του σεβασμού της θρησκευτικής ετερότητος υπερισχύουν και αυτού του δημοσίου συμφέροντος και πολλάκις εις βάρος της συνταγματικώς θεωρουμένης ως επικρατούσης εν Ελλάδι θρησκείας.
Απαραδέκτως προσπαθούν να δημιουργήσουν εντυπώσεις εξισώνοντες και αντιστοιχούντες το δήθεν δίκαιον αίτημά των με το αίτημα της Ελληνικής Πολιτείας για την υπέρβαση της τραγικής καταστάσεως του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως εντός του στρατοκρατικού Κεμαλικού Τουρκικού Κράτους και της εγκληματικής διαγωγής αυτού εις βάρος της καταδιωχθείσης, αποδεκατισθείσης και νόμω διωκομένης Ελληνικής ομογενείας.
Εντέχνως λησμονείται ότι κατά τήν θεολογία και τήν κανονική πρόβλεψη της πρώτης κοινής χιλιετίας χριστιανικού βίου τα αυτά πρεσβεία τιμής αποδίδονταν στους Θρόνους τόσο της παλαιάς όσο και της νέας Ρώμης και επομένως δεν μπορεί να ταυτίζεται η θρησκευτική κοινωνία των εν Ελλάδι Ρ/Καθολικών με τον θρόνον του Οικουμενικού Πατριαρχείου Νέας Ρώμης-Κων/πόλεως.
Τι πραγματικά ζητείται από την Ιεραρχία της Ρωμαιοκαθολικής Κοινότητος εν Ελλάδι; Να δημιουργηθεί ένα νομικό μόρφωμα που δεν προβλέπεται από την έννομον τάξιν της Ελλάδος και από το σε Αυτήν ισχύον δικαιϊκό σύστημα.
Στην Ελληνική νομική πραγματικότητα υφίστανται οι θεσμοί του φυσικού προσώπου και των Νομικών προσώπων Ιδιωτικού και Δημοσίου Δικαίου και όλοι οι πολίτες και φορείς του Κράτους υπόκεινται σε αυτή την έννομη τάξη.
Κατά ταύτα νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου τυγχάνουν όσον αφορά τις νομικές των σχέσεις η Αδιαίρετος Ορθόδοξος Καθολική Εκκλησία της Ελλάδος, οι Μουσουλμανικής πίστεως μουφτείες και η Ιουδαϊκής πίστεως Ισραηλιτική κοινότης.
Η Ρ/Καθολική κοινότης δεν επιθυμεί να ενταχθεί στην ισχύουσα εν Ελλάδι έννομον τάξιν για την πρόσκτηση νομικής προσωπικότητος ιδιωτικού η δημοσίου δικαίου αλλά επιδιώκει να προσλάβη νομική προσωπικότητα ιδίου δικαίου (sui generis) γεγονός που επιμελώς αποκρύπτεται στην ανακοίνωσή της δια των φράσεων «...Να εξασφαλίσουν στην Καθολική Εκκλησία της Ελλάδος το αυτονόητο: την ισοπολιτεία και την αναγνώριση της νομικής προσωπικότητας των κατά το Κανονικό Δίκαιο θεσμών της...» και που συνιστά βάναυσον προσβολήν τόσον της Ελληνικής Πολιτείας εμφανίζουσα αυτή ως δήθεν καταστρατηγούσα τα έννομα δικαιώματά της, όσο και της Αγιωτάτης ημών Εκκλησίας εμφανιζομένης καίτοι δεν αναφέρεται άμεσα ως δήθεν συναινούσης σε μία τέτοια καταστρατήγηση.
Όταν στην επικρατούσα εν Ελλάδι Εκκλησία και σε οιονδήποτε έτερον δεν αναγνωρίζεται η προνομία της μη νομικώς προβλεπομένης «Νομικής προσωπικότητος ιδίου δικαίου» για ποιούς λόγους να αναγνωρισθεί μόνο κατ’ εξαίρεσιν και επιλογή στην Ρωμαιοκαθολική κοινότητα της Ελλάδος που αποδεικνύεται εν τοις πράγμασι ότι δεν επιθυμεί να προσκτήσει Νομική Προσωπικότητα Δημοσίου Δικαίου διότι έτσι θα υποχρεούτο να δημοσιοποιήση τον Καταστατικό της Χάρτη στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, να υποταγή στους ελεγκτικούς μηχανισμούς της Ελληνικής Πολιτείας και να υπόκειται εις το ισχύον περί Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου, δίκαιον.
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ ο Πειραιώς ΣΕΡΑΦΕΙΜ
στις εκλογές οι Ρωμαιοκαθολικοί πιστοί της Ελλάδος.
Η ανακοίνωση της Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς έχει ως εξής:
Με αφορμή τήν από 24/9/2009 ανακοίνωση τής «Ιεράς Συνόδου της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας της Ελλάδος» προς τους Έλληνες πολίτες Ρωμαιοκαθολικής πίστεως για την άσκηση του συνταγματικού των δικαιώματος κατά τις προσεχείς εκλογές της 4ης Οκτωβρίου 2009, που δημοσιεύεται στην ιστοσελίδα Αυτής: www.cen.gr εκφράζω την έντονη διαμαρτυρία μου και την βαθυτάτη μου θλίψη για την συνεχιζομένη παθογένεια της Ρωμαιοκαθολικής Κοινότητος, η οποία δια των εκπροσώπων Αυτής παρά τα κατά καιρούς mea culpa αυτών, αποκρύπτει την αλήθεια και στρεβλώνει την πραγματικότητα.
Με τήν ανακοίνωση αυτή η Ρωμαιοκαθολική Ιεραρχία τής Ελλάδος ουσιαστικά συκοφαντεί τήν έννομη τάξη τής Ελληνικής πολιτείας και κατ’ επέκταση τήν Αγιωτάτη ημών Αδιαίρετον Ορθόδοξον Καθολική Εκκλησίαν, η οποία δήθεν δέχεται αδιαμαρτυρήτως παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της έναντι του Νόμου θρησκευτικής ισοπολιτείας εν Ελλάδι.
Στην 6η παράγραφο των οδηγιών προς τους εκλογείς Ρ/Καθολικής πίστεως διαλαμβάνεται στην ανακοίνωση ότι οι από αυτούς ψηφιζόμενοι θα πρέπει:
«...- Να εξασφαλίσουν στην Καθολική Εκκλησία της Ελλάδος το αυτονόητο: την ισοπολιτεία και την αναγνώριση της νομικής προσωπικότητας των κατά το Κανονικό Δίκαιο θεσμών της, όπως εξασφαλίζεται σε όλα τα Κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Να δοθεί δηλαδή και στους Έλληνες Καθολικούς πολίτες αυτό, που πολύ σωστά κατά τη γνώμη μας, ζητά η Πατρίδα μας για το Οικουμενικό Πατριαρχείο και την Ορθόδοξη Εκκλησία της Τουρκίας.
Ζητείστε από τους υποψηφίους, αν είναι διατεθειμένοι να προωθήσουν θετικά την επίλυση ειδικά αυτού του σοβαρού προβλήματος, που απασχολεί τόσα χρόνια την Καθολική Εκκλησία της Ελλάδος.
Αν ναι, τότε επιλέξτε εκείνους που, κατά τη συνείδησή σας, είναι έτοιμοι από τις 5 Οκτωβρίου 2009, βασισμένοι στις ευαγγελικές αρχές και στο δημοκρατικό πνεύμα, να μην κάνουν διαχωρισμό δογμάτων, χρωμάτων και κομμάτων, αλλά να εξασφαλίσουν σε όλους τους Έλληνες ίσα πολιτικά και θρησκευτικά δικαιώματα...».
Τυγχάνουν αυταπόδεικτοι οι ημέτεροι ισχυρισμοί δια την απαράδεκτη συκοφαντική δυσφήμιση της Πατρίδος μας που προκύπτει από την παράθεση του ανωτέρου κειμένου της ανακοινώσεως της Ρωμαιοκαθολικής Κοινότητος και τούτο διότι αποκρύπτεται εντέχνως ότι στην Ελληνική Επικράτεια είναι απολύτως σεβαστές οι δημοκρατικές αρχές του Κράτους δικαίου και ουδείς διαχωρισμός των πολιτών γίνεται εξ επόψεως της θρησκευτικής των παραδοχής η της φυλετικής των καταγωγής, αντιθέτως μάλιστα οι αρχές της ανεξιθρησκείας και του σεβασμού της θρησκευτικής ετερότητος υπερισχύουν και αυτού του δημοσίου συμφέροντος και πολλάκις εις βάρος της συνταγματικώς θεωρουμένης ως επικρατούσης εν Ελλάδι θρησκείας.
Απαραδέκτως προσπαθούν να δημιουργήσουν εντυπώσεις εξισώνοντες και αντιστοιχούντες το δήθεν δίκαιον αίτημά των με το αίτημα της Ελληνικής Πολιτείας για την υπέρβαση της τραγικής καταστάσεως του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως εντός του στρατοκρατικού Κεμαλικού Τουρκικού Κράτους και της εγκληματικής διαγωγής αυτού εις βάρος της καταδιωχθείσης, αποδεκατισθείσης και νόμω διωκομένης Ελληνικής ομογενείας.
Εντέχνως λησμονείται ότι κατά τήν θεολογία και τήν κανονική πρόβλεψη της πρώτης κοινής χιλιετίας χριστιανικού βίου τα αυτά πρεσβεία τιμής αποδίδονταν στους Θρόνους τόσο της παλαιάς όσο και της νέας Ρώμης και επομένως δεν μπορεί να ταυτίζεται η θρησκευτική κοινωνία των εν Ελλάδι Ρ/Καθολικών με τον θρόνον του Οικουμενικού Πατριαρχείου Νέας Ρώμης-Κων/πόλεως.
Τι πραγματικά ζητείται από την Ιεραρχία της Ρωμαιοκαθολικής Κοινότητος εν Ελλάδι; Να δημιουργηθεί ένα νομικό μόρφωμα που δεν προβλέπεται από την έννομον τάξιν της Ελλάδος και από το σε Αυτήν ισχύον δικαιϊκό σύστημα.
Στην Ελληνική νομική πραγματικότητα υφίστανται οι θεσμοί του φυσικού προσώπου και των Νομικών προσώπων Ιδιωτικού και Δημοσίου Δικαίου και όλοι οι πολίτες και φορείς του Κράτους υπόκεινται σε αυτή την έννομη τάξη.
Κατά ταύτα νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου τυγχάνουν όσον αφορά τις νομικές των σχέσεις η Αδιαίρετος Ορθόδοξος Καθολική Εκκλησία της Ελλάδος, οι Μουσουλμανικής πίστεως μουφτείες και η Ιουδαϊκής πίστεως Ισραηλιτική κοινότης.
Η Ρ/Καθολική κοινότης δεν επιθυμεί να ενταχθεί στην ισχύουσα εν Ελλάδι έννομον τάξιν για την πρόσκτηση νομικής προσωπικότητος ιδιωτικού η δημοσίου δικαίου αλλά επιδιώκει να προσλάβη νομική προσωπικότητα ιδίου δικαίου (sui generis) γεγονός που επιμελώς αποκρύπτεται στην ανακοίνωσή της δια των φράσεων «...Να εξασφαλίσουν στην Καθολική Εκκλησία της Ελλάδος το αυτονόητο: την ισοπολιτεία και την αναγνώριση της νομικής προσωπικότητας των κατά το Κανονικό Δίκαιο θεσμών της...» και που συνιστά βάναυσον προσβολήν τόσον της Ελληνικής Πολιτείας εμφανίζουσα αυτή ως δήθεν καταστρατηγούσα τα έννομα δικαιώματά της, όσο και της Αγιωτάτης ημών Εκκλησίας εμφανιζομένης καίτοι δεν αναφέρεται άμεσα ως δήθεν συναινούσης σε μία τέτοια καταστρατήγηση.
Όταν στην επικρατούσα εν Ελλάδι Εκκλησία και σε οιονδήποτε έτερον δεν αναγνωρίζεται η προνομία της μη νομικώς προβλεπομένης «Νομικής προσωπικότητος ιδίου δικαίου» για ποιούς λόγους να αναγνωρισθεί μόνο κατ’ εξαίρεσιν και επιλογή στην Ρωμαιοκαθολική κοινότητα της Ελλάδος που αποδεικνύεται εν τοις πράγμασι ότι δεν επιθυμεί να προσκτήσει Νομική Προσωπικότητα Δημοσίου Δικαίου διότι έτσι θα υποχρεούτο να δημοσιοποιήση τον Καταστατικό της Χάρτη στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, να υποταγή στους ελεγκτικούς μηχανισμούς της Ελληνικής Πολιτείας και να υπόκειται εις το ισχύον περί Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου, δίκαιον.
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ ο Πειραιώς ΣΕΡΑΦΕΙΜ
ΡΟΜΦΑΙΑ
Σχόλιο Ελληνορθόδοξου: Επιτέλους και μια αντίδραση κατά του Παπικού ''αρμενίσματος'' και αυτών που θεωρούν τους παπικούς ''Εκκλησία''. Ξεχνούν όμως ότι η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΚΑΙ ΑΔΙΑΙΡΕΤΟΣ, και όχι καμιά δεκαριά όπως νομίζουν μερικοί. Όσο για την αγάπη μερικών να συμπροσεύχονται με παπικούς και να φωνάζουν υπέρ της ενώσεως, τους απαντούμε ότι βρίσκονται σε μεγάλη πλάνη εφόσον θεωρούν Εκκλησία τους εμμένοντες στην πλάνη...
Πέμπτη 1 Οκτωβρίου 2009
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
